سعید ذبیحی، پیشکسوت کرمانشاهی عنوان کرد: من اعتقاد دارم امروز علی رغم همه کمبودهایی که در شهرستانها برای تولید آثار فاخر وجود دارد اما این تئاتر، مرز تهران را هم در نوردیده و بیشتر آثار نمایشی جشنوارهها از سوی شهرستانیها است.
۰
به گزارش بلاغ،«سعید ذبیحی»، کارگردان پیشکسوت تئاتر آیینی و خیابانی کرمانشاه امسال برای پنجمین بار با نمایش «گابروا» در جشنواره آیینی سنتی تهران نیز شرکت کرد.
ذبیحی درباره این نمایشی که امسال در جشنواره آیینی سنتی عرضه کرد، به فارس گفت: «گابروا» به معنای ربایش گاو است و جزو آیینهای باران خواهی مردم استانهای غربی کشور محسوب میشود. این آیین مخصوص زنان است که برای این نمایش نیز شش زن ایفای نقش کردند.
وی در ادامه افزود: این آیین بدین صورت است که دو دسته از زنان گاوی را میدزدند (البته این گاو برای خودشان است)، دستهای گاو را برنده میشوند و آن را برای بارش باران قربانی میکنند. آنچه ما از پدرانمان شنیدهایم، جالب است که بعد از نذر و نیاز و دعا معمولا بارش باران هم اتفاق میافتاده است.
وی با اشاره به اینکه سی سال است در عرصه تئاتر فعالیت میکند، افزود: از سال 68 در دانسرای تربیت معلم دراین رشته تحصیل کردم، بعد از دو سال دانشرا وارد کار حرفهای شدم و علاوه بر کرمانشاه، در اکثر شهرهای ایران چون شهرهای شمالی،مریوان، اصفهان، شیراز و ... نیز تئاتر اجرا کردم.
ذبیحی در پاسخ به این سؤال که شرایط تئاتر شهرستانها را چطور میبیند، گفت: خیلی از هنرمندان شهرستانی با خون دل نهال تئاتر را آبیاری میکنند. تئاتر کار کردن به لحاظ حمایتهای مادی و معنوی شرایط سختی دارد و بچههای هنرمند زیاد اذیت میشوند ولی با این حال روی پای خودشان هستند و جالب است که الان میبینیم مرز تئاتر تهران را هم درنوردیدهاند.
وی همچنین افزود:همین الان در جشنواره آیینی سنتی، تنها دو یا سه کار از تهران در بخش آیینها وجود داشت و حدود شانزده تا هفده کار از شهرستانها اجرا شدند، سال گذشته جشنواره عروسکی هم همین شرایط را داشت. بنابراین همین نشان میدهد که شهرستانیها به سختی این چراغ را روشن نگه داشتهاند و کار میکنند و هر سال هم پربارتر میشوند، ولی ای کاش دوستان مرکز هنرهای نمایشی هم بیشتر به آنها توجه میکنند و فکر اساسی در این زمینه مسائل مالیشان رخ می داد.
وی درباره کمک هزینههای نمایشی گفت: برای جشنوارهها که خیلی کم است و شاید به ایاب و ذهاب بازیگران و هنرمندان فقط برسد، من شرمنده عوامل نمایشم میشوم و این خیلی بد است. بیشترین نیاز ما حمایت مادی و همچنین ساخت سالن است چرا که زیرساختها فراهم است اما حمایت مالی نداریم. ما الان از این جشنواره که برگردیم باید تمرینات کار را برای جشنواره مریوان شروع کنیم.
ذبیحی درباره حضورش در جشنواره تئاتر خیابانی مریوان نیز گفت: من در بخش مسابقه ایران یک نمایشی به نام «دستهای آلوده» به نویسندگی و بازیگری هاشم پورمحمدی خواهم داشت. موضوع این نمایش هم آشغالگردها و وضعیت نامساعد اقتصادی برخی اقشار مردم است که تا کمر هر روز در اشغالها خم میشوند و عدهای هم که دستهای کثیف و آلوده پشت پرده دارند.
وی درباره تفاوت دغدغه نمایشهای صحنهای و خیابانی گفت: بچههای تئاتر خیابانی دغدغه مردم را دارند البته نمیخواهم ارزش کارهای صحنه ای را پایین بیاوردم اما شاهد هستم که خیلی دغدغهها مثل همین اشغالگردها برای ما وجود دارد درحالیکه شاید صحنهایها این موضوعات را کار نکنند.
ذبیحی در پایان گفت: من در همین جشنواره آیینی سنتی کار صحنهای با شش تماشاگر دیدم ولی همه شاهد هستند که یک نمایش خیابانی که روی صحنه میرود به دلیل دغدغه خاصی که دارد،مردم را جذب خود میکند و تماشاگر زیادی دارد، چرا که حرف مردم را میزند باز هم میگویم که حرفم پایین آوردن ارزش کارهای صحنهای نیست.