آتش‌نشان بودن شجاعت و قلب بزرگ می‌خواهد/ نگاه برخی مردم به آتش‌نشانان نادرست است

به گزارش بلاغ، آتش‌نشانی و سر و کار داشتن با آتش دل و جرات می‌خواهد، مرد میدان باید سوز و گداز آتش را تحمل کند، از حریق نترسد و مثل شیر خود را به میدان معرکه نزدیک کند تا بتواند جان افراد را نجات دهد این‌گونه فداکاری، مختص بعضی افراد است و همه نمی‌توانند این‌چنین ایثارگر باشند.

این شغل استرس‌ها و خطرهای زیادی دارد هرلحظه شخص آماده مواجه شدن با خطر است و با دل و جان آن را پذیرفته و خطرات آن را می‌داند.

آتش‌نشانان باید همیشه آماده به خدمت باشند و چه بسیار لذت بخش است آتشی که خاموش می‌کنند و جان عزیزی را نجات می‌دهند.

هم‌زمان با هفتم مهر ماه روز آتش‌نشان خبرنگار ما در گفت‌وگویی با مجید شاهزاده زیدی یکی از ماموران سازمان آتش‌نشانی آمل به گوشه‌ای از جان‌فشانی‌ها و ایثار این شغل شریف اشاره کرد.

وی متولد 1357 است و در گذشته راننده ماشین‌های سنگین بود که از سال 1385 وارد سازمان آتش‌نشانی شد.

شاهزاده زیدی با بیان اینکه پس از اتمام خدمت سربازی و بعد از ازدواج با دیدن آگهی استخدام تصمیم گرفتم آتش‌نشان شوم، افزود: قبل از اینکه وارد این حرفه شوم حس خوبی داشتم و الان عاشق کارم هستم به‌ویژه درانجام عملیات‌های موفق‌آمیز که باعث خوشحالی مردم می‌شود، حس خیلی خوبی دارد.

مسئول کشیک سازمان آتش‌نشانی آمل با اشاره به اینکه ماموریت‌های امداد و نجات سخت‌ترین ماموریت‌ها است اظهار کرد: وقتی می‌بینیم عده‌ای با سهل‌انگاری دچار آسیب می‌شوند و یا هنگام درآوردن مصدومان با حال وخیم که گاهی جوان هستند در روحیه ما تاثیر بدی دارد و تا چند روز تصاویر حادثه در ذهن ما باقی می‌ماند.

وی در ادامه به سخت‌ترین ماموریتی که انجام داد اشاره کرد و گفت: سخت‌ترین ماموریتیم سال 87 آتش‌سوزی وسیع منزلی در خیابان 14 معصوم بود.

شاهزاده زیدی با بیان اینکه در این کار خانواده‌ام مشوق هستند وهمسرم خیلی با من همکاری می‌کند، یادآورشد: روال کاری ما عموما اینطور است که در سه شیفت 24 ساعت کار می‌کنیم و 48 ساعت در مرخصی هستیم و24 ساعت اول را باید در شهر باشیم و گاهی شده 50 ساعت در سر کار باشیم؛ ندیدن خانواده هرچند مشکل است اما همسرم شرایطم را می‌سنجند و با من همکاری می‌ کند.

این آتش نشان جوان با عنوان اینکه آتش‌نشان بودن شجاعت و قلب بزرگ می‌خواهد تا بتوانی در میان آتش بروی و شخصی را نجات دهی، تصریح کرد: آتش‌نشان باید همیشه خطر کند، جوانی که بر اثر بی‌احتیاطی جان خود را از دست می‌دهد باید دست‌هایت را آغشته به خونش کنی تا او را بیرون بیاوری تحمل اتفاقاتی از این قبیل قلب بزرگی می‌خواهد.

وی به خاطرات تلخ و شیرین کار آتش‌نشانی اشاره کرد و گفت: حادثه‌ای سال‌ها پیش در جاده قدیم آمل به بابل اتفاق افتاد که دو خواهر جان خود را از دست دادند هر وقت از این مسیر عبور می‌کنم یاد خاطره تلخ آن روز می‌افتم و اتفاق‌های دیگر که فراموش شدنی نیست؛ البته اتفاق‌های خوب هم داریم حس خوب ماموریت‌های ما، تشکر مردم است و حس بهتر اینکه بعضی افراد فوش و کتک می‌زنند و بعد از اتمام ماوریت از ما تشکر و عذرخواهی می‌کنند.

شاهزاده زیدی با اشاره به اینکه ارتباط بین اعضای گروهش دلی است خاطرنشان کرد: ما رئیس و مرئوس نداریم و همه با هم همکاری می‌کنیم و در حین عملیات به این توجه نمی‌کنیم که من رئیس هستم چرا زیر دست من از من می‌خواهد کاری انجام دهم.

وی در پایان نگاه برخی مردم به آتش‌نشانان را نادرست دانست و افزود: در هنگام کار برخی افراد به ما فوش می‌دهند و گاهی ما را کتک می‌زنند و باعث اختلال در کار ما می‌شوند هرچند ما باید با خونسردی برخورد کنیم و جز ماموریت‌های خسته کننده ما می‌شود، البته مزاحم تلفنی‌ها هم هستند که ما را دچار مشکل می‌کنند و این روزها بخاطر شمارگیر کم تر شد.

عملکرد مناسب و صحیح این نهاد مهم در طول جنگ تحمیلی نیز بر همگان آشکار است هنگامی که در هفتم مهر 1359 خورشیدی، رژیم بعث عراق به پالایشگاه آبادان حمله هوایی کرد، آتش‌نشانان منطقه و شهرهای اطراف برای مهار آتش به پالایشگاه اعزام شدند، در زمان اجرای عملیات خاموش کردن آتش، بار دیگر بالگردهای دشمن به بمباران پالایشگاه اقدام کردند که بر اثر این حمله هوایی تعداد زیادی از آتش‌نشانان به مقام والای شهادت رسیدند.

از این رو در سال 1379 به پیشنهاد ستاد هماهنگی امور ایمنی و آتش‌نشانی و شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور این روز با هدف ترویج فرهنگ ایمنی، پیشگیری از حوادث در سطح کشور، یادآوری حماسه آفرینی‌ها و از خود گذشتگی‌های آتش‌نشانان در عرصه دفاع مقدس به عنوان «روز آتش‌نشانی و ایمنی» نامگذاری شد.