فروپاشی جمعیتی، شکستی ‌ترمیم‌ناپذیر برای رژیم‌ صهیونیستی

به گزارش بلاغ؛ برای سرآغاز این بحث، ضرورت دارد درباره جزئیات قاب فرار صهیونیست‌ها در صحرای نقب (نِگِو)، در روز اول عملیات غرورآمیز طوفان‌الاقصی، به یک‌سری مسائل اشاره شود. طبق گزارش روزنامه صهیونیستی تایمز، شب قبل از طوفان رزمندگان مقاومت اسلامی، هزاران صهیونیست ۲۰ تا ۴۰ ساله از سراسر فلسطین اشغالی برای شرکت در جشنواره موسیقی، مشغول عیاشی در غرب بیابان نقب بوده‌اند؛ اما یورش برق‌آسای نیروهای حماس، لرزه بر اندام جوانان صهیونیست انداخت و باعث شد برهنه و عریان فرار را بر قرار ترجیح دهند.
 این در صورتی است که طبق روایت حاضران، نیروهای امنیتی اشغالگر آشکارا در ابتدای این عیش عزا شده‌ صهیونیست‌ها، حضور داشته‌اند. لازم به اشاره است که این منطقه بیابانی، بیش از ۵۵ درصد مساحت اراضی اشغالی را به خود اختصاص داده و عمده‌ ساکنان این منطقه که به استان جنوب (هدرم) موسوم است نظامیان صهیونیست هستند و تاسیسات هسته‌ای «دیمونا» نیز در این منطقه قرار دارد.
 

بنابراین، این موضوع حائز اهمیت است که تصویر این‌گریختن جمعی، از جوار قلب هسته‌ای سرزمین‌های اشغالی مخابره شد.
مشاهده‌ صحنه‌های آخرالزمانی ‌گریز صهیونیست‌ها در صحرای نقب، حیثیت سران غاصب اشغالگر را در مقیاسی کلان به باد داد و در این زمینه، نگارنده این یادداشت قصد دارد تنها به گوشه‌ای از تبعات ترمیم‌ناپذیر این سکانس و اثرات اجتماعی عملیات طوفان‌الاقصی بر آینده جمعیتی سرزمین‌ اشغالی فلسطین، مسائلی را مطرح کند.

موضوع تراکم و پراکندگی جمعیت در هر پهنه سرزمینی، یکی از مسائل مرتبط جمعیت و جغرافیای سیاسی، به شمار می‌رود. در این خصوص طبق بررسی‌ها، سرزمین‌های اشغالی الگوی نامتناسبی دارد و با تراکم شدید بیش از ۸ هزار نفری در «تل‌آویو» مواجه است. در حالی که اطلاعات داده‌های سرشماری ۲۰۱۶، برای استان شمالی فلسطین اشغالی در مجاورت مرز لبنان، الگوی تراکم جمعیتی کمتر از ۳۳۸ نفر در کیلومتر مربع را نشان می‌دهد.

در این راستا، منطقه جنوبی سرزمین‌های اشغالی به‌عنوان بزرگ‌ترین استان نیز، کمتر از ۹۸ نفر در کیلومتر مربع جمعیت ساکن دارد. این مسئله بیانگر آن است جمعیت حدود ۹ میلیون نفری صهیونیست‌ها که بیش از ۲ میلیون نفر از آنان را هم، ساکنان فلسطینی‌الاصل تشکیل می‌دهد؛ تمایل کمتری برای زندگی در شهرک‌های اشغالی مجاور مرز لبنان و نوار غزه دارند. دلیل عمده این مسئله حس ناامنی و ترس از رویارویی مجدد با نیروهای مقاومت اسلامی است. موضوعی که ورود برق‌آسای دلاوران حماس در عملیات طوفان‌الاقصی و تحرکات اخیر حزب‌الله در جنوب لبنان، بر تشدید آن می‌افزاید. بنابراین، گسترش نواحی کم‌جمعیت در مرزهای شمالی و جنوبی فلسطین اشغالی، به عنوان حفره‌های جمعیتی، یکی از دغدغه‌های اشغالگران غاصب در آینده سرزمین‌های اشغالی است. این موضوع می‌تواند عمق استراتژیک محور مقاومت در فلسطین اشغالی را افزایش دهد.

