از نخستین دوره های برگزاری جشنواره فیلم فجر آثار کمدی همواره جای خود را در این جشن سالانه سینمایی داشته‌اند و این جشنواره به فیلم‌هایی با مضمون کمدی در کنار آثاری با ژانرهای متفاوت توجه نشان داده است.
از فیلم‌هایی همچون «اجاره نشین‌ها»ی دوره پنجم و «آپارتمان شماره 13» دوره نهم این جشنواره گرفته تا «نان، عشق و موتور1000» دوره بیستم و «مارمولک» و «مهمان مامان» دوره بیست و دوم و «ورود آقایان ممنوع» دوره سی‌ام و «خوب، بد، جلف» دوره سی و پنجم و... همه در رشته‌های مختلف نامزد و یا برنده سیمرغ جشنواره شده‌اند و این نشان دهنده این است که برخلاف آنچه به نظر می‌رسد، جشنواره فیلم فجر هیچگاه با کمدی، عناد نداشته اما نگاه جشنواره به کیفیت آثار در این ژانر بیشتر معطوف بوده است.
هر چند حضور فیلم‌هایی از این دست به فراخور سلیقه مخاطب و مقