درد دل‌های زبان‌اصلی وزیر راه!

به گزارش بلاغ، پوووووووف. عباس این را گفت روی صندلی نوی ایرباس نشست و به زبان فرانسوی گفت: بونجوق، ایقی جون خیلی تقسیدم، گفتم خدایی نکقده فامیل‌هایت که به ایقان می‌‌آیند، من نباشم چه می‌‌شود، اصلا بی‌حیثیت می‌‌شدیم می‌قفتیم.

خبق داقی که؟؟ مجلس دوباقه قای اعتماد داد به من، گقچه از اول هم می‌دانستم این‌ها به من اعتماد که خوب است اعتقاد داقند، اصلا معجزه می‌کنم مم. قای اعتماد که چیزی نبود.

همه‌اش می‌‌تقسیدم سوالات سخت از ما بپرسند، قاجع به تصادف قطاق، بقف و بوقان جاده، حتی آتیش گقفتن پلاسکو و گقدو غباق.

از همه بدتق می‌تقسیدم قاجع به آن شقکت اتقیشی سوال بپقسند من نتوانم جواب دهم، بدبخت‌‌ها انقدق گریه کقدند پیش پسقم که جگقش سوقاخ سوقاخ شد آمد به من گفت با این‌ها ققاق‌داد بستم.

همین حکایت خقید خودت، یادت هست که؟ این فقانسوی‌های نازنین، مقدمان خوب گفتند: عباس آقا، بیا از ما یک ایقباس بخق ببق، ما به تو اشاتیون می‌دهیم. یادش بخیر چقدر اَق اَق و بَق بَق می‌کردند.

اصلا به خاطق همین شیقین زبانی‌هایشان چند تا ایقباس ازشان خقیدم، عاشقشان شدم، پدق سوخته‌ها.

اما صد حیف چکاق کنم کسی قدق نمی‌داند. این جماعت پشت سقت حقف‌‌ها می‌زنند، می‌‌گویند ایقاد فنی داقی، من که باوقم نمی‌ شود، اصلا همینجوقی همه اش بوی نویی می‌دهی، این‌ها همشان حق نشناسند.

می‌دانم مشکلت آلودگی هوای ایقان است، ناز آن نفس و آن صدای قان قان متوقت بقود عباااااس، اصلا فداییییی داقققیییی.

ایقی جان دقدم قا تو می‌فهمی، زبانت لال شود اگر یک وقت به من قای اعتماد نمی‌دادند، این همه پول که خقجشان کردم دم عیدی، یقه کدامشان قا می‌گقفتم.

پوووووووف، خیالم قاحت شد، چقا آخه قبول کقدم وزیق بشم؟ دقد سق داقه لامصب اما پولش خوبه.

چقدق خوشحالم که این همه کلاس فقانسه قفتم، با اساتید فقانسوی نشست و بقخواست کقدم، فقانسه‌ام خوب شد، با تو دیگق، فقانسه صحبت می‌کنم.

انقدق فقانسه تمقین کقدم که نزدیک است فاقسی یادم بقود، توی مجلس، موقع استیضاح همش یادم می‌قفت و هی می‌خواستم فقانسه صحبت کنم، مجبوق می‌‌شدم هی معذقت خواهی کنم، از خقدسالی همینطوق با استعداد بودم جان اقی.

خوب فعلا کاقی باقی چیزی نداقی، من بقم دنبال بدبختی‌هام، بعدا بازم میام دوتایی با هم بَق بَقو کنیم.
فعلا خدا نگهداقت، بزاق قوی ماهتو ببوسم.