مراقب سرمایه های شهرتان باشید/تصاویر

بهشهر پس از صفویه به یک از قطب های فرهنگی تبدیل شده بود تا جایی که در سال های انقلاب جزو شهرهای پیشتاز انقلابی کشور به شمار می آمد.

بعد از دوران صفویه نیز همواره مورد نظر حکومت های وقت بوده تا جایی که در دوران پهلوی اول بهشهر به عنوان یکی از شهرهای هدف اقتصادی در شمال کشور در نظر گرفته می شود و با همکاری کشور آلمان نازی کارخانجات چیت سازی بهشهر راه اندازی می شود که باعث مهاجرت جمعیت زیادی از اقصی نقاط کشور به این شهر جهت کار می شود.

متاسفانه با وجود دارا بودن تاریخی کهن و حرف های نا گفته ی بسیار از آن همچنان این شهر مهم فاقد یک مرکز آشنایی مردم و بخصوص جوانان با تاریخ شهرشان است.

در واقع در کنار کمبودهای فراوان فرهنگی، کمبود موزه در موضوعات مختلف به چشم می آید.

چیت سازی بهشهر نام کارخانجات بزرگی بود که شهرتش از مرزهای کشورمان نیز گذر کرده و به گوش بسیاری از تجار و بازرگانان غرب آسیا رسیده بود، کارخانجات عظیمی که قربانی خصوصی سازی غیراصولی شده و نابود شدند.

امروز که از خیابان های منتهی به محوطه کارخانه و خانه های سازمانی آن عبور می کنید، چیزی جز خرابه های بجامانده از آن و زمین های مسطح شده و آماده ی فروش نمی بینید.

اما در میان انبوه زمین های مسطح یک ساختمان خود نمایی می کند! ساختمانی با معماری زیبا و کهن که تنها یادگار دوران شکوه اقتصادی بهشهر است.

گویا در گذشته این ساختمان مختص امور ورزشی بوده و امروز تنها یک خانواده از خانواده های کارگران چیت سازی در آن زندگی می کنند و قطعاً به زودی آنها نیز مجبور به تخلیه ساختمان می شوند و آن ساختمان زیبا و نگون بخت نیز به سرنوشت سایر ساختمان ها دچار می شود!   "تخریب"

غرض از نگاشتن این یادداشت یک خواهش از مسئولان بود! قلمی که تا دیروز تلاش داشت با نگاه نقد به سازندگی شهرش کمک کند، امروز از تلخی حوادث اخیر چیت سازی نای نقد را هم ندارد و صادقانه از مسئولان تقاضا می کند.

تقاضا می کند که نگذارند تنها یادگار دوران شکوه اقتصادی بهشهر تخریب شود! و با همتی جهادی آن ساختمان را حفظ کرده و تبدیل به موزه ی مردم شناسی و یا موزه ی تاریخ چیت سازی کنند تا برای فرزندان‌مان از دوران شکوه شهر گفته باشیم، شاید که آنها دیگر بار هجرت نبندند و عزم ساختن شهر را جزم کنند. 

چرا که این ساختمان هم از نشر معماری و هم از نظر تاریخی دارای استانداردهای لازم برای شاخص شدن و استفاده به عنوان موزه است.

امید است، مسئولان محترم با وحدت و همت مثال زدنی این ساختمان را برای شهر و آیندگان حفظ کنند.