به گزارش خبرنگار بلاغ، این غار نیز در نزدیکی بهشهر قرار دارد و حدود 11 هزار سال پیش متروک شده است. مک بورنی در (1964م) آن را بررسی کرده است (معصومی، 1383: 112).
به اعتقاد مک بورنی احتمالا گوسفند و بز در این دوره اهلی شده و گندم و برخی غلات محلی دیگر نیز در این دوره کشت شده است.
حوزه دریای مازندران از این نظر بسیار اهمیت دارد. مک‌بورنی در این حفاریها دریافت که آثار به‌دست‌آمده از علی‌تپه بهشهر حکایت از حیات آن در دوره فراپارینه سنگی دارد.
«در دوره فراپارینه سنگی انسان در سرپناهی طبیعی مانند غارها، پناهگاه‌های سنگی استراحت می‌کرده است و به استثنای ساختن اجاق‌های ساده برای کنترل کمیت آتش، معماری مشخصی نداشته است. غذای مورد نیاز خود را نیز از طریق مختلف جمع‌آوری غلات و حبوبات و میوه‌های درختان، یا صید و شکار تأمین می‌کرده است و دخالتی در تولید مواد غذایی نداشته است: از این رو این دوره را «دوره جمع‌آوری و شکارورزی» نیز نامیده‌اند، او هر چه را به‌دست می‌آورد مصرف می‌کرد و به‌دنبال غذا از محلی به محلی می‌رفته است» (حریریان و دیگران، 1387: 31 - 32).
به اعتقاد مک بورنی احتمالا گوسفند و بز در این دوره اهلی شده و گندم و برخی غلات محلی دیگر نیز در این دوره کشت شده است.
حوزه دریای مازندران از این نظر بسیار اهمیت دارد. مک‌بورنی در این حفاریها دریافت که آثار به‌دست‌آمده از علی‌تپه بهشهر حکایت از حیات آن در دوره فراپارینه سنگی دارد.
«در دوره فراپارینه سنگی انسان در سرپناهی طبیعی مانند غارها، پناهگاه‌های سنگی استراحت می‌کرده است و به استثنای ساختن اجاق‌های ساده برای کنترل کمیت آتش، معماری مشخصی نداشته است. غذای مورد نیاز خود را نیز از طریق مختلف جمع‌آوری غلات و حبوبات و میوه‌های درختان، یا صید و شکار تأمین می‌کرده است و دخالتی در تولید مواد غذایی نداشته است: از این رو این دوره را «دوره جمع‌آوری و شکارورزی» نیز نامیده‌اند، او هر چه را به‌دست می‌آورد مصرف می‌کرد و به‌دنبال غذا از محلی به محلی می‌رفته است» (حریریان و دیگران، 1387: 31 - 32).
