نافرمانی از بزرگ بزرگان؛ شجاعت یا حماقت

به گزارش بلاغ به نقل از بصیرنیوز، در انجام تکالیف اجتماعی نباید از عدم دستیابی به نتیجه بگوییم چه شد؟! مگرما سال‌ها نماز می‌خوانیم یا روزه می‌گیریم اظهار می‌کنیم که چه شد و چه فایده‌ای این نماز و روزه برای ما داشت؟ ما راضی هستیم که به دستور خدا نماز بخوانیم و روزه بگیریم، جدای آنکه کیفیت نماز چه باشد.

همین که امر خداوند متعال را اطاعت کردیم فایده و پیروزی است، به کوچکی و بزرگی یا سختی و راحتی عمل، نگاه نکنیم بلکه به اجرای دستوری فکرکنیم که از جانب چه کسی (خدای عالم) صادر و بنده آن را اطاعت کرد، همچنان که بزرگان دین فرمودند (به کوچکی گناه نگاه نکنید بلکه نگاه کنید امر چه بزرگی را تمرد کردید).

امام علی (ع) در لحظه ضربت‌ خوردن فرمود(پیروز شدم «فزت»)، چون آن حضرت تا اخر عمر معصیت نکرد و اوامر الهی را اطاعت کردند، به همین دلیل خود را برنده، پیروز و خوشبخت اعلام کردند.

در تکالیف اجتماعی هم همین طور است، ما نباید به نتیجه اجرای عمل و تکلیف نگاه کنیم و از انجام یا تداوم آن سر باز بزنیم، مانند جهاد در راه خدا در حالیکه کشته یا مجروح دادیم بگوییم چه فایده ما که به پیروزی نرسیده‌ایم، همانند حماسه عاشورا که همه کشته و اسیر شدند و فایده ظاهری برای آنها نداشت، یا امر به معروف و نهی از منکر که از آن امتناع کرده و بعد بگوییم چه فایده! اثرندارد، اگر امر به معروف و نهی از منکر تکلیف الهی است همانند نماز باید اطاعت کنیم، آنوقت پیروزیم، چون امر بزرگ عالم را اطاعت کرده‌ایم، چه نتیجه ظاهری و آنی داشته باشد و چه فایده‌ای نداشته باشد هر دو صورت پیروزیم، چون به تکلیف بندگی خود عمل کردیم.

البته فرامین الهی از روی علم و حکمت است و حقیقتا فایده دارد، اما ادراک فایده به حسن و قبح فاعلی و فعلی داشته و محدود به زمان نیست، مثال عاشورا و آثار قیام سیدالشهدا پس از قرن‌ها.