مماشات و مدارا با اغتشاش‌خواهان، میدان دادن به کشتارهای کور بیگناهان است

به گزارش بلاغ؛ برخورد سطحی و دلربایانه با اغتشاش‌گران و آزادی فله‌ای با آنان موجب شد تا هر روز در شهرهای مختلف کشور شاهد ادامه بازی بچه‌گانه عده‌ای ماجراجو در برهم زدن زندگی و کار و کسب مردم باشیم که به بهانه‌های مختلف به آدم‌کش‌های حرفه‌ای میدان بدهند تا فاجعه انسانی ایجاد کنند و به گفته بسیاری از مردم، برخورد سطحی و مماشات با اتشاش‌گران، نه رأفت اسلامی که جرأت دادن به عوامل اجرایی اغتشاش است که عملیات حرم مطهر شاهچراغ‌(ع) نتیجه این مدارای منفعلانه است.

آنچه در حرم مطهر برادر امام رضا (ع) در شیراز رخ داد گویای غایت و هدف دشمن از ایجاد اغتشاش است. اگر در سال 1388 و در پی فتنه آن سال قریب 7 ماه زمان برد تا به عاشورای 88 رسید که در آن بی‌حرمتی و حمله به عزاداران حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به وقوع پیوست، اما در اغتشاش‌های امسال پس از گذشت یک ماه حمله به زائران حرم مطهر برادر علی بن موسی‌الرضا(ع) را شاهد بودیم.

اگرچه در سال‌های اخیر دشمن نشان داده که تا چه اندازه وقیح و جسور شده و اتفاق‌های رخ‌داده در اغتشاش‌های یک ماه اخیر گویای این نکته است. با شروع اغتشاش‌های اخیر همزمان هجمه و حمله و لجن‌پراکنی علیه مقدسات نیز کلید خورد. آتش زدن قرآن کریم، توهین به ائمه و خاصه امام حسین‌(ع)‌، حمله به نمادها و اماکن دینی از قبیل حسینیه‌ها و مساجد و... و در آخرین حرکت حمله مسلحانه به زائران مضجع شریف برادر امام رضا(ع) حضرت احمد بن موسی(ع) بود که منجر به شهادت و مجروحیت بیش از 60 نفر از زائران بیگناه شد.

در این فاجعه دردناک همه اغتشاش‌گران مقصرند که با آشوب‌های غیرمنطقی و قانون‌شکنانه خود، مشوق تروریست‌ها می‌شوند و به آنها امکان جنایت را می‌دهند و صد البته که این اغتشاش‌گران در جنایت تروریست‌ها شریکند، هرچند نباید از نقش منفی تعلل‌کننده‌هایی که مسئول برخورد با این اغتشاش‌ها هستند، بی‌تفاوت عبور کرد که به بهانه رأفت اسلامی امکان مجدد و مکرر در برهم‌زدن نظم و امنیت کشور را به این بازی‌خورده‌ها می‌دهند.
آنچه که قابل گذشت نیست این استدلال برخی از مسئولان است که با عفو و گذشت و عدم برخورد قاطع قانونی با این نوجوانان و جوانان فریب‌خورده، می‌خواهند آنها را به آغوش جامعه باز گردانند و حال آنکه بوضوح شاهدند که این کوتاه آمدن در قبال قانون‌شکنان و برهم‌زنندگان امنیت کشور، ضمن گسترش تشویش و التهاب در سطح عموم مردم است، بلکه تکرار حضور در صحنه اغتشاش از سوی بسیاری از مشمولان رأفت اسلامی است.  

آزاد کردن فله‌ای اغتشاش‌گران تحت هر نامی و عنوانی که باشد، جرأت دادن به بسیاری از آنان در حضور مجدد و مکرر در امنیت شکنی و دل‌شادکردن دشمنان انقلاب و طراحان اصلی این توطئه‌ها و ادامه‌دار کردن این اغتشاش‌هاست.

لزوم برخورد بازدارنده با هرج و مرج‌طلبان
در کشورهایی که هزاران مساله بیشتر از کشورمان در ایجاد نارضایی عمومی دارند، هیچ اغتشاشی بمانند کشورمان را شاهد نیستند؛ چراکه قوانین بویژه کیفری و جزایی آنها تا حد زیادی بازدارنده و پشیمان‌کننده است.
در این کشورها علاوه بر دادن اختیارات ویژه به پلیس و ضابطان نظم عمومی، از آنان حمایت جامع بعمل می‌آورند و با آنانی که بخواهند کوچک‌ترین خدشه‌ای به اقتدار پلیس وارد کنند، برخورد شدید و قاطع می‌نمایند، حتی مکرر مشاهده خشونت بیش از حد پلیس و کشتارهای ضایطان امنیت را دیدند، لیکن بدلیل نگرانی از تضعیف اقتدار پلیس، از برخورد با افراطی‌گری و خشونت‌طلبی پلیس نیز خودداری کردند و به کسی هم حتی رسانه‌های مجازی نیز این اجازه را نداده و نمی‌دهند.
طبیعی است که در کشورمان نیز ضمن آسیب‌شناسی در این زمینه، بسیاری از روال‌ها و روندهای کنونی در برخورد با متخلفان و متجریان نسبت به قانون و قانون‌شکنان در همه سطوح باید یا بازنگری و تدوین و ابلاغ قواعد جدید اقتدارآفرین برای ناظمان و حافظان امنیت بایدد تغییر کنند که تاخیر در این زمینه اساسی، تحمیل خسارات جبران‌ناپذیر به کشور و مردم ایران است. 

استراتژی کشتن و ایجاد جو ترور
براساس سیاست اعلامی گروه‌های محارب و اربابان‌شان، ادامه جو ترور و وحشت و به شهادت رساندن جوانان و مردم کشور و حاکم کردن نگرانی و استرس‌های امنیتی برای مردم از طریق تاامن‌سازی شهرها و روستاها، ایجاب می‌کند تا سران سه قوه با اتخاذ تدابیر جدی و عملیاتی، این استراتژی معاندان و صهیونیست‌ها را خنثی کنند.
طولانی کردن رسیدگی به جرائم امنیتی هرج و مرج‌طلبان به هر بهانه‌ای که انجام شود، فرصت دادن بیشتر به ضدانقلاب برای آسیب‌زدن بیشتر به امنیت کشور و ملت است، ضمن آنکه نباید ناگفته بگذاریم که این تاخیرها ناخواسته یا خواسته نوعی مشارکت در جرم و همراهی با جریان ضدانقلاب یشمار می‌رود و سران سه قوه باید در این موضوع واکنش بهنگام  از خود نشان دهند.
در این ارتباط واقعاً مردم به خصوص از قوه قضائیه گلایه‌مندند که چرا در برخورد قاطع و بازدارند با عوامل ناامنی تعلل می‌کند و موجب فرو ریختن ترس از عواقب مشارکت در اغتشاشات در میان نوجوانان و جوانان می‌شود بگونه‌ای که والدین و اولیای این نوجوانان نیز هنوز احساس ترس جدی در قبال پیامد قضایی بچه‌های خود که در اغتشاشات فعالند، ندارند تا از حضور فرزندان خود در این اغتشاشات جلوگیری بعمل آورند.
در این روزها، دل مردم کشورمان برای صدور اخکام مفسد فی‌الارض و اعدام برای عوامل اصلی اغتشاشات و مرتکبان جرائم امنیتی و اقتصادی واقعاً تنگ شده آن احکامی که خواب از چشم غافلان برباید.