مخالفت پنهانی برخی مسئولان با صعود نساجیبا سرپرست شدن مسعود مخالف بودملجبازی های پرهام برای زمین

به گزارش بلاغ، کمال علی‌پور «نماینده مردم قائم‌شهر، سوادکوه، جویبار، سیمرغ و سوادکوه شمالی در مجلس شورای اسلامی» در گفتگوی تفضیل با ویژه نامه خبر ورزشی مازندران، دیدگاه خود را در خصوص ورزش حوزه انتخابیه خود و خصوصاً باشگاه نساجی مازندران بیان کرد. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می خوانید.
* آقای علی‌پور برای شروع بفرمائید از ورزش حوزه انتخاباتیه خود که شامل پنج شهرستان می شود، رضایت دارید؟
با سلام خدمت شما، باید خدمت تان عرض کنم مجموعه ورزش استان باید در مقولات مختلف بررسی شود. از نگاه فردی ورزش استان موفق بوده است. ما به قدر استعداد و پتانسل در ورزش استان داریم. مثلاً شما امروز بگوئید آیا به عنوان نماینده مجلس برای مطهره اسدی کار کردید یا استان کاری کرد که به عنوان یک شطرنج باز صاحب مقام شد؟ در پاسخ باید گفت نه ما کاری نکردیم بلکه استعداد فردی او بود که به چنین جایگاهی رسیده است ولی این موضوع برای ما و استان یک امتیاز دارد و آن این است که چگونه برنامه ریزی کنیم تا این فرصت ها را از دست ندهیم.
پس از نظر جایگاه و مقام آوردن، استان دارای جایگاه مناسبی است. اما آیا از نگاه برنامه ریزی ما خوب عمل کردیم این را باید برگردیم به زیر ساخت ها. یعنی ببیینم زیر ساخت های ما چقدر خوب و چقدر در شان قهرمانان ما است بعد آن وقت بگوئیم ما کار کردیم. ما متاسفانه از گذشته زیرساخت های ورزشی مناسبی برای پرورش قهرمان نداشتیم. همانطور که می دانید در سال 1404 در همه ابعاد که ورزش هم یکی از آنهاست در کشورهای منطقه باید رتبه نخست را به دست آوریم. مثلا ما در بازی های آسیایی دوره گذشته در رتبه چهارم قرار گرفتیم که باید این نگاه را داشته باشیم که به رتبه نخست آسیا برسیم.
پس در بخش زیرساخت ها ما در استان مازندران و در مجموع کل کشور باید کار بیشتری انجام دهیم. زیر ساخت ها هم یک بخش دست مجلس است، یک بخش دست مسئولان اجرایی. امسال ما سعی کردیم آن یک درصدهای بودجه ادارات و نهادها را جمع کنیم و بدهیم به وزارت ورزش.
* همانطور که خودتان هم گفتید ما در بخش زیرساخت ها عقب هستیم. از طرف دیگر هنوز ورزش ما دولتی است و به آن نقطه نرسیدیم که خصوصی شود. شما به عنوان نماینده مجلس، نخست اینکه آیا خودتان یک تیم ورزشی دارید که این نارسایی ها را به شما اطلاع بدهند؟ دوم اینکه چقدر تلاش می کنید به هر حال به عنوان یکی از 12 نماینده استان بخشی از این نارسایی ها را مرتفع کنید؟ به عنوان مثال عرض می کنم در مازندران زمین آنقدر ارزش دارد که نمی توان به راحتی چندین هکتار آن را در اختیار یک سرمایه گذار قرار داد تا مثلاً یک مجموعه ورزشی در آن احداث کند ولی سرمایه گذار هم توقع دارد به او کمک شود.
