بیشتر مراقب خود باشیم، تازه متولد شده‌ایم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بلاغ؛ ماه میزبانی خداوند در حالی رو به پایان است که با دعوت رسمی و چندباره خداوند وارد آن شدیم و روزهای پر برکت آن بویژه شب‌های قدر را سپری کردیم و هرچند دوست می‌داشتیم این ماه خجسته و میمون به پایان نمی‌رفت، اما چاره‌ای جز پذیرش خصلت گذرابودن دنیا را نداریم و حال، ماه پر رحمت و عظمت دارد می‌رود و ما می‌مانیم و دنیایی از حسرت که ایکاش از لحظات و ثانیه‌های این ماه استثنایی بیشتر محظوظ می‌شدیم و برای سفر ابدی مان زاد و توشه بیشتری برمی‌چیدیم، اما حال که با دیدگاهی اشکبار شاهد خروج از این مهمانی ویژه هستیم، تنها راهی که باقی می‌ماند این است که از معصومیت برآمده از این ماه رحمانی مراقبت بیشتری بعمل آوریم و اجازه ندهیم تا نفس ما تحت تاثیر وساوس شیاطین درونی و برونی، ما را و روح‌مان را به آلودگی‌های فلاکت‌بار گناه گرفتار سازد.
یک ماه با فضیلت‌های برجسته گذشت و خوشا بحال آنانی که با دستان پر و دامان پاک و مطهر به ماه شوال وارد می‌شوند و آنانی که نتوانستند بهره‌های لازم را از خوان غنی و بی پایان این ماه برگیرند، باید منتظر بمانند و همچنان تلاش کنند تا عرفات و غرفه را درک کنند شاید در آن روز مبارک بتوانند تا حدی به جبران متفاوت مبادرت ورزند.

شاید اگر این حقیقت را از ماه میزبانی خداوند همواره با خود حمل کنیم، مشحون از رحمت باشد، این حقیقت است که هیچگاه درب ارتباط با خداوند در هیچ لحظه‌ای و در هیچ مکانی بسوی ما بسته نیست و امکان سخن گفتن و ارتباط گیری با خداوند برای‌مان وجود دارد و این خداوند است که همیشه و در ثانیه ثانیه‌های زمان منتظر ما است تا با او سخن بگوئیم و او با ما سخن بگوید. خداوند انتظار دارد با هر گناهی بسوی او رویم تا ما را ببخشد و دنیای رحمت خود را ارزانی‌مان بدارد.

خود را بنده خدا بدانیم؛ در مقابل بقیه بندگان خدا، خود را موظّف به همراهی، احسان، نیکی و رعایت انصاف بدانیم؛ آن‌گاه باران رحمت و فضل خدا بر سر ما خواهد بارید و برکات خود را بر ما نازل خواهد کرد.

در یک ماه مبارک رمضان، خداوند بارعام داد و فرمود که به هیچ بهانه‌ای اجازه نمی‌دهد تا مانع حضور بنده‌اش با هر بار گناهی در این ضیافت شود. در این ماه، همه را مشمول آمرزش با هر کوله‌بار گناهی فرموده و حتی بهترین تقدیرات را در این ماه به همه بندگانش ارزانی فرمود، حال بماند چه کسانی از قبول این هدیه و هدایای دیگر امتناع کردند و با غرور و نخوت همچنان گناه می‌کنند و با خود نمی‌اندیشند که سرانجام لجاجت و اراده بخرج ندادن برای اطاعت خدا، چه فرجامی را به آنها تحمیل می‌کند که در واقع، نتیجه اعمال خودشان است.

 بزرگترین درس ماه رمضان، خودسازی است و اوّلین و مهم ترین قدمِ خودسازی هم این است که انسان به خود و به اخلاق و رفتار خود با نظر انتقادی نگاه کند. پاداش روزه با اخلاص، تلاوت قرآن، قیام نیمه شب، تضرّع و دعا و صدقات و احسان و همه آنچه که جوانان عزیز، مردم مؤمن و آشنای با حقایق اسلامی در ماه مبارک رمضان انجام داده‌اند، روز عید فطر در عالم معنا به مهمانان خداوند تقدیم می‌شود.

بنابراین، لحظه لحظه عمر را قدر بدانیم. از ساعات عمرمان برای نیکوکاری استفاده کنیم. خود را به خدا نزدیک کنیم. اوقات خود را به تلاش در راه خدا و مجاهدت برای او اختصاص دهیم. ساعات زندگی، سالهای زندگی، به سرعت برق می‌گذرد؛ در عرصه قیامت این لحظات را به یاد خواهیم آورد. خوشا به حال نیکوکاران و بدا به حال زیانکاران.
اشكال ما اين است در ماه مبارك رمضان كه ماه تلاوت قرآن و ماه نزول قرآن و ماه جلسات است، ماه رمضان كه تمام شد، قرآن را می‌بنديم و می‌‌بوسيم و می‌گذاريم كنار. اين نبايد اتفاق بيفتد. قرآن را بايستى از خودمان جدا نكنيم. دائم بايد با قرآن مرتبط و مأنوس باشيم. در روايت هست كه سوره را وقتى كه مي‌خوانيد، همت شما اين نباشد كه به آخر سوره برسيد، همت شما اين باشد كه قرآن را بفهميد.

از دستاوردهای ماه مبارک رمضان برای‌مان می‌تواند این حقیقت باشد که گناهانی وجود دارد که پرده‌ها را می‌درد. گناهانی وجود دارد که نقمت الهی را بر انسان نازل می‌کند. گناهانی وجود دارد که نعمتها را از انسان می‌گیرد. «اللّهم اغفرلی الذّنوب الّتی تحبس الدّعاء.» گناهانی هم وجود دارد که دعا را حبس می‌کند. عقل و منطق حکم می‌کنند که مرتکب گناه نشویم تا گرفتاری‌های بعدی برای‌مان بوجود نیاید. ماه مبارک رمضان می‌تواند نقطه عطف زندگی‌مان باشد که از عید سعید فطر به عنوان آغاز مسیر جدیدی که از ماه مبارک رمضان شروع به پیمایش آن کرده‌ایم، مصمم و عازم این راه پاکی و طهارت نفس و تعالی روح و اعتلاء معنویت و اخلاق را بصورت جدی ادامه دهیم.
محمداسماعیل امام‌زاده