دانشگاه آزاد اسلامی و مسئله نفوذ

كليد واژه‌هاي تهاجم فرهنگي، شبيخون فرهنگي، جنگ نرم و نفوذ را مي‌توان در راستاي اين مسئله ارزيابي كرد. دانشگاه را به دليل حضور نسل جوان دانشجو، مي‌توان از اهداف ثابت دشمن براي تأثير‌گذاري در طول 37 سال عمر انقلاب اسلامي مورد توجه قرار داد و همواره آن را يكي از معابر اصلي براي نفوذ دشمن انگاشت.

استكبار جهاني مي‌داند كه براي تأثير‌گذاري بر فضاي عمومي ايران اسلامي، بايد توجه ويژه و برنامه‌هاي منظمي براي دانشگاه‌ها داشته باشد. اين مسئله در فضاي پس از برجام كه ارتباطات بين المللي ايران گسترش مي‌يابد و زمينه‌هاي نفوذ در كشور فراهم مي‌گردد، اهميت مضاعف مي‌يابد. همان طور كه به وضوح در گزارش اخير انديشكده «مركز امنيت براي امريكاي نوين» به اين مسئله اشاره و در آن به اهميت دانشگاه‌هاي ايران در موضوع نفوذ امريكا در فضاي پسا برجام تأكيد شده است.

دانشگاه آزاد اسلامي به دليل ساختار مديريتي خاصي كه بر آن حاكم است و امكان نظارت بر آن را به حداقل رسانده، شرايط مستعد تري براي اين امر دارد و لزوم هوشياري بيشتر مسئولان دانشگاه آزاد را مي‌طلبد ولي نگاهي به سابقه فعاليت دانشگاه آزاد در ساليان گذشته حاكي از اين است كه نه تنها مسئولان امر، توجهي به نفوذ دشمن در دانشگاه نداشته‌اند حتي گاهي با اهمال خود، بستر را براي جولان نيروهاي نفوذي دشمن آماده كرده‌اند.

اوج اين مسئله را مي‌توان در نقش‌آفريني دانشگاه آزاد در فتنه 88 دانست.‌ حمايت رياست وقت اين دانشگاه از يك كانديداي خاص به قدري شور شده بود كه صداي اساتيد و دانشجويان اين دانشگاه را نيز در آورد. چندي بعد نيز نامه‌اي در رسانه‌ها منتشر شد كه در آن رئيس وقت دانشگاه آزاد به مسئولان واحدهاي دانشگاه در شهرهاي مختلف كشور توصيه كرده بود كه از يك كانديداي خاص انتخابات رياست جمهوري سال 88 حمايت كنند. البته اقدامات سياسي و خلاف منافع ملي اين دانشگاه بعد از انتخابات نيز ادامه يافت و پس از طرح احتمال دستگيري مهدي هاشمي پسر رئيس هيئت امناي دانشگاه و از متهمان اصلي فتنه، رئيس وقت دانشگاه در اقدامي بحث برانگيز وي را با حقوق چند ده ميليوني براي مأموريت (بخوانيد فرار از دست عدالت) به خارج از كشور فرستاد كه شرح وقايع پس از آن، زمان ديگري را مي‌طلبد. از ديگر موارد مشابه مي‌توان به انتصاب عبدالحسين هراتي به سمت سرپرستي اداره كل اسناد و مدارك دانشگاه آزاد اشاره كرد. وي يكي از عناصر فعال ضدانقلاب خارج از كشور در فتنه 88 به حساب مي‌آمد كه بيانيه‌ها و نامه‌هاي فراواني را عليه نظام و امام خميني (ره) امضا كرده بود.

جالب آنكه دامنه توهين‌هاي اين فرد از امام خميني(ره) و حاج سيد احمد خميني تا آيت‌الله موسوي اردبيلي و موسوي خوئيني‌ها را در بر مي‌گرفت! با اين همه هراتي در اسفند ماه 92 در كمال ناباوري به سرپرستي اين اداره حساس و مهم در اين دانشگاه منصوب شد البته با هوشياري دلسوزان نظام و آشكار كردن سابقه اين عنصر هتاك و ايجاد فشار اجتماعي بر مديريت دانشگاه آزاد پس از مدتي وي از اين سمت بركنار شد. نمونه ديگري كه اخيراً در محافل خبري بازتاب گسترده داشت دستگيري خبرنگاراني مرتبط با سرويس‌هاي جاسوسي كشورهاي متخاصم بود كه باز هم مطابق انتظار نام رسانه دانشگاه آزاد در اين بين مطرح و اعلام شد كه يكي از دستگير شدگان سردبير روزنامه فرهيختگان، متعلق به دانشگاه آزاد اسلامي است. اين در حالي است كه مسئولان دانشگاه آزاد به كرات هرگونه جهت‌گيري سياسي توسط دانشگاه آزاد را تكذيب مي‌كنند،اما به اين سؤال پاسخ نمي‌دهند كه چگونه فردي با سوابق مشخص كه پيش از اين در روزنامه‌هاي اصلاح طلب مسئوليت داشته و در فتنه به روشني مواضع خود را بيان كرده، مي‌تواند در روزنامه اين دانشگاه به سمت سردبيري گمارده شود.


