تنها کسانی که در کاهش غریق موثرند باز هم بی‌نصیب ماندند

به گزارش خبرنگار بلاغ، با خنک شدن هوا و به عقب کشیدن ساعت رسمی به زمان قدیم و بازگشایی مدارس و ریختن برگ از شولای درختان، حضور مسافران و مشتاقان آبی شمال کمتر و کمتر می‌شود و چادرهای رنگ و رورفته برزنتی 90 طرح دریای مازندران که فقط از سه زاویه آن هم به‌صورت محدود در قالب طرح به‌اصطلاح سالم‌‍‌سازی دریا به مسافران خدمات می‌داد نیز قاعدتاً باید تمام می‌شد اما ظاهرا کاهش غریقی که آمار آن توسط مدیرکل مدیریت بحران استانداری مازندران مطرح شد به مذاق وی خوش آمد و وی خبر از تمدید طرح دریا داده و می‌گوید: 83 نفر از زمان بازگشایی طرح‌های ساماندهی دریا در مازندران غرق شدند، این آمار نسبت به سال گذشته کاهش 13 درصدی و نسبت به سال 92 کاهش 52 درصدی داشته است.

علی شادمان با معنادار خواندن این کاهش آن را منوط به تلاش دست‌اندرکاران طرح‌های دریا در استان برشمرده و ادامه می‌دهد: امسال یک‌هزار و 430 ناجی غریق در دریای مازندران به‎کارگیری شدند.

کاهش غریق در حالی با تمجید تلاش‌های دست‌اندرکاران طرح‌های دریا از سوی شادمان مطرح می‌شود که به‌طور جدی می‎توان عنوان کرد؛ کاهش غریق در دریای مازندرن حاصل تلاش مردان و زنان آفتاب‌سوخته و کلاه‌سفید کنار سواحل مازندران ـ ناجیان غریق‌ ـ است که همیشه دستمزدهای آنها امروز و فردا می‎شود که در این‌باره نیز شادمان در خبری که از وی از سوی یکی از خبرگزاری‌ها منتشر شده است؛ درباره پرداخت حقوق ماه‌های مرداد و شهریورماه ناجیان غریق، خاطرنشان می‌کند پیگیر این موضوع هستیم انشاالله به‌زودی پرداخت می‌شود.

حقوق ناجیان غریق طی سال‌های اخیر همیشه با ان‌شالله پرداخت می‌شود، درگیر اما و اگرها و نهایتاً به چند ماه عقب افتادن از موعد مقرر ختم می‌شود، در صورتی که کاش غریق در دریا به‌طور مستقیم با تلاش و آبروداری و غیرت ناجیان غریق به‌دست می‌آید نه به تلاش دست‌اندارکاران و متولیان طرح دریا که حکم تولی‌گری طرح دریا را دارند.

در کنار تمام کاسبان طرح دریا که عموماً روزانه دستمزد خود را دریافت می‌کنند و همین دریایی که کاملا اقتصادی نشده برای آنها چقدر سودمند است، تنها ناجیان غریق همیشه بی‌نصیب هستند و فقط دست به جیب کردن برای آنها مشمول زمان می‌شود.