ببینید در بخش سرمایه گذاری در ورزش، ما کلا ضعیف عمل کردیم. نگاه سرمایه گذاری در ورزش تعریف خاصی نشده. نه اینکه دولت نخواهد حمایت کند بلکه آدم هایی که می آیند نگاه سرمایه گذاری در ورزش را قائل نیستند. برای همین است که ورزش ما دولتی باقی ماند. سوال این است که چرا ورزش ما دولتی ماند؟
ببینید اصل سوم قانون اساسی صراحتاً اعلام می کند دولت وظیفه دارد ورزش را رایگان برای مردم فراهم کند و همانجا صراحتاً اعلام می کند آموزش هم رایگان در اختیار مردم قرار گیرد. به عنوان مثال اگر فردا کسی نیامد در فوتبال، در کشتی و در سایر رشته ها در قائم‌شهر سرمایه گذاری کند، آیا دولت وظیفه ندارد پیگیری کند؟ بدون شک وظیفه دارد که پیگیری کند. اما آیا دولت برود به سمت سرمایه گذاری، کمک می کند؟ قطعاً کمک می کند.
متأسفانه در ورزش نگاه ها سیاسی شده. هر سرمایه گذاری که وارد ورزش شده نگاه و برنامه سرمایه گذاری نداشته که در قبال یک نیروی اجتماعی بزرگ در آمدی بتواند داشته باشد. آمد در کنار این، کار سیاسی کرد. آمد خودش را بزرگ کند. دو نگاه در ورزش باید اصلاح شود. یک سرمایه گذاران ما ورزش را سیاسی نبینند چون اگر سیاسی ببینند، ره به بیراهه است. دوم اینکه در بخش سرمایه گذاری برنامه داشته باشند. بحث بعدی این است که ما چه کار کردیم؟
ما در مجلس برای اولین بار گفتیم پنج درصد از بودجه کشور صرف ورزش شود که در بخش های زیر ساخت ها و قهرمانی ها خرج گردد. مثلا الان ما در استان مازندران علاوه بر بودجه 245 میلیارد تومانی، 172 میلیارد تومان بودجه توسعه متوازن دادیم. این در اختیار خود نماینده ها بود. در کمیسیون عمران مصوب شد. پنج درصد 172 میلیارد فقط برای توسعه ورزش در نظر گرفته می شود. موضوعی که تا به حال در کشور سابقه نداشته است. مثلاً همین الان برای قائم‌شهر حدود یک میلیارد دست خود ما است که می توانیم در حوزه های مختلف ورزش کمک کنیم. این ها جزو وظایف مجلس است.
* الان یک بحثی که است ورزش ما ورودی دارد ولی خروجی ندارد. در واقع سرمایه گذار نمی تواند به سوددهی برسد. مثلاً ما حق کپی رایت نداریم یا باشگاه های دولتی مانند مس، پیکان، سایپا و ... در سال شاید تا 30 میلیارد هم هزینه کنند و هیچ نظارتی نمی شود و آخر سر سقوط هم می کنند ولی ما اینجا برای نساجی لنگ 3-4 میلیارد هستیم. بحث حق پخش تلویزیونی که متأسفانه نداریم یا اگر هست خیلی ناچیز است. خب سوال این است که آیا در این دوره مجلس اتفاق خاصی افتاده برای تغییر این شرایط یا همچنان وضع قرار است به همان منوال ادامه پیدا کند؟
کسی که در ورزش سرمایه گذاری می کند باید درازمدت فکر کند. ورزش هم موقعیت اجتماعی برای فرد ایجاد می کند هم در درازمدت سرمایه گذاری ایجاد می شود. همچنین یک مقوله عشق به ورزش باید در سرمایه گذارهای ما باشد. در ضمن کسی نمی تواند وارد ورزش شود در حالی که نمی شناسد، آن وقت مثلاً همان می شود که برادران شفیعی زاده برای استقلال اهواز وارد می شوند ولی به نتیجه نمی رسند و رها می کنند می روند؛ چون نمی شناختند. اگر خوب برنامه ریزی می کردند شاید الان شرایط به کلی فرق می کرد.
راه ها و روش هایی است که بتوان به سوددهی رسید. می توان از کنار رسانه، هوادار و دیگر کارهای اقتصادی به درآمد رسید. در ضمن همین زمینی که شما می گوئید در استان مازندران اینقدر ارزش دارد و چون نمی توانیم در اختیارش قرار دهیم سرمایه گذار نمی آید، همین زمین برای دولت هم ارزش دارد.
* خب دولت باید برای مردم امکانات فراهم کند. الان به عنوان مثال شما به عنوان نماینده قائم‌شهر این نیاز را حس نمی کنید که این شهر نیاز به یک ورزشگاه 30- 40 هزار نفری دارد؟
حتماً، بدون شک.
* خب این را دولت باید شرایطش را فراهم کند. چرا این کار انجام نمی گیرد؟
نه؛ این دلیل نمی شود چون نیاز است ما زمین را ببخشیم. مدیرکل ورزش و مدیرکل منابع طبیعی باید یک طرح ملی ایجاد و 15 هکتار زمین را بررسی کنند بعد به اداره کل ورزش و جوانان تحویل بدهند. سپس بیاید در کمیسیون عمران و ما یک ساله اعتبار لازم را بگیریم تا در عرض چند سال ساخته شود. این ها نیاز است و الان اصفهان و تبریز دارد می سازد.
* ما داشتیم در دوره های قبل مسئولانی که مثلاً رفتند در زاهدان ورزشگاه 15 هزار نفری ساختند ولی تا به حال یک بازی در آن برگزار نشده. یا کاشان یا چرا راه دور برویم همین ساری که از بس که در آن فوتبال برگزار نمی شود، دراد از بین می رود ولی قائم‌شهر که نیاز بود یا مثلاً در جویبار و سوادکوه این نیاز را در کشتی احساس می کنیم یا در آمل آقای سلیمانی آمده با هزینه شخصی یک ورزشگاه می سازد. یا حتی قبل تر زنده یاد درویش می خواست در نوشهر ورزشگاه بسازد ولی نمی گذاشتند و آنقدر برایش مشکل ایجاد کردند که بنده خدا پشیمان شد. ما بحث مان این است که این نگاه در دولت ها و مجلس های پیشین هم بوده ولی خب حالا در این دولت و مجلس هم وقتی مراجعه می شود، می گویند امکانات نداریم یا بودجه نداریم برای همین است که وقتی می گوئیم حداقل بخش خصوصی در این قضیه وارد شود و مثلاً اگر یک کمپ خوب ورزشی ساخته شود، دیگر خیلی از تیم های ورزشی ما ترکیه نمی روند در عوض سرمایه برمی گردد و در کشور خودمان خرج می شود. ما اینجا به فاصله یکی، دو ساعت هم ارتفاع چند هزار متری داریم، هم سطح دریا. خب چرا نباید از این موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد استفاده کرد؟
من یک سوال دارم. ساخت یک کمپ چقدر هزینه دارد؟ یک کمپ کامل با تمام امکانات؟ چنین کمپی 200 میلیارد هزینه دارد. من کمپ بروجرد که یک کمپ کامل است را دیدم. آن سال سرمایه گذار می گفت 77 میلیارد هزینه کرد. خب من می گویم اگر کسی اینجا بخواهد یک کمپ معمولی هم بسازد کم کم باید 100 میلیارد هزینه کند. ما اینجا زمین داریم که منابع طبیعی با متری 15 هزار تومان هم در اختیار سرمایه گذار می گذارد. من که می خواهم 100 میلیارد هزینه کنم لنگ هزینه یک میلیاردی خرید زمین هستم؟! خب مشخص است این یک بهانه است.
این چه نگاهی است که دولت باید مفت چیزی را در اختیار بگذارد؟ ما می گوئیم تسهیلات در اختیارت قرار می دهیم. مثلا آقا چقدر وام می خواهید؟ ما همان را در اختیارت قرار می دهیم، شما بیائید سرمایه گذاری کنید. ما می گوئیم مثلا من کمال علیپور ندارم همان اول 5 میلیارد هزینه کنم ولی فلان سرمایه گذار دارد. پس باید به ایشان کمک کنیم.
* شما چند ماه پیش یک مصاحبه ای انجام دادید و انتقادات تندی از مدیرکل ورزش و جوانان استان داشتید. آیا شرایط زمان بهبود پیدا کرد؟
متأسفانه ما وقتی انتقادی را مطرح می کنیم در کل استان فکر می کنند می خواهیم فلان مسئول برود در حالی که اصلاً چنین چیزی نیست. ما تمام مشکلاتی که در ورزش استان داریم به آقای سعادتمند بر نمی گردد. در واقع من در کل داشتم می گفتم یک سری نگاه برنامه ریزی در استان بیشتر باید شود.
حرفم این بود که آقای سعادتمند! شما چه برنامه ای برای سال آینده دارید؟ خب ایشان هم یک روز آمدند در مجمع نمایندگان استان و یک سری توضیحات دادند. به هر حال هنوز هم من نقد دارم. ولی همانطور که گفتم تا نقد می کنیم در استان برداشت ها روی این موضوع متمرکز می شود که مخالف حضور کسی هستیم.
* قرار است مسابقات کشتی باشگاه های جهان در جویبار برگزار شود و شما هم عضو کمیته ای هستید که برای این مسابقات برنامه ریزی می کند. مقداری در این باره توضیح دهید.
بعد از مسابقات المپیک، در آلماتی قزاقستان که مسابقات کشتی بود، پیشنهاد دادم جویبار به عنوان پایتخت کشتی جهان برگزیده شود. وزیر ورزش از بنده خواستند این پیشنهاد را کتباً بدهم و استقبال کردند. ولی متاسفانه نمی دانم جو فیلا چگونه بود که آنها خودشان جویبار را پایتخت کشتی ایران معرفی کردند نه جهان. با این وجود به هر حال یک گام به جلو است و ما از این موضوع خوشحال هستیم. با توجه به این مسئله ما از این فضا استفاده کردیم و چند درخواست کردیم یکی اینکه خانه کشتی را در جویبار بسازیم و جزو برنامه های ما است.
مسئله بعد خود فیلا برای اینکه بسنجد و ببیند آیا جویبار استعداد و پتانسیل پایتختی جهان را دارد، میزبانی این مسابقات را به جویبار داد. البته آلماتی فشار آورد که میزبانی را به دست آورد ولی خود فیلا میزبانی را به جویبار داد، البته با کمکی که رسول خادم، رئیس فدارسیون کشتی با توجه به ارتباطات شان، انجام دادند. خب این یک فرصت است.
در حال حاضر ما در جویبار سالن، خیابان ها و محل اسکان خوبی نداریم. اینها جزو دغدغه های ما است. البته در مورد اسکان سعی می کنیم در هتل های مناسبی که در سطح استان است، استفاده شود. سعی می کنیم خیابان های شهر را مرتب تر و زیباتر کنیم و شهرداری جویبار الان مشغول است. سومین موضوع که بحث محل برگزاری است که قرار شد همین سالن کوچکی که داریم را ارتقا بدهیم تا به امید خدا یک میزبانی خوبی داشته باشیم.
* مقداری وارد بحث نساجی شویم. آقای علیپور در بحث نساجی حداقل در یک سال گذشته ذهنیت افکار عمومی نسبت به شما مقداری مکدر است. شما سوای بحث فنی، از کلیت مدیریت و وضعیت باشگاه نساجی در سال گذشته رضایت داشتید؟
ما در استان مازندران بیشترین فوتبالیست را در لیگ های مختلف کشور داریم که متاسفانه به دلیل عدم برنامه ریزی از استان خارج می شوند. همه ایران قائم‌شهر را با نساجی می شناسد و ما باید از این ظرفیت استفاده کنیم. کما اینکه در گذشته زمانی که در شهرداری تهران بودم وقتی آقای رحمانی، مالک اسبق نساجی، نزد ما آمدند و در خواست کمک کردند ما توانستیم 200-300 میلیون برایش تهیه کنیم که ایشان خرج تیم کنند.
امروز من یک نماینده مجلس هستم و در واقع وکیل تمام مردم حوزه انتخاباتی هستم. در مورد نساجی هم مالک آقای پرهام است. من حتی در معارفه آقای قاسم نژاد هم گفتم این چه کاری است که مالک کسی دیگری است و شما با چه اختیاری آقای قاسم نژاد را آوردید؟ من در این جلسه به گونه ای از پرهام حمایت کردم که حتی سعادتمند ناراحت شد و گفت «شما مرا خراب کردید!»
من قاسم نژاد را از قبل اصلاً نمی شناختم. حالا چه شد رفتند دنبال قاسم نژاد؟ چون پرهام تیم را رها کرد. چه کسانی آقای قاسم نژاد را آوردند؟ سعادتمند و حسینی که رفتند ایشان را از خانه اش آوردند. من همان زمان گفتم این کار، کار اشتباهی است. ولی با این وجود من نه از شخص خاصی بلکه به خاطار نسجی حمایت کردم و تیم سوم شد که همه در این نتیجه سهم داشتیم و شاید اگر نیروی زمینی را برده بودیم صعود می کردیم.
من بعد از بازی با نیروی زمینی از قول یکی از همین مسئولین شنیدم که وقتی نساجی به نیروی زمینی باخت، برگشت گفت: خدا را شکر! گفتم چرا؟ گفت ما نمی خواهیم این تیم صعود کند!! نگاه نکنید بعضی ها در جمع می نشینند دعا می کنند ولی در واقع مخالف صعود هستند. ما آمدیم حمایت کردیم. نمی خواهم بگویم من پول دادم ولی قاسم نژاد پولی برای اداره این تیم نداد! ما ده بار به ایشان گفتیم مدیر باشگاه را عوض کن که ایشان برگشتند گفتند قنبری همه کاره و خط قرمز من است. خب ما که نمی توانستیم به زور عوضش کنیم!
* ما از کمک هایی که شما در طول این فصل و فصول قبل به تیم کردید مطلع هستیم ولی در سطح شهر می گویند شما برای این از قاسم نژاد حمایت می کردید چون برادرزاده تان سرپرست باشگاه بود!
من به شدت مخالف بودم که مسعود سرپرست نساجی شود و حتی خدا شاهد است سه ماه با او حرف نمی زدنم به خاطر اینکه این کار را انجام داد. کمک های مالی من به نساجی هیچ ارتباطی به برادرزاده ام نداشت. من به خاطر مردم شهرم و علاقه ای که به نساجی دارم این حمایت ها رانجام دادم.
* خب آقای قاسم نژاد که به گفته خودتان هیچ پولی به این تیم تزریق نکرد، بودن و نبودنش چه فرقی برای شما داشت؟
هیچی!
* پس چرا باید برای حضور و ماندن قنبری در نساجی تصمیم بگیرد و بگوید خط قرمز من است؟!
خواستیم کارهایی انجام دهیم ولی دیدیم به صلاح نیست.
* الان شما مخالفتی با حضور پرهام ندارید؟
به هیچ وجه. ولی مردم قائم‌شهر از من نخواهند به او زمین بدهم این کاری است که استاندار مازندران باید انجام دهد و از دست من برنمی آید.
* در مورد مسائلی که در جلسه تهران اتفاق افتاد توضیح دهید. می گویند شما تنها مخالف آن جلسه و شخص پرهام بودید.
یک روز آقای سعادتمند زنگ زد و گفت آقای پرهام اعلام آمادگی کرده که دوباره تیم را بگیرد. گفتم خب بیاد بگیرد. گفت نه؛ شما و آقای حسینی، فرماندار، ابراهیمی، قاسم نژاد و بهروان هم در جلسه حضور داشته باشید تا تصمیم بگیریم. بعد یک صورت جلسه در فرمانداری کردند و قرار شد روز دوشنبه هفته بعد در تهران با حضور شخص استاندار نشستی برگزار شود. ما دوشنبه رفتیم دیدیم آقای پرهام با آقای فتح الله زاده آمد. تمام آدم هایی که در جلسه حضور داشتند برگشتند و خطاب به پرهام گفتند تو سلطانی! نجات نساجی دست تو است! و ...
همه از او تعریف کردند. استاندار هم داشت گوش می کرد و بعد به پرهام گفت اینها که همه موافق هستند و تعریف می کنند حالا شما بگوئید چه می خواهید؟ پرهام در جواب گفت پول من علف خرس نیست که در قائم‌شهر خرج کنم! من از این حرفش خیلی ناراحت شدم. بعد گفت: «من پول الکی در نیاوردم که بیایم برای نساجی خرج کنم. همان سه سالی که خرج کردم بس است. باید 9 هکتار زمین را به من بدهید تا من تیم را تحویل بگیرم.» استاندار هم بنده خدا چون در جریان نبود گفت کدام زمین؟ که سعادتمند برای‌شان توضیح دادند زمین ارطه را می گویند.
من اینجا برگشتم گفتم من نمی دانم کی شما را سلطان کرد؟ ما اینجا سلطان نداریم! ما انقلاب کردیم که دیگر سلطان نداشته باشیم. دوم اینکه گفتم آقای پرهام مالک قانونی باشگاه هستند این جلسه برای چیست؟ خب بیاد باشگاهش را تحویل بگیرد.
اما یک سوال. ایشان چرا تیم را رها کردند به امان خدا و رفتند؟ گفتم آقای پرهام یادت هست که در جلسه معارفه قاسم نژاد به من زنگ زدی و گفتی خیلی مردی؟! حالا همان آدمی که از تو در آن روز دفاع کرد امروز مخالفت است. گفتم به شرطی از تو حمایت می کنم که اولاً با برنامه شروع کنی و دوم باز دوباره تیم را وسط کار رها نکنی. برگشت گفت تا زمین را ندهند من هیچ تضمینی نمی دهم. من حتی برگشتم به آقای حسینی که جلویم نشسته بود گفتم آقای حسینی! شما که این قدر از ایشان (پرهام) تعریف و تمجید می کنید زمین به پرهام می دهید؟ برگشت گفت من زمین از کجا بیاورم؟! من گفتم خب چرا به او می گوئید زمین می دهیم؟ این مسئله دست استاندار و منابع طبیعی است و آنها باید این کار را انجام دهند. آقای استاندار در ادامه جلسه گفتند اسناد را بررسی کنید اگر مالکیت ایشان احراز شد، من حتماً زمین را در اختیارشان قرار می دهم. حالا اگر استاندار 24 ساعت دیگر بدهند یا دو ماه دیگر، به ایشان بستگی دارد ما کاری نمی توانیم کنیم و من به شخصه یاد نگرفتم بی جهت قول الکی بدهم.
* بنابراین شما از پرهام حمایت می کنید اما در خصوص زمین نمی توانید اقدامی انجام دهید؟
بله. بنده از پرهام حمایت می کنم. در واقع نه تنها پرهام بلکه از هر کسی که بخواهد نساجی را با برنامه هدایت کند حمایت می کنم.
در خصوص زمین هم در حیطه اختیارات من نیست به کسی به طور رایگان آن هم 9 هکتار زمین بدهم اما اگر شخصی قصد خرید زمین از منابع طبیعی را داشته باشد کمک می کنم این زمین را ارزان تر خریداری کند.

مخالفت پنهانی برخی مسئولان با صعود نساجی/با سرپرست شدن مسعود مخالف بودم/لجبازی های پرهام برای زمین