قانون حجاب مهجور و غریب در دستگاه‌ها

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «بلاغ»، حجاب در ادبیات عامه کشورها، در قالب «پوشش» بیان می‌شود که ضامن حفظ چهارچوب‌های اخلاقی، رفتاری و صیانت از شأن و منزلت زنان و تضمین سلامت حضور آنان در جامعه است.

قانون، ضامن سلامت امور
برای گردش صحیح امور در جامعه، همه کشورها در همه عرصه‌ها قوانینی را وضع می‌کنند تا ضامن سلامت امور در آن عرصه‌ها باشد.

از آنجا که بخش درخور توجهی از فعالان اجتماعی را زنان تشکیل می‌دهند، حفظ امنیت همه جانبه آنان در چرخش و گردش امور اجتماعی و خانوادگی، برای عموم کشورها بویژه آنانی که واقعاً خواهان سلامت جامعه هستند، اهمیت راهبردی دارد تا دختران بتوانند در سنین مناسب به تربیت و آموزش و تحصیل بپردازند و سپس با تشکیل خانواده، عنصر مفیدی برای جامعه در پذیرش مسئولیت‌های مورد علاقه خود باشند.

طبیعی است که جنسیت نباید برای آنها محدودیت ایجاد کند و طبیعی است که برجسته‌سازی جاذبه‌های جنسی دختران و زنان، برای ایفای نقش موثر و سازنده آنها در مسئولیتهای اجتماعی و حتی زندگی فردی و خانوادگی شان مانع و مشکل آفرین می‌شود.

حجاب، شایسته شأن بانوان

پوشش مناسب از نظر اولیای همه کشورها، برای ایجاد حفاظ و مصون‌سازی دختران و بانوان می‌باشد و قادر است علاوه بر فراهم آوردن بستر زندگی طبیعی و عاری از خطر تعرض، حضور بانوان در جامعه را فوق‌العاده تاثیرگذار سازد.

حجاب، بسترساز فضایی امنیت بخش برای سلامت فعالیت‌های اجتماعی زنان است و اجازه می‌دهد دختران و بانوان بدور از تهدید و خطر، در جامعه منشاء خدمت و ایفای نقش حساس خود در فرهنگی و معنوی سازی فضای کار و جامعه باشند، اما امروز با گسترش لاابالی‌گری، قانون حجاب در کشور مهجور مانده و حتی نزد دستگاه‌های دولتی، که براساس مصوبه بصورت قانون در آمده و به همه دستگاه‌ها ابلاغ جهت اجراء شده، نیز بشدت غریب می‌باشد چرا که؛ خود دستگاه‌های دولتی ، بانک‌ها و بویژه بیمارستان‌ها روی پرسنل رسمی خود نیز قانون حجاب را به اجراء نمی‌گذارند و از بعد جریان فتنه سال گذشته تاکنون حتی به بی‌حجاب‌ها خدمات نیز ارائه می‌دهند!!.

سیمای نامأنوس با ایرانیت

ایرانیان بگواه تاریخ، حتی قبل از ظهور اسلام، دارای فرهنگ حجاب بوده‌اند. گفته می‌شود «فرهنگ حجاب»، بدین دلیل که روح عفاف در تمام زوایای زندگی از مراودات فردی تا مناسبات اجتماعی ایرانیان وجود داشته که پوشش، یکی از مظاهر عفاف در حضور زن و مرد در صحنه اجتماعی بوده است. آثار متعدد بجامانده از دوران هخامنشیان تا ساسانیان اثبات‌کننده محجوب بودن ایرانیان می‌باشد.

آنچه که در پذیرش داوطلبانه اسلام از سوی ایرانیان مورد کوچک‌ترین حرف و حدیث قرار نگرفت، موضوع حجاب بوده؛ چراکه ایرانیان در این زمینه دارای پیشینه کاملاً مثبتی بوده‌اند و حتی در اروپا نیز موضوع حجاب، فراتر از پوشش، به عنوان ضرورتی عقلی و منطقی و درعین حال در قالب حکم دینی مورد رعایت قرار می‌گرفت.

بی‌حجابی، امید شیطان بزرگ

دنیای حتی غیرمذهبی نیز به این نتیجه رسید که بی‌حجابی و برهنگی، مقدمه فساد و تباهی است و مستکبران به این نتیجه رسیدند که ملت بزرگ ایران را تنها می‌توان از راه فساد اخلاقی و تضعیف و از بین بردن کانون خانواده به نابودی بکشانند و راه تحقق این هدف شوم، بی‌حجاب کردن دختران و زنان و به فسادکشاندن پسران و مردان از طریق جاذبه‌های جنسی دختران و زنان است.

به استناد هزاران دلیل و از جمله اعتراف منابع غربی، بزرگ‌ترین شبکه‌های تولید فیلم‌های مستهجن و ضداخلاقی، وابسته به صهیونیست‌هاست. کلیه مراکز فحشاء متعلق به آمریکا و صهیونیست‌ها بوده که بخشی از درآمد ملی شیطان بزرگ از همین راه است.

آنچه که موجب حیرت عموم شده، بی‌اقدامی مسئولان نظام اسلامی‌مان است. ملت بزرگ ایران هیچ توقع ندارند سران سه قوه، که هیچگاه بمانند امروز با هم همفکر و همدل نبوده‌اند، در قبال موضوع مهم و سرنوشت‌ساز حجاب تا این اندازه کم‌کاری از خود نشان دهند و هیچ موضع تأثیرگذاری اتخاذ نکنند.

نقض قانون حجاب، سرآغاز مشئومی است که می‌تواند بسیاری از الفبای قانونی نظم و اخلاق اجتماعی را تحت‌الشعاع خود قرار دهد، پس از سران سه قوه! بجنبید تا خیلی دیر نشود که تا اینجا نیز جبران خسارات فرهنگی و اخلاقی فوق‌العاده مشکل و در اغلب مسیرها، غیرقابل جبران است.

انتهای پیام/