آيا تجربه‌هاي انتخابات‌هاي گذشته و تبديل كردن روزنامه رسمي دانشگاه آزاد به تريبون حزبي و فردي كانديداهاي خاص كافي نبود؟ از سوي ديگر بر اساس كدام مجوز شرعي و قانوني شهريه دانشجويان دانشگاه، صرف پيگيري مطامع سياسي مسئولان اين دانشگاه مي‌شود و آيا صرف بودجه در اين حوزه بدون كسب رضايت از دانشجويان به عنوان تصرف مال غيرمحسوب نمي‌گردد؟ اين موارد گوشه‌اي از عملكرد مديريت دانشگاه آزاد است كه نشانه‌هاي مهم و روشني از وضعيت فكري حاكم بر دانشگاه آزاد و عدم توجه به جلوگيري از نفوذ به عنوان سياست راهبردي نظام در دوران پسا برجام دانست.

در زمينه نفوذ فرهنگي نيز متأسفانه به دليل ماهيت فرهنگ كه نمود آن در هر لحظه محسوس نيست، مشكلات عميق‌تر و وضعيت وخيم‌تر است. دشمنان انقلاب از ابتداي شكل‌گيري نظام اسلامي به دنبال «نفوذ فرهنگي» با هدف جايگزيني فرهنگ غني اسلامي با فرهنگ منحط غربي بوده‌اند كه اين كار توسط افراد منحرف يا خائن در ساحت دانشگاه صورت مي‌پذيرد. اخبار مربوط به اردوهاي مختلط در دانشگاه آزاد كه هر از چندگاهي به گوش مي‌رسد، به‌رغم تأكيدات چند باره رهبر انقلاب از دهه 70 تا‌كنون، در كنار وضعيت فرهنگي نامناسب واحدهاي مختلف اين دانشگاه در سرتاسر كشور نشان از عدم حمايت كافي مسئولان دانشگاه آزاد براي اين مسئله دارد. از سوي ديگر اختصاص سهمي از اعضاي هيئت علمي دانشگاه آزاد كه به طور سنتي به احزاب و جريان‌هاي گوناگون تعلق مي‌يابد، علاوه بر اينكه از لحاظ علمي اين دانشگاه را دچار ركود مي‌كند، موجبات اختصاص تريبون‌هاي محفلي و مجاني در كلاس‌هاي درس را به افراد سياسي غالباً غربزده و خودباخته مي‌دهد كه اثرات فرهنگي بسيار وخيمي بر پيكره جمعيت دانشجويان اين دانشگاه مي‌گذارد.

رهبر انقلاب در ديدار اخير با رؤساي دانشگاه و پژوهشگاه‌ها با اشاره به وضعيت دانشگاه‌ها و گزارشاتي كه هر از چند گاهي به ايشان واصل مي‌شود، راهكار حل اين مسئله را ذكر كردند.

ايشان خطاب به رؤساي دانشگاه‌ها فرمودند:‌«كاري كنيد فضا بيفتد دست جوانِ مؤمنِ انقلابي خوش‌روحيه باانگيزه داراي احساس عزت‌به‌نفس و متدين. يكي از بزرگ‌ترين مسئوليت‌هاي شما اين است، كاري كنيد كه اين مجموعه‌هاي مؤمن و سرشار از ايمان به انقلاب و به اسلام حرف اول را بزنند؛ فضاي غالب دست اينها باشد؛ اين جزو وظايف شما است.» با عنايت به اين بيانات به نظر مي‌رسد كه تكليف مشخص و راه هر‌گونه توجيه بسته است و عيار اراده مسئولان دانشگاه آزاد در مقابله با نفوذ دشمن با عمل به اين وظيفه سنجيده مي‌گردد. در صورتي كه در دانشگاهي فضاي غالب در دست نيروهاي متعهد و متدين و سرشار از ايمان به انقلاب نباشد، به طور قطع مسئولان مربوطه آن دانشگاه به وظايف خود عمل نكرده‌اند و بايد پاسخگوي كوتاهي خود در اين زمينه باشند.