همچنین، این هراس جمعی صهیونیست‌ها که با مشاهده تصاویر فرار جوانان اشغالگر به بیابان نقب، نمود عینی یافت؛ از نظر مسئله مهاجرت و بازگشت غاصبان قدس به اوطان خود نیز، اهمیت دارد. براساس داده‌های پایگاه اینترنتی روندهای کلان۱، نرخ خالص مهاجرت اسرائیل در سال ۲۰۲۳، ۱.۱۱ در هر ۱۰۰۰ نفر است، که نسبت به سال ۲۰۲۲ کاهش ۱.۵۹ درصدی داشته است. این نرخ برای اسرائیل در سال ۲۰۲۲، یک و ۱۳ دهم نفر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت بوده که نسبت به سال ۲۰۲۱، ۱.۵۷ درصد کاهش را نشان می‌دهد. شواهد حاکی از آن است که این شاخص از سال ۲۰۱۹ به بعد، همواره کاهشی بوده و این مسئله به‌صورت منطقی دو دلیل بیشتر ندارد؛ یا مهاجرت صهیونیست‌ها از فلسطین اشغالی، افزایش یافته و یا از جریان ورود به سرزمین‌های اشغالی کاسته شده است.

طبق داده‌های سازمان توسعه و همکاری اقتصادی۲ بیش از ۲۶ درصد جمعیت ۱۵ تا ۶۴ ساله صهیونیست‌ها، در خارج از فلسطین اشغالی متولد شده‌اند. این نکته یعنی، بیش از یک چهارم اشغالگران به سرزمین اسلامی فلسطین، تعلق ‌مکانی ندارند. با احتساب حضور ۲ میلیون نفری اعراب در اراضی فلسطینی، بیش از ۵۰ درصد شهرک‌نشین‌های اشغالگر نیز، به رژیم صهیونیستی و سرزمین‌های غصب شده، تعلق مکانی و وابستگی ایدئولوژیک ندارند. به نظر می‌رسد این موضوع در کنار حس ناامنی و هراس ایجاد شده ناشی از عملیات طوفان‌الاقصی، میل به مهاجرت را در این پهنه جغرافیایی، به‌صورت محسوسی افزایش دهد.
 

بازتاب این مسئله می‌تواند زمینه گسترش حس ناامیدی و سستی را در بین صهیونیست‌های ساکن خانه عنکبوت پدید آورد. با وجود این، آنچه که طبق فرموده مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) قطعی به نظر می‌رسد؛ شکست ترمیم‌ناپذیر جمعیتی و وضعیت غیرقابل جبرانی هست که این رژیم منحوس اشغالگر در آن گرفتار شده است.

علاوه ‌بر این، این شکست مفتضحانه می‌تواند جریان مهاجرت صهیونیست‌ها از اراضی اشغالی را افزایش داده یا موجب توقف مهاجرت یهودیان به فلسطین اشغالی شود. 
 

ضمن اینکه جابه‌جایی جمعیت به نواحی مرکزی سرزمین‌های اشغالی، در کنار میل بالای جوانان صهیونیست به مهاجرت می‌تواند، بر تصمیم به ازدواج و زاد و ولد اشغالگران اثر منفی بگذارد؛ به طوری که جوانان اشغالگر هرگونه برنامه‌ریزی فردی برای زندگی خود را تا زمان انتقال به سرای دیگر، به تعویق بیندازند؛ ان‌شاءالله، این مسئله به چالش جمعیتی غاصبان فلسطین اشغالی، مبدل شده و بر تبعات ترمیم‌ناپذیر این شکست خواهد افزود.
 

مهدی محمدصادقی