نقل شده که روزی حضرت امام موسی کاظم(ع) در مدینه، در خانه تشریف نداشتند، شخصی آمد که سؤالی از آن حضرت بنماید. حضرت معصومه(س) که در سن کودکی بودند و در خانه تشریف داشتند، می‌فرمایند: آن حضرت تشریف ندارند، چه کار دارید؟ آن شخص عرض کرد: مسئله‌ای دارم. می‌فرماید: بنویس. می‌نویسد، ایشان پاسخ آن را می‌دهد. بعد که حضرت امام کاظم(ع) به خانه برمی‌گردد، مادرش جریان را به آن حضرت عرض می‌کند. حضرت می‌فرماید: «بِأَبِی هِی وَ أُمی، حَکمَتْ بِما حَکمَ اللهُ؛ پدر و مادرم به فدایش، به آنچه خداوند حکم فرموده، حکم نموده است». اینها افراد عادی نبوده‌اند. خدا می‌داند این خاندان چه شخصیت‌هایی بوده‌اند».
همچنین از آیت‌الله بهجت سوال شد که آیا حضرت معصومه(س) معصوم است یا خیر؟ ایشان پاسخ داد: «عجب! چطور می‌شود امام(ع) درباره شخصیتی فرموده باشد «مَن زَارَها وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّة؛ هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌گردد» و معصوم نباشد؟!»
