به گزارش خبرنگار
بلاغ، اسلام از هر فرصتی برای رشد و تکامل اخلاقی و معنوی انسانها و تعمیق دوستی و مودت بین آنان استفاده کرده و نیت مقدس رضای خدا را به پیروان خود توصیه میکند تا دوستیها و محبتها فراتر از علق و علاقههای زمینی، با کانون اصلی خلق همه دوستیها و خالق همه مهرورزیها پیوند خورده و دستاورد آسمانی شدن را برای عاملان این توصیهها به ارمغان آورد.
تائید نوروز و تشویق به صله ارحام و انجام گسترده دید و بازدیدها و تبدیل خصومتها به آشتی و دوستیها، همچنین تخلیه دل از هر کینه، عداوت، جایگزینی دوستی، علاقه و عشق به هدایت انسانها و ... از سوی اسلام و تعابیر بلند دینی برخی از ائمه هدی علیهمالسلام از نوروز، آغاز فصل بهار را به رویش جوانههای فضیلت و انسانیت درآورده که همگام با طراوت طبیعت، روح انسانها نیز شاداب شود و در ترنم بهاری بهسوی هدف خلقت خود، سمفونی توحید و تکامل را با همه موجودات هستی به زمزمه نشیند.
دید و بازدید در فرهنگ ایرانی بهعنوان یک سنت ملی، اوج خود را در نوروز مییابد و بهواسطه تجدید دیدارها و تعمیق دوستیها، از آن بهعنوان عید یاد میکند، چرا که عید مظهر موفقیت در دوری از زشتیها و آراستگی به زیباییهای روح و جان است.
مردم به دیدار یکدیگر و بزرگان میروند، ارتباط با بزرگان و خویشان است که موجب انتقال فرهنگ و تحقق صله ارحام میشود که افزایش عمر و رهایی از بیماریهای روحی، روانی و افسردگی را در پی دارد.
طبیعی است رضای خداوند مهربان در استحکام دوستی و مهرورزی بین مسلمانان و انسانهای آزاده باشد و هر فردی که در این مسیر و با این نیت مقدس گام بردارد، کار الهی را پیشه خود میسازد.
معنای دیگر این سخن، پرهیز از هر سخن و رفتار غیردوستانه و تفرقهاندازانه است، هر حرکتی که بهویژه در نو شدن سال و طبیعت، بوی افتراق و اختلاف دهد، بهدلیل مخالفت و معارضه با روح بهار جان، حرکتی غیرالهی و ضدانسانی و بهارستیزانه است.
در پرتو رفتار الگوساز پدران، مادران و بزرگان فامیل است که کودکان و نوجوانان فتوت و گذشت و سماحت و نوعدوستی را میآموزند و بهصورت عینی و عملی، این صفات زیبا را تجربه میکنند، آنگاه است که آنان نیز همین راه را ادامه خواهند داد.
چه خوب است که تجربه خوب شدن در آغاز هر سال، به خوب ماندن در طول سال بیانجامد و هرسال بهتر از سال قبل، فضیلتها بین ایرانیان اصیل و با ریشه رو به تزاید گذارد و بهتدریج این روند تکاملی بهصورت فرهنگ عمومی و معروفی فراگیر درآید.
برای نیل به این مهم، ابتدا باید هر فرد و خانواده به خود و نکات مثبت و منفی خویش توجه کند و با پیراستن و اصلاح خود، نمونهای از رویش بهاری را در برخورد با دیگران و در دید و بازدیدها به نمایش بگذارد.
از هر آنچه که برای دیگران مفید است، مضایقه نکند و آنچه را که برای خویش نمیپسندد، برای دیگران نیز نپسندد.
بهراستی، اگر بهار طبیعت با خلق زیباییهای لذتبخش، ستودنی و درخور تحسین و ستایش است، چرا نباید سعی همیشگی ما در بهاری کردن روح و جانمان در تمام فصول سال نباشد تا حتی در زمستان طبیعت نیز، ما بهاری بمانیم تا هیچگاه حتی در یخبندان زمستان هم، از رویش و شکوفاشدن باز نایستیم؟!