حجاب واجب مهجور در نظام اسلامی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «بلاغ»؛ در حکومت اسلامی آنچه که منبع رجوع برای صدور احکام و تصویب قوانین قرار می‌گیرد، علی‌القاعده باید از قرآن باشد که از اعتبار فوق‌العاده وحیانی و الهی برخوردار است.

برای حد پوشش و نگاه‌، به صورتی که در متون دینی برای مرد و بخصوص برای زن تعریف شده، حکمت‌ها و فواید چندانی را می‌توان با استفاده از قرآن، سنت و عقل عنوان کرد.

پاکیزگی معنوی و تقویت عفاف و حیا، با استفاده از آیات قرآن، اوّلین حکمت یا فایده‌ای که برای حکم حجاب و به همراه آن حفظ نگاه می‌توان شمرد، طهارت روح است. در سوره نور پس از دستور به حفظ نگاه و پوشاندن عورت می‌فرماید: این برای آنان پاکیزه‌تر است.»

در مورد پیرزنان و توصیه به مراعات پوشش و ترک زینت حتی برای آنان می‌گوید: و اگر خود را بپوشانند، برای آنان بهتر است؛ و خداوند شنوا و داناست.»

عفاف (که از ریشه عفت و به معنای منع و حفظ از غیرحلال و موارد قبیح است) در حقیقت ریشه درونی برای حجاب بیرونی است و پوشش ظاهر به تقویت روحیه عفاف و خویشتنداری کمک می‌کند.

در جای دیگر می‌فرماید: و هرگاه از زنان رسول، کالایی می‌طلبید، از پس پرده بطلبید، که حجاب برای آنکه دل‌های شما و آنها پاک و پاکیزه بماند، بهتر است.

حضرت علی(ع) می‌فرماید:حجاب و محفوظ بودن زن برای حال و وضع او بهتر و مفیدتر و موجب پایدارتر بودن زیبایی است.

شناخته شدن انسان به ایمان و عفاف و سالم ماندن از طمع دیگران: از آیه ۵۹ سوره احزاب استفاده می‌شود چادر به سر کردن و پوشاندن زن موجب می‌شود بینندگان بفهمند این زن، مسلمان و مؤمن و پاک است و بازیچۀ دست هوسرانان نمی‌باشد: «این کار(حجاب داشتن) برای اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است؛ (و اگر تاکنون خطا و کوتاهی از آنها سر زده توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است.»

در نهج‌البلاغه آمده: حجاب و پوشش بیشتر زنان موجب بقا و پایداری بیشتر آنها خواهد بود.

جلوگیری از فحشا و ایجاد آرامش روحی زنان و مردان: در کلامی از امام رضا(ع) آمده:نگاه به موهای زنان با حجاب، زنان ازدواج کرده و غیر آنها، از آن رو حرام شده که نگاه، مردان را برمی‌انگیزد و آنان را به فساد دعوت می‌کند و انجام آنچه که نه حلال است و نه شایسته.
پوشش لازم و مناسب بانوان به همراه کنترل نگاه از سوی آقایان، موجب سلامتی محیط خانواده و جامعه و کاهش تحریکات جنسی و به دنبال آن فحشا، تجاوز، جرم و جنایت می‌شود. نبودن حریم میان زن و مرد و آزادی معاشرت‌های بی‌بندوبار، هیجان‌ها و التهاب‌های جنسی را فزونی می‌بخشد و تقاضای جنسی را یک عطش روحی و یک خواست سیرناشدنی تبدیل می‌کند.

غریزه جنسی مانند برخی صفات دیگر روحی، غریزه‌ای نیرومند، عمیق و دریاصفت است، هرچه بیشتر اطاعت شود، سرکش‌تر می‌شود. وجود صاحبان حرمسراها مانند خسروپرویز و ‌هارون الرشید در کنار قارون‌ها و فرعون‌ها در طول تاریخ و بالا رفتن میزان فحشا و تجاوزات جنسی در جوامع متمدن و آزاد امروزی، شاهد این گفتار است.

اسلام به قدرت شگرف این غریزه سرکش توجه کامل کرده است. روایات زیادی درباره خطرناک بودن «نگاه به نامحرم» و «خلوت با نامحرم» و «غریزه جنسی» وارد شده است. به همین دلیل اسلام تدابیر متعددی برای تعدیل این غریزه اندیشیده مانند احکام نگاه، پوشش، محرم و نامحرم و روابط زن و مرد.

شهوت جنسی همانند شهوت مال و مقام سیری ناپذیر است. خیال خام و دروغ بزرگی است اگر کسی فکر کند مردی از نگاه و تصاحب زیبارویان سیر می‌شود یا با روابط آزاد و فراوانی اسباب تحریک شهوت، کم کم مرد و زن از هم سیر خواهند شد. وقتی میل و تقاضا نامحدود شد، قهراً دست نیافتنی می‌شود و این محرومیت، موجب اختلالات روانی و عصیان می‌‌شود.

در جبهه مقابل، عدم مراعات حجاب قهراً زمینه‌های بی‌قراری فساد را فراهم می‌کند.

بی‌حجابی، مردان را در جوامع مختلف خصوصاً جامعه اسلامی و مقید به قوانین ازدواج شرعی و قانونی دچار آثار سوء روانی مانند عقده‌دار شدن می‌کند. چرا که وقتی انسان چیز مورد علاقه خود را نبیند، به آن میل پیدا نمی‌کند یا میل اندکی دارد و در نتیجه تعادل روانی دارد؛ و اگر ببیند و به آن دست پیدا کند، باز تعادل روحی دارد، اما اگر ببیند و میل او تحریک شود و به آن دست نیابد، دچار ناآرامی می‌شود و در صورت تکرار و استمرار، به عقده روانی تبدیل می‌شود. عقده‌های روانی به صورت ناهنجاری‌های مختلف مانند تجاوز بروز پیدا می‌کند.

