قدم‌های عشق و دلدادگی

به گزارش بلاغ، سفر اربعین امسال برایم به یک نوعی به سفری متفاوت از سفرهای قبلی تبدیل شد. امسال هم مانند سالهای گذشته توفیق داشتم خانوادگی به این سفر مشرف شوم. اما به نسبت سفرهای قبلی، سفر امسال برای من و خانواده بسیار راحت بود مخصوصا عبور از مرز و می‌توان گفت تقریبا هیچ معطلی در مرز نداشتیم.

امسال بر خلاف سالهای گذشته که از مرز مهران مشرف می‌شدیم از مرز خسروی عبور کردیم و خوشبختانه در آن طرف مرز هم خیلی معطل وسیله نقلیه نشدیم. وضعیت بهداشتی و پذیرایی مرز (سمت عراق) نیز نسبت به مرز مهران بسیار بهتر و از لحاظ بهداشتی بسیار تمیزتر بود. موکب‌هایی هم چه ایرانی و چه عراقی کاملاً در دسترس بودند. آب نیز همه جا به راحتی در دسترس بود و سرویس‌های بهداشتی‌ها نیز تمیز بودند. در کل، امسال حس می‌کنم که نسبت به سال‌های قبل، تمهیدات خوبی برای سفر اربعین در نظر گرفته شده بود.

آنچه که احساس شرمندگی زیادی برایم بهمراه داشت این بود که نتوانستم به نسبت سفرهای قبلی مسیر زیادی را پیاده روی کنم. البته درست است که امسال آب و هوای بسیار گرمی داشتیم و همچنین همراه زن و بچه به سفر رفته بودم، اما با این حال وقتی با آدم‌هایی مواجه می شدم که در همین هوای گرم عاشقانه پیاده روی می کردند و عده ای دیگر نیز عاشقانه در همین هوای گرم مشغول پذیرایی از این زائران بودند، پیش خودم شرمنده می‌شدم. مخصوصاً وقتی که در حال استراحت در موکب بودم و منتظر بودم تا غروب شود و هوا کمی خنک‌تر شود تا بتوانم پیاده‌روی کنم و می دیدم خانم‌هایی که چادر سیاه بر سر داشتند و زیر آفتاب سوزان در حال پیاده روی هستند.

چنین صحنه‌های دلدادگی کجای دنیا پیدا می‌شود. پیر، جوان، زن، مرد و حتی کودک خردسال همه برای پیاده روی آمده بودند

این حسین(ع) کیست که این‌گونه عاشقان خود را از سراسر جهان به سمت خود می کشاند. این چه جذبه ای است که نه گرما می شناسد نه خستگی و نه ....

دلم می خواهد خداوند اسم من را هم در کنار اسم آن زائران حسینی بنویسد چرا که به نظرم خداوند نظر خاصی به آنها نموده است. چقدر نیروی اراده ‌شان و شوق‌شان برای دیدن بارگاه قدسی یار، قوی‌تر از من حقیر بود.

این تجربه شرمنده بودن در یک سفر چند روزه، این انگیزه را در من قوی کرد که بروم و هرچه بیشتر توانایی جسمی خودم را زیاد کنم تا بتوانم بیشتر از قبل و عاشقانه تر از قبل عرض ارادت به ساحت آن امام همام داشته باشم و همچنین توفیق داشته باشم در دستگاه فرزند آن بزرگوار حضرت صاحب الامر(عج) خدمت نمایم.

خلاصه کلام، سفر اربعین امسال با وجود همه راحتی ها و البته شرمندگی‌ها، یک تجربه‌ی ناب و شیرینی برای من باقی گذاشت. تجربه‌ای که ان شاءالله مرا به حرکت وا دارد و از خداوند هم می‌خواهم که به من کمک کند همواره در این مسیر باشم و لحظه ای از آن منحرف نشوم.

محمد نوری

انتهای پیام/