چهار درس تاریخی سیاست خارجی ایران از دیدگاه رضایی

تاریخ صد سال اخیر ایران، چهار درس مهم را در سیاست خارجی ثبت کرده است. اولین درس اینکه سیاست خارجی نباید به تعارفات و ژست و گپ و گفت تقلیل یابد.

دوم آنکه اگر با تلاش و هزینه دادن بر روی کاغذ به جایی رسیدیم باید آن را نقد کنیم و گرنه طلب ما نسیه می ماند و به سراب تبدیل می شود.

سوم آنکه بارها تجربه شده است طرف مقابل به تعهدات خود پایبند نیست؛ پس نباید فرصتها را از دست داد.