ارزش و احترام زن حریم نگه داشتن زن میان خود و مرد یکی از وسایل مرموزی بوده که زن از ابتدا برای حفظ مقام و جایگاه خود در برابر مرد و احتمالاً برای جبران ضعف در بُعد جسمی و سایر زمینه‌ها، از آن استفاده کرده است. اسلام مخصوصاً تأکید کرده زن هر اندازه متین‌تر و باوقارتر حرکت کند و خود را در معرض نمایش و تماس و شناسایی برای مرد نگذارد، بر احترامش افزوده‌تر می‌شود.

از سوی دیگر حجاب برای زنان نیز آرامش خاطر فراهم می‌آورد چرا که نه دغدغه پوشیدن لباس رنگارنگ و متنوع و تهیه مداوم آن را دارند و نه نگران اندام غیرموزون و نارسایی‌های دیگر هستند. چادر و لباس‌های بلند و آزاد کمک بسیار خوبی برای برقراری وضع نسبتاً آرام برای خانم‌ها است. هم مانع غرور زیبارویان می‌شود و هم حافظ شرم و خودکم‌بینی دیگران.

استحکام پیوند خانوادگی، هر چیزی که موجب تحکیم پیوند خانوادگی و صمیمیت رابطه زوجین شود، برای کانون خانواده مفید است و در ایجاد یا حفظ آن باید حداکثر تلاش انجام شود. اما هرچه موجب سستی این کانون گردد، باید با آن مبارزه کرد.

مسلّم است اختصاص یافتن کامجویی و التذاذهای جنسی به محیط خانوادگی و در چارچوب ازدواج، پیوند زناشویی را محکم می‌کند. زن و شوهر در یک جامعه آلوده به بی‌حجابی، خواه‌ ناخواه با افراد دیگری مواجه خواهد شد که مظاهر جنسی جذاب‌تری خواهند داشت و از این جهت بر همسر او ترجیح دارند. افراد چنین جامعه‌ای چندان پایبند به ارزش‌ها نخواهند بود.
در نتیجه هر یک از زن و شوهر ممکن است در اثر جاذبه‌های جنسی، کانون گرم خانواده را با بی‌مهری رها کرده و پایبند به حفظ این کانون و تأمین همسر خود نباشد. به این ترتیب موجی از خانواده‌های فروپاشیده و مشکلات بعدی آنان جامعه را به قهقرا خواهد برد.

مردی که همه روزه زنان بسیاری را با آرایش‌های مختلف و لباس‌های رنگارنگ و جلوه‌های مختلف می‌بیند که قطعاً برخی از آنها زیباتر و جوان‌تر از همسر او هستند، به طور طبیعی تمایل کمتری به زن خود نشان می‌دهد و چه بسا با بی‌توجهی به نیازهای جنسی او مشکلاتی را پیش راهش قرار دهد.

همچنین ممکن است با طلاق و جدایی، او را در کنج عزلت و تنهائی رها کند. یکی از ثمرات حجاب، تحکیم روابط زناشویی و حفظ حریم خانواده و جلوگیری از طلاق و پیشگیری از پیامدهای عدم توجه به همسر است. بر این اساس می‌توان گفت رعایت حجاب در انظار عمومی مانعی مستحکم برای وقوع چنین مشکلاتی و سدی استوار برای پیامدهای ناگوار ناشی از مشکلات خواهد بود.

حجاب اسلامی نیروی مرد و زن را هدایت و بیمه می‌کند و با کمک آن‌، از هر کدام در امور مربوط به خود نهایت استفاده خواهد شد؛ بدون اینکه این همه هزینه و نیرو و وقت از دو طرف پایمال شود. اسلام با اصل بیرون رفتن زن از خانه و تحصیل و فعالیت اجتماعی و سیاسی و اقتصادی مخالف نیست بلکه حتی بر مواردی همچون علم‌آموزی تاکید می‌کند، اما همه این امور باید در چارچوب دستورات و معیارهای اسلامی باشد.

در صورت ناهمگونی بین برخی فعالیت‌ها در بیرون منزل با اهداف و تکالیف دینی مثل همسرداری، تربیت کودکان و آلوده نکردن محیط و ترک گناه در هر شکلی، باید بر رعایت احکام و اهداف الهی پای فشاری کرد.

آنچه مانع تحرک جامعه و فعالیت‌های سازنده در ابعاد مختلف اجتماعی می‌شود، ستر زنان نیست، بلکه مانع حقیقی، پوشش نامناسب و اندام نیمه عریان و آرایش کردن و جلب جنس مخالف و گفت‌وگو و خندیدن و اختلاط محیط کار و درس و بازار است.

علاوه ‌بر این، حجاب عاملی برای رشد استعدادهای فکری و عملی بانوان است. زیرا در وضعی که حجاب رعایت می‌شود و عموم بانوان زیبایی‌ها و زنانگی خود را جز بر محارم خویش ابراز نمی‌کنند، این مظاهر در به کارگیری زنان بی‌تاثیر خواهد بود و آنچه بیشترین تاثیر را در به کارگیری ایشان دارد، جز استعدادها و توانمندی‌های فکری و عملی ایشان نخواهد بود.

به این ترتیب با رعایت عمومی حجاب، زنان به عنوان نیمی از جامعه، تمام توان عملی و استعدادهای فکری خود را برای رشد خود به کار خواهند گرفت و در این راستا جامعه نیز پیشرفت بسزایی خواهد کرد.

انتهای خبر/