به گزارش
بلاغ به نقل از
قائم آنلاین، پرداختن به همه جنبههای حرکت پیادهروی اربعین منحصر به فرد تاریخ بشریت است، که همه ساله در ایام نزدیک به اربعین در مسیرهای منتهی به کربلا، به ویژه مسیر نجف تا کربلا، شکل میگیرد، بسیار خاص و منحصر به فرد که به قول معروف «آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید».
حسین میرمحمدی زائر اربعین حسینی در گفتوگو با خبرنگار ما اظهار کرد: سال گذشته در اواسط راه مسیر نجف تا کربلا دیگر واقعاً توانی برای حرکت نداشتم، آرزو میکردم بچههایی که همراه بیرق، تقریبا 100 متر جلوتر از ما حرکت میکردند، لحظهای برای استراحت درنگ کنند تا با نوشیدن یک استکان چای که هزاران زائر از آن استکان نوشیده بودند و آن مرد هر بار تنها آن را در ظرف آبی فرو میکرد تا مثلاً آن را بشوید توان دوبارهای برای راه رفتن بیابم.
وی افزود: در همین حال دیدن فردی جانباز که از شدت عرق ریختن تمام یقه لباس مندرسش خیس شده بود توجهم را جلب کرد، باور نمیکنید اگر بگویم با دیدن او تمام خستگی وجودم از بین رفت و جایش را بهنوعی خجالت همراه با سرافکندگی داد.
این زائر اربعین حسینی با اشاره به اینکه هر ساله اربعین به زیارت میروم اما آخرین بار که رفتم طعم متفاوتتری داشت، ادامه داد: خودم را به او رساندم، برای اینکه بتوانم با او صحبت کنم کمی خم شدم، چون هر دو پایش را در جبهه از دست داده و در حالت نشسته با دستهایش راه میرفت.
میرمحمدی خاطرنشان کرد: من در حالی که بغض تمام گلویم را گرفته بود از اینکه از پیاده روی خسته بودم و این مرد بزرگ با عظمتی بی وصف کشان کشان خود را به جلو میکشید، شرمنده بودم.
وی گفت: از سختیهای راه از او پرسیدم و اینکه چه عاملی او را به این راه صعب و دشوار کشانده است، لحظهای از حرکت باز ایستاد و به صورتم خیره شد، و با نگاه خستهاش که از یک ایمان راسخ حکایت داشت، با همان حالت گفت: عشق به امام حسین(ع).
میرمحمدی تصریح کرد: این جانباز که نامش فتحالله بود رو به من گفت، معتقدم جنس زیارت اربعین، با زیارتهای دیگر ابا عبدالله الحسین(ع) متفاوت است. زیارت اربعین را باید چشید، اصلا نمیتوان آن را در قالب الفاظ و یا حتی شاتهای دوربین عکاسی یا فریمهای دوربین تصویربرداری به تصویر کشید و یا حسش را بهطور واضح بیان کرد.
وی ادامه داد: شاید برای کسانی که تجربه حضور در سیل خروشان جمعیت پیاده اربعین را نداشته باشند، تصور اینکه میلیونها نفر در طول مدت چند روز، همه با یک هدف، با یک انگیزه، با یک ذکر و به سمت یک مقصد حرکت کنند، کار سادهای نباشد. برای اینکه بتوانی کمی این فضای نورانی را درک کنی، کافی است، عاشورای شهر خودت را تصور کنی. فضای روز عاشورای شهرت را در نظر بگیر، حالا جمعیت را ضرب در یک عدد بزرگ مثل یکصد هزار یا حتی چندصد هزار کن. این کار تنها سیل خروشان جمعیت را برایت مجسم میکند.
این زائر اربعین حسینی بیان کرد: اگر پا در مسیر پیادهروی اربعین بگذاری، خیلی زود متوجه میشوی که تمام اجتماعات شیعیان در سراسر دنیا، نسبت به این اجتماع عظیم، مانند قطرهای در میان دریاست. البته این به معنای کوچک بودن اجتماعات میلیونی مردم در ایام عاشورا نیست، بلکه به معنای عظمت این اجتماع در ایام اربعین است(هم از نظر کمیت و میزان افراد، و هم از نظر نورانیت، معنویت و شور و حال حاکم بر فضا). اصلا گویا خود اهلبیت(علیهم السلام) چنین طراحی کردهاند که در ایام اربعین نبض زمین و زمان در مسیر نجف تا کربلا بزند. و تو به روشنی میبینی که اینجا قلب زمین زیر پای زائرانی که بیشترشان به دلیل گرفتگی یا کوفتگی عضلات به سختی گام بر میدارند، با تواضع و احترام میتپد.
میرمحمدی که از همنامی خود با نام سرور و سالار شهیدان بهخود میبالد، خاطرنشان کرد: امیدوارم لایق این نام باشم و در مسیر اربعین که هر ساله میروم و راه پیداست، مسیر امام و اسلام را گم نکنم که به راستی اربعین میعادگاه است.
وی در پایان گفت: باید حداقل یکبار در این میعادگاه بزرگ حضور پیدا کنی تا معنای ایمان را درک کنی و مصداق ایمان را متجلی زیارت الاربعین را باور کنید و اگر فرصت حضور در این میعادگاه را بیابید، به راحتی متوجه میشوید که چرا میتوان به زائرین اربعین گفت «مومن» و ایمان یعنی باور عمیق خدا و اولیای او و کجا بهتر از اربعین میتوان خدا را احساس و عظمت کشتی نجات سرور و سالار شهیدان را درک کرد.