مردم سالاری دینی یا آپارتاید سیاسی؟!

به گزارش بلاغ؛ نخستین پیامد پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 ارائه الگوی متناسب با سبک زندگی ایرانی اسلامی به جهان مدرن بود.ساخت حکومت با پیشینه‌ی تمدنی، براساس مردم سالاری دینی. مدلی که تا به امروز غرب و غربگرایان داخلی آن را بر نتافتند و به رسمیت نشناختند.
حوادث هولناک غرب آسیا در ادوار گذشته و رویداد غزه که منجر به شهادت بیش از 32000 نفر از سکنه‌ی بی گناه فلسطین شد، ذات بدخیم الگوی ظاهری دموکراسی را برملا کرد و از آن چیزی جز پوسته متعفن و مشئمزه کننده نمانده است، امَا چرا برخی جریانات سیاسی داخلی همچنان حاضرند در آن فضای نا مطبوع و آزاردهنده تنفس کنند و مردم را در تعیین سرنوشت خود صغیر و کوچک بشمارند.

 تحریم انتخابات و یا خزنده گام برداشتن نشانه سوء رفتار سیاسی در بازی کسب قدرت است. این رویکرد همان چهره‌ی خفیه نویسان رژیم غرب زده منحوس گذشته است که به عقبه جامعه خیالی مدرن دلبسته اند. باید فهمید که دیگر صدای سازها که تاکنون نوایی خلق می کردند و رهبر ارکستر در آن سر دنیا می‌نواخت، آنقدرناکوک شد که مرز میان فریب و تزویر و حقیقت را نشان دهد.

مردم ایران اسلامی به خوبی به درک واضحی از قبیله گرائی و حزب گرائی به معنای آپارتاید سیاسی رسیده‌اند که در انتخابات بر بنیاد مردم سالاری دینی افرادی را براساس اعتقاد، صداقت، وفاداری و کارآمدی گزینش کنند و در قدرت بنشانند تا در مواجه با دشمن قدار با استراتژی متصلب و درمقابل جامعه، منعطف و دلسوز سر تعظیم فرود آورند، و بعنوان خادم در رفع مشکلات گام بردارند. چرا اینان همچنان بر ایده ارباب رعیتی تکیه دارند و بر رعیت ماندن مردم نه محق بودن بعنوان یک شهروند تاکید می‌ورزند، این در حالی است که نظام اسلامی با برگزاری چندین انتخابات و با مهارت تحسین برانگیزی، چرخش نخبگانی قدرت را در چارچوب قانون و رقابت صحیح و با مشارکت مثال زدنی مردم متین وهوشمند با بصیرت به سرانجام رساند و ساختار بنگاهی مردم پایه را در نظام های سیاسی بوچود آورد که بطور اختصاص غرب را به سخره گرفت و در مناظره گفتمانی آنان از ریشه لغزانده است.

آپارتاید سیاسی که مصلحان چند دهه در درون کشور از آن دم می زدند و در رنگ های صوری بی بنیاد بر مردم تلقین می نمودند، در حال حاضر در صدد ایجاد خاصیت سیاسی درون حزبی هستند تا با تخفیف سیاسی بر ائتلاف کاذب خود پای بفشارند. نو دولتانی که با ظاهر سازی در نظام جمهوری اسلامی پله‌های ترقی را طی نمودند و بر کرسی قدرت نشستند و جز تولید اقتصاد بیمار و نفوذ بی حد و اندازه‌ی عوامل ریل گذار مکتب های ویرانگر غرب درکشور،اقدام سودمندی به نفع مردم با کفایت انجام نداده‌اند.

مردم در این انتخابات به بازتولید جهالت تن نخواهند داد و حاضر به واگذاری بی منطق منزلت سیاسی به افرادی‌، که دشمنان مردم سالاری دینی و معتقد به آپارتاید سیاسی هستند، نمی باشند و در یازدهم اسفند   1402با بینش و بصیرت و آگاهانه دست به انتخاب شایسته ترین افراد خواهند زد و امید بدخواهان و دشمنان قسم خورده به مردم و نظام اسلامی را به یاس تبدیل خواهند کرد.
دکتر سیدجواد موسوی