مسجدی با رنگ و بوی متفاوت که به‌نام رانندگان معروف شد

به گزارش بلاغ، شاید کمتر کسی این مسجد را نشناسد و نداند که روز عاشورا قیمه نذری آن مشتریان زیادی دارد. که ساعت‌ها صف می‌بندند تا تبرکی از آن را مهمان سفرهایشان کنند و یا قابلمه‌ها و زنبیل‌های به صف شده روز عاشورا را در آن ندیده باشند.

مسجدی باشبستان اصلی به شکل مستطیل که در جبهه جنوبی حیاط مرکزی قرار دارد و از تکرار چندین طاق‌نما و ستون و قوس‌های مسطح شکلی تشکیل شده است و مناره‌ای آجری با بند سفیدگچ در میان هیاهوی بازار خود نمایی می‌کند.

حیاط موزاییکی و پنجره‌های چوبی‌اش نشان از قدمت تاریخی بودنش را به تصویر می‌کشند حیاط مسجد با بنری از تصاویر رانندگان مزین شده است که شاید یادگار سال‌های گذشته باشدکه برای آیندگان به یادگار مانده است.

در سردرب چوبی مسجد قاب فلزی وجود دارد که نام مسجد به همراه عکس سیاه وسفیدی که رنگ رفتگی آن نشان از قدمت این مسجد است وجود دارد هرچند که مسجد به نام صاحب سازنده نام گرفته است اما کمتری کسی نامش را می‌داند و بیشتر با نام مسجد رانندگان می‌شناسند.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان بابل در گفتگو با خبرنگار بلاغ درباره این مسجد می‌گوید : مسجد مولانا از جمله جاذبه‌های گردشگری شهرستان بابل در استان مازندران است که در تاریخ ۱۳۸۳با شماره ثبت ۱۱۵۳۰به عنوان یکی از آثار ملی به ثبت رسیده است.

فلاح با اشاره به اینکه این مکان در گذشته به غیر از مسجد محل یکی از حوزه‌های علمیه بارفروش بوده است ادامه می‌دهد: این بنا در سال ۱۳۱۴قمری توسط تاجری صاحب نام به نام سید حسن مولانا در خیابان۱۷شهریور که در حال حاضر به خیابان آیت‌الله روحانی معروف است ساخته شده است.

وی بیان داشت: این مسجد از جمله مساجدی است که در دل بازار و در کنار کاروانسرا آن زمان ساخته شده است و به همین دلیل به عنوان پاتوقی برای کامیون‌داران و رانندگان بوده است.

حامد ابراهیم زاده از جمله مورخان تاریخی عصر حاضر است که برای حفاظت از آثار ارزشمند تاریخی در شهرستان بابل زحمات زیادی کشیده است در گفتگو با خبرنگار بلاغ اظهار داشت: رانندگان به علت ارادتی که به این مسجد به عنوان پاتوقشان داشتند هرساله در روز عاشورا مجلس باشکوهی را در آن برگزار می‌کنند و افراد زیادی از اطراف برای گرفتن نذری ساعت‌ها صبر می‌کنند.

وی ادامه می دهد: این مسجد از لحاظ سبک معماری نیز کمی متفاوت‌تر از دیگر مساجد این شهرستان است درب ورودی آن دارای دالانی سرپوشیده است که به حیاط مسجد ختم می‌شود و سپس گلدسته آن نیز در جبهه شرقی قابل مشاهده بوده است که داری ۲۷ پله به ارتفاع متوسط هر پله ۳۵ سانتیمتر میباشد، مصالح به کار رفته در این بنا از سنگ، چوب، ملات آهکی، گچ و سفال تشکیل شده است.

مشتی غلامعلی حسینی نیز از جمله رانندگان قدیمی و نوکران اباعبداله الحسین است که سالهای متمادی در این مسجد به خدمت پرداخته است نیز در گفتگو باخبرنگار بلاغ بیان داشت:به‌دلیل اینکه زمانی در این خیابان گاراژ واقع شده بود و کامیون‌ها و اتوبوس‌های بسیاری در محدوده مسجدبودند ،وبسیاری از امور این مسجد توسط آنان انجام میگرفت به آن لقب مسجد رانندگان داده‌اند.

وی ادامه می‌دهد: هرچند فعالیت رانندگان در حال حاضر در این مسجد کم شده است اماهنوز هم به رسم دیرینه اغلب رانندگان قدیمی از نقاط مختلف برای دهه اول محرم، خود را به این مسجد می‌رساندند و حتی اقلامی نیز برای نذری می‌آوردند.

حسینی بیان داشت: بیشتر رانندگانی که در این مسجد تردد داشتند راننده کامیون یا ماشین‌های سنگین بوده‌اند و در‌ میانشان هم تعداد کمی راننده اتوبوس نیز وجود داشت.

مشتی غلامعلی می‌گوید: عزادارای‌هایشان نیز مشتی بودومعتقد بودند هر مسلمانی با هر هیبت و مرامی باید دو ماه محرم و صفر خلاف را غلاف کرده و در درب خانه ارباب نوکری کند .

حسینی با اشاره به اینکه مسجد مولانا از جمله مساجدی است که درتمام طول سال میزبان تمام مردم شهرستان است گفت: مسجد رانندگان از جمله آثار تاريخی جامانده از دوره قاجار است که اغلب افراد بومی این مسجد را با نام رانندگان می شناسند واگر از افراد بومی این شهرستان بپرسند مسجد مولانا کجاست شاید کمتر کسی بداند همان مسجد رانندگان است.

مسجد مولانا بابل که آن را نام مسجد رانندگان نیز می‌شناسند، در خیابان روحانی قرار دارد. مسجد مولانا در زرگر محله واقع بابل است و آن را سيد حسن مولانا، از تاجران صاحب نام بارفروش، ساخته است. از تزئینات مسجد مولانا می‌توان به کاشی‌کاری‌های فیروزه‌ای در بخش ورودی، تعدادی کتیبه و پنجره‌های مشبک اشاره کرد. مسجد مولانا مربوط به دوره قاجار است و در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۵۳۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

گزارش - صدیقه قربان‌نیا

انتهای پیام/