نابغه از دست رفت!

به گزارش بلاغ، خبر اول کوتاه بود ( وزارت ورزش و جوانان مانع از خروج و حضور نوابغ شطرنج ایران به مسابقات رپید و بلیتس قهرمانی جهان شد) بعد از اعلام این خبر، با توجه به روحیاتی که از پدر علیرضا فیروزجا سراغ داشتیم با توجه به سیاست وزارت ورزش و انفعال فدراسیون شطرنج در این باب و همچنین سیاست پدر علیرضا برای موفقیت فرزند خود به هر قیمتی، می شد حدس زد که حوادث غیر مترقبه‌ای پیش خواهد امد و این چند روز آبستن حوادث گوناگونی خواهد بود که نه فقط بر شطرنج ایران بلکه بر آینده ورزش ایران اثر بگذارد.

وقتی به این موضع موشکافانه نگاه میکنیم، همانطور که جهان پهلوان رسول خادم گفته بود، دیواری کوتاه تر از بازیکن و خانواده آن وجود ندارد و هم اکنون بیشتر به حرف این پهلوان میرسیم که چرا فقط ورزشکاران باید تاوان این شرایط را بدهند؟

خبر دوم کوتاه‌تر بود (شوک بزرگ به شطرنج ایران؛نابغه پرچم کشور را تغییر داد) بله به همین راحتی با اهمام ، کم کاری و بی تدبیری مسئولان امر از صدر تا ذیل، علیرضا از دست رفت!

با توجه به تجربیات گذشته در رشته های دیگر، فدراسیون شطرنج به جای اینکه زانوی غم در بغل بگیرد میتوانست فعال بازی کند و با تمرکز نیرو در مرکز! کمیته ای تشکیل دهد و با تاکتیک ها و مانورهای مختلف به مقصود خود برسد،اما ترس از باخت باعث باخت می شود.

حداقل کار یا پیشنهادی که فدراسیون شطرنج می توانست روی آن مانور دهد این بود که با توجه به روابط خوب بین ایران و روسیه،در پی این باشد این موضوع از طریق روابط دیپلماتیک حل شود، ورود مستقیم وزارت ورزش و وزارت امور خارجه و در نهایت ریاست جمهوری به این قضیه میتوانست راه را با فشار به دولت روسیه به نفع شطرنج ایران هموار کند چون رئیس فیده مشاور و معاون رئیس جمهور روسیه می باشد و قطعا این رایزنی برای به تفاهم رسیدن و بکار بردن قرعه فوربیدن برای ایرانی ها در مسابقات مختلف مثمرثمر واقع می شد.

اما واقعیت این است فدراسیون شطرنج خود را در اندازه این کار بزرگ و مطمئن ندید و در واقع مشکل اینجاست که این فدراسیون اعتماد بنفس لازم، برای انجام این کار را نداشت.

در واقع وزارت ورزش هم با سیاست سرکوبگرایانه خواست به طور کل صورت مسئله را پاک کند اما، زهی خیال باطل جناب وزیر، شطرنجبازان مانند ورزشکاران دیگر رشته ها نیستند،همیشه هنرمندان عرصه شطرنج، فارغ از هر جناح و گروه و سیاستی چیزی در آستین دارند که رو کنند.حالا جناب وزیر، جوابگوی سیاست از بالا به پایین خود باشید.

اما سوالی که جدای از این قضیه پیش می آید این است علیرضا و خانواده او با چه دلخوشی آینده خود را در ورزش ایران ببینند؟وقتی ورزشکاری دلهره دارد و نگران فردای خود است چطور میتواند بر کار خود آنهم بدون امکانات و با دست خالی و پُزعالی مسئولین، تمرکز کند.

از مسئولین کشوری و لشگری! که بگذریم مسئولین استانی را کجای دلمان بگذاریم ؟

واقعا باید تاسف خورد که نابغه در دیار خود مورد بی مهری استانداری مازندران قرار گرفت.

واقعا باید تاسف خورد برای استانی که حتی کوچکترین درخواست پدر علیرضا را نتوانست اجابت کند، آن چیزی نبود جز دیدار با استاندار مازندران... هر چند باید به صراحت گفت استانداری مازندران لیاقت دیدار با این نابغه را نداشت.

بعد از آخرین مطلبی که بابت شایعه تابعیت علیرضا حدود ۴ماه پیش به نام #الهه_شطرنج در کانال شطرنج مازندران زده شد و صحبتی که با پدر علیرضا انجام دادم درخواستی داشت برای دیدار با استاندار و دقیقا در ان مطلب تاکید شده بود وقت تنگ استُ و زمان به شدت در حال سپری شدن و علی رغم تاکید مدیرکل روابط عمومی استانداری جناب عباس مهدوی که به آن مطلب واکنش نشان داده و این قول را داده بودند در هفته های اینده این دیدار انجام خواهد پذیرفت و دقیقا ۴ماه از آن موضوع میگذرد و میبینم این هم مانند وعده وعیدهای دیگر سرابی بیش نبود.

بگذریم...
اما قضاوت در مورد اصل این کار...

برای قضاوت نمی شود به علیرضا و خانواده او، که کل زندگی خود را صرف موفقیت فرزند خود کردند خورده‌ای گرفت، تمامی درخواست های خانواده علیرضا نادیده گرفته شد ،دیدارهای خسته کننده با مسئولین وعده و وعیدهای توخالی، بی مهری ها و سیاست بازی ها ،نداشتن حامی مالی ، نداشتن مربی و همه و همه دست به دست هم داد تا علیرضا آینده خود را در ایران تاریک ببیند و ما هم با چشمانی خیره شاهد از دست دادن این قهرمان آینده جهان باشیم!در واقع میتوان گفت علیرضا را از ما گرفتند.

در پایان برای علیرضا و خانواده محترمش برای گام نهادن در راهی پرافتخار آرزوی موفقیت میکنیم و امیدواریم این تصمیم سرآغاز موفقیت این نابغه بر بلندای شطرنج جهان باشد.

انتهای پیام/