از زباله‌دانی شدن زمین اهدایی تا درخواست سوری مشارکت‌ مردمی

به گزارش بلاغ به نقل از بصیرنیوز، روستای طوله‌سرا در دهستان باریکرود بخش مرکزی شهرستان فریدونکنار واقع شده، این روستا که یکی از کم‌جمعیت‌ترین روستاهای فریدونکنار است، ۹۳ خانوار را که شامل ۳۱۰ نفر هستند، در خود جای داده که ۱۵۷ نفر آن را خانم‌ها و ۱۵۳ نفر دیگر را آقایان تشکیل می‌دهند.

این روستا از شمال به روستای منقارپی، از شرق به روستای جزین و از غرب و جنوب به روستای بی‌نمد منتهی می‌شود و همانند دیگر مردمان روستاهای فریدونکنار، شغل اصلی آنها کشاورزی است؛ بافتی مذهبی دارد و سه شهید نیز کرده است؛ مسجد مهدیه این روستا از اهمیت استراتژیکی خاصی برخوردار است چرا که از برنامه‌های فرهنگی‌مذهبی میزبانی می‌کند.

یک نانوایی، دو کارخانه شالیکوبی، دو تعمیرگاه، دفتر خدمات پستی، مخابرات و مدرسه ابتدایی را می‌توان از امکانات عمومی روستای طوله‌سرا دانست که مردم از آن بهره می‌برند، اما نبود امکانات بهداشتی در این روستا برای مردم آزاردهنده شده، خانه بهداشت که از ابتدایی‌ترین مکان‌های یک روستا برای رفع نیازهای پزشکی است، برای مردم معنایی ندارد و معمولاً آنها با زحمت فراوان نیازهای بهداشتی خود را از روستاهای دیگر برطرف می‌کنند.

مهم‌ترین مسئله‌ای که مردم طوله‌سرا به ویژه جوانان این روستا و روستاهای اطراف با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند و برای آنها به یک رویای دست‌نیافتنی تبدیل شده، نداشتن یک سالن ورزشی است که همچنان مسئولان توپ را به زمین هم می‌اندازند و از آن شانه خالی می‌کنند.

موضوعی که به یک داستان ۱۰ ساله تبدیل شده است؛ حدود یک دهه قبل، مردم روستاهای بخش مرکزی تقاضای ساخت سالن ورزشی را از مدیرکل ورزش و جوانان و نماینده مجلس درخواست کردند، آنها نیز در اقدام اولیه از مردم خواستند که یک زمین برای احداث سالن در اختیار آنها قرار دهند تا با پرداخت ۷۰ درصد از بودجه دولتی و ۳۰ درصد از مشارکت مردمی، این طرح به سرانجام برسد.

نخستین مانع، نبود زمین مناسب بود که این پروژه را به تعویق انداخت، پس ازاهدای زمین از سوی خیر ـ علی‌اصغر محمودی ـ متأسفانه برخی مسئولان منطقه برای اینکه این طرح در روستای خودشان انجام شود، اقدام به سنگ‌اندازی کردند تا آنجا‌ که این زمین اهدایی تبدیل به زباله‌دان شده و پس از مدتی دوباره به حالت اولیه خود یعنی کشاورزی بازگشت.

پس ازمشورت و هم‌فکری، مسئولان منطقه راضی شدند تا این طرح در همین زمین به بهره‌برداری برسد اما پس از تغییرات مدیریتی، مسئولان با اعتبار ۵۰ درصد بخش دولتی و ۵۰ درصد مشارکت مردمی موافقت کردند.

در واقع با این حرف، عملاً توپ احداث سالن ورزشی به زمین مردم انداخته شد و مانع جدید دیگری ایجاد شد؛ به نظر می‌رسد پرداخت این مبلغ از توان مردم که بیشتر آنها کشاورز هستند خارج است و جادارد مسئولان با نگاهی مهربانانه و پدرانه، دست یاری به فرزندان این روستا بدهند.