این متخصص حوزه بهداشت و روان ادامه داد: هویت خاکی نسبت وی با فرد بخشنده، قدرت و جایگاه سلسله مراتبی او نگرش فرد خطاکار پس از ارتکاب خطا، فشارهای اجتماعی و گروهی، عوامل شخصیتی و خصوصیات فرد در بخشش موثر است.
ریاحی گفت: تحقیقات نشان میدهد که افراد برونگرا و افرادی که شاد هستند و ارتباطات اجتماعی گستردهای دارند نسبت به افراد درونگرا بیشتر میبخشند.
وی افزود: بخشش با صمیمت، رضایت از زندگی و نوع تربیت رابطه دارد، از طرفی شباهتهای نژادی و قومی در میزان بخشش مؤثر است.
این متخصص حوزه بهداشت و روان گفت: فرد انتقامجو دائم در حال نشخوار ذهنی و افکار منفی درباره رویداد، خطا و عواقب آن است، معمولا این افراد خصومت، تحریکپذیری، خشم درونی، پرخاشگری، افسردگی و عدم شادکامی را تجربه میکنند.
این روانشناس تصریح کرد: تحقیقات نشان میدهد که آموزش مهارت بخشیدن به صورت فردی و گروهی اثربخشی بالایی دارد و ارتقای این مهارت موجب رضایت فردی و ارتباط بین فردی مؤثر میشود.
وی خاطرنشان کرد: با آموزش و گسترش مهارت بخشش میتوان فرهنگ خود مراقبتی روانی را توسعه داد و این مهم نقش مؤثری در علامت روانی افراد دارد./ع