تا پیش از این تحقیق دانشمندان اعتقاد داشتند که تنها مغز و بخش هیپوتالاموس آن مسئول کنترل خواب است و می‌تواند سبب بی خوابی یا خواب عمیق در افراد شود، اما تحقیقات جدید نشان داده است که پروتئین BMAL ۱ (عضله) که در عضلات وجود دارد سبب بی خوابی در افراد می‌شود.
این یافته‌ها حاصل تحقیقات دانشمندان آمریکایی است و آن‌ها با حذف پروتئین BMAL ۱ از بافت عضله موش‌های آزمایشگاهی شاهد برطرف شدن بی خوابی و به خواب عمیق فرو رفتن موش‌ها شده‌اند.
بر این اساس کارشناسان امیدوار هستند شیوه جدیدی برای درمان مشکل بی خوابی در افراد با استفاده از غیر فعال کردن این پروتئین پیدا کنند.
محرومیت از خواب که به ویژه برای افراد شب کار، خلبان‌ها و کادر پروازی یک مشکل شایع است می‌تواند زمینه ساز ابتلا به مشکلات هچون چاقی، افسردگی، حمله قلبی و سکته مغزی در آن‌ها شود.
تا پیش از این یافته دانشمندان بدن را صاحب یک ساعت بیولوژیک می‌دانستند که مسئول کنترل ریتم خواب شبانه روز افراد است و الگوی خواب را تعیین می‌کند؛ اما یافته‌های جدید که نتایج آن در مجله eLife به چاپ رسیده است نشان می‌دهد پروتئین BMAL ۱ در واقع نوعی پروتئین موثر در تنظیم چرخه خواب است و میزان کم آن در عضلات سبب بهبود کیفیت خواب می‌شود.
کارشناسان در گام اول این پژوهش را بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام داده اند، زیرا موش‌ها دارای ویژگی‌های زیست شناسی بسیار مشابهی با انسان‌ها هستند.
این یافته‌ها حاصل تحقیقات دانشمندان آمریکایی است و آن‌ها با حذف پروتئین BMAL ۱ از بافت عضله موش‌های آزمایشگاهی شاهد برطرف شدن بی خوابی و به خواب عمیق فرو رفتن موش‌ها شده‌اند.
بر این اساس کارشناسان امیدوار هستند شیوه جدیدی برای درمان مشکل بی خوابی در افراد با استفاده از غیر فعال کردن این پروتئین پیدا کنند.
محرومیت از خواب که به ویژه برای افراد شب کار، خلبان‌ها و کادر پروازی یک مشکل شایع است می‌تواند زمینه ساز ابتلا به مشکلات هچون چاقی، افسردگی، حمله قلبی و سکته مغزی در آن‌ها شود.
تا پیش از این یافته دانشمندان بدن را صاحب یک ساعت بیولوژیک می‌دانستند که مسئول کنترل ریتم خواب شبانه روز افراد است و الگوی خواب را تعیین می‌کند؛ اما یافته‌های جدید که نتایج آن در مجله eLife به چاپ رسیده است نشان می‌دهد پروتئین BMAL ۱ در واقع نوعی پروتئین موثر در تنظیم چرخه خواب است و میزان کم آن در عضلات سبب بهبود کیفیت خواب می‌شود.
کارشناسان در گام اول این پژوهش را بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام داده اند، زیرا موش‌ها دارای ویژگی‌های زیست شناسی بسیار مشابهی با انسان‌ها هستند.
