بنا به نظر «مارتا بیلینگز» مدرس و استاد پزشکی دانشگاه واشنگتن، این مطالعه نشان می دهد که سطح بالای آلودگی هوا نه تنها بر بیماری قلبی و ریه تأثیر می گذارد، بلکه همچنین بر کیفیت خواب نیز مؤثر است. این اثر احتمالا به این خاطر است که آلودگی هوا موجب تحریک، تورم و گرفتگی قسمت فوقانی دستگاه تنفسی شده و همچنین ممکن است بر سیستم مرکزی عصبی و مغز که الگوهای تنفسی و خواب را کنترل می کنند، تأثیرگذار باشد."
88 درصد از افرادی که در این مطالعه شرکت داشتند، دارای خواب با کیفیت پایین بودند و 11 درصد نیز حدود 60دقیقه در زمانی که در بستر بودند، بیدار می ماندند. علاوه بر این افرادی که بیش از 5 سال در مناطق با میزان بالای NO2 زنگی می کنند، 60 درصد بیش از کسانی که در مناطق با میزان NO2 پایین سکونت دارند، دچار خواب با کیفیت پایین هستند. 50 درصد افرادی که با غلظت های زیاد ذرات معلق ریز (PM2.5) مواجه هستند نیز از خواب با کیفیت محروم هستند.
قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا با مرگ و میر به علت مشکلات قلب و عروق، عوارض ریوی از جمله آسم، بیماری مزمن انسداد ریه و عفونت های قسمت پایین دستگاه تنفسی و احتمال بروز وقفه های تنفسی در خواب، در ارتباط است. محرومیت از خواب می تواند باعث اختلال در قضاوت، افسردگی، مشکلات قلبی، چاقی و کاهش شدید در سلامت عمومی فرد شود. دانشمندان مجری این مطالعه بر این باور هستند که بهبود کیفیت هوا راهی برای ارتقای کیفیت و سلامت خواب است و احتمالا منجر به کاهش نابرابری های بهداشتی خوهد شد.
