«هر کجا باشم، به خورشید خراسان زنده‌ام»؛ تازه‌سروده‌های شاعران در مدح علی‌ابن موسی‌الرضا(ع)

جمعی از شاعران آیینی کشور همزمان با فرارسیدن میلاد مبارک ثامن الحجج، حضرت علی‌ابن موسی‌الرضا(ع)، به استقبال این روز رفته و با انتشار سروده‌های خود در فضای مجازی، اظهار ارادت خود را به ساحت مبارک امام هشتم(ع) نشان دادند. بخش‌هایی از این سروده‌ها را می‌توانید در ادامه بخوانید:
تکتم حسینی
به شب اشاره کنی بامداد می‌آید
به اذن بیرق سبز تو باد می‌آید
به هرکجا بروم باز مقصدم اینجاست
مرید عشق به شوق مراد می‌آید
برای بدرقه زائران درگاهت
فرشته تا دم باب‌الجواد می‌آید
خود تو وحی شدی بر لبم وگرنه غمت
کجا به شعر منِ بی‌سواد می‌آید؟
پیام خواهر دلتنگ توست بر بالش
اگر کبوتر، اینجا زیاد می‌آید
***
موسی عصمتی
ابر باید که سرانجام ببارد، آقا
و سرش را به ضریحت بگذارد، آقا
ابر با عینک دودی و عصایی لرزان
قصد پرواز از این پنجره دارد، آقا
ابر، چشمان خودش را به پرستو بخشید
که برایش خبر از دشت بیارد، آقا
ابر آمد لب حوضی که پر از آینه‌هاست
اشک را دانه به دانه بشمارد، آقا
اگر از درد ننالد اگر از غربت خویش
چه کند، سر به بیابان نگذارد ؟ آقا
قفل فولادترین پنجره هم باز نشد
ابر از عالم و آدم گله دارد آقا
دوست دارد برود مثل پرستو تا اوج
ساک را بسته که اندوه بکارد، آقا
ابر رفته‌ است کسی نیست که او را آخر
به خداگونه‌ترین غم بسپارد، آقا
***
عباس چشامی
تازه دانستم نه با آب و نه با نان زنده‌ام
تازه فهمیدم نه با جسم و نه با جان زنده‌ام
تازگی‌ها باورم شد اینکه مثل هر غریب
دورتر از خود دلی دارم که با آن زنده‌ام
هر کجا رفتم به چشمان من آمد خاک او
دورِ نزدیکی که از او سخت حیران زنده‌ام
گرم او بودم، دریغا دیر فهمیدم که من
با چه گرمایی در آغوش زمستان زنده‌ام
کم نمی‌آرم که در امروز و در فردای خود
از سر انگشتان آن لطف فراوان زنده‌ام
سایه‌وار از خود ندارم هیچ، دور از آفتاب
هر کجا باشم، به خورشید خراسان زنده‌ام