عید قربان تجلی‌گاه عشق و معرفت به ذات الهی

به گزارش بلاغ، قربان روزی است که آدمی در پرتو انوار لایزال الهی غرق می گردد و ابراهیم وار از هر چه غیر از ذات باری تعالی، دست می شوید، این روز میعادگاه سرسپردگی در برابر حق و رهایی از تعلقات مادی و دنیایی است.

عید قربان لحظه قربانی کردن هواها و امیال نفسانی است و در این مسیر باید رسم گذشتن از تعلقات و خواسته های نفسانی را از پیامبر گرانقدر ابراهیم خلیل الله آموخت، او در کمال آزادمردی و حقیقت طلبی برای رسیدن به مرحله عشق و ایمان واقعی از یگانه فرزند خویش گذشت و در برابر جاهلان مسیر حق ایستاد.

یک کارشناس مذهبی با اشاره به ویژگی هایعید قربان و حقیقت طلبی حضرت ابراهیم در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: یکی از مهمترین ویژگی های عید قربان، رهایی از اسارت نفس برای رسیدن به ایمان حقیقی است چرا که حضرت ابراهیم با وجود اینکه در سالخوردگی صاحب فرزند شد اما برای اطاعت از فرمان حق اسماعیل را به قربانگاه برد.

حجت الاسلام مهدی واعظ موسوی تصریح می کند: قربانی کردن اسماعیل برای ابراهیم کار آسانی نبود اما او با غلبه بر نفس و با بردن یگانه فرزند خود به مسلخ گاه، وسوسه های شیطان را مغلوب ساخت.

وی ادامه می دهد: ابراهیم در دورانی که فرتوت و پیر شده بود و در حالی که همسرش ساره باردار نمی شد با زنی سیه چرده ازدواج کرد و ثمره این پیوند فرزندی به نام اسماعیل بود، ابراهیم خلیل الله از به دنیا آمدن فرزندش چنان شادمان بود که هیچ گاه تصور نمی کرد روزی قرار است در آزمونی بزرگ و الهی فرزند خود را قربانی کند تا اینکه در روزگاری که اسماعیل جوانی برومند می شود ابراهیم در درون خود ندایی را می شنود و بارها در گوش خلیل الله این جمله که با "دستانت چاقو را بر گردن اسماعیل بگذار و او را بکش" می شنود.

این کارشناس مسائل مذهبی می افزاید: با شنیدن این ندا لرزه بر اندام ابراهیم افتاد و او آشفته و پریشان و درمانده سرانجام در برابر نفس خود ایستاد و اسماعیل را به سمت قربانگاه روانه ساخت او با دلسوزی و مهری پدرانه برای آخرین بار در چشمان فرزندش می نگرد اما چاره ای ندارد باید سر بر سجده بگذارد و از فرمان پروردگار اطاعت کند چرا که می خواهد در مسیر ایمان و سرسپردگی حقیقی گام بردارد.

موسوی بیان می کند: ابراهیم دوست خداست و می خواهد در پیشگاه او همیشه سرافراز باشد بنابراین چاقو را بر گلوگاه اسماعیل می گذارد اما در کمال ناباوری چاقو نمی برد و در همان لحظه گوسفندی به سمت ابراهیم می آید به او ندا می رسد تا به جای فرزند خود گوسفند را قربانی کند.

وی عنوان می کند: ابراهیم با عشق و رهایی از تعلقات درونی خود گوسفند را ذبح می کند تا درس شناخت و معرفت ذات حق را به پیروان خویش بیاموزد.

موسوی می گوید: خلیل الله با بردن فرزند به قربانگاه به انسانها آموخت که باید اسماعیل های درون خود را نابود و با ترک تمامی تعلقات در مسیر عبودیت و معنویت گام برداشت، امروز حاجیان با مرور درس حضرت ابراهیم، پس از بازگشت از حج واجب گوسفندی را به نشانه گذشتن از خواسته های درونی و نفسانی خویش سر می برند و ابراهیم وار به شناخت و معرفت واقعی حق و حقیقت دست می یابند.

این کارشناس مسائل دینی یادآور می شود: حاجیان پس از بازگشت از سفر حج با قربانى کردن آرزوهاى واهی خود درونشان را پاک و خالص می سازند و با عشق و معرفت به درگاه الهی می نگرند تا در آزمون بزرگ دست شستن از علایق و خواسته هایشان پیروز و سربلند شوند.

قربانی کردن رسمی است که در دین اسلام برای گذشتن از خواهش های نفس در روز عید قربان انجام می شود و در این روز بندگان با گذاشتن پیشانی هایشان بر خاک سجده کنان به یاد می آورند که ابراهیم خلیل الله برای رسیدن به شناخت حقیقی از لقاالله، یگانه فرزندش را به قربانگاه برد و از عزیزترین ثمره زندگی خویش گذشت تا در پرتو انوار لایزال الهی غرق شود.

گزارش - یاسر معافی

انتهای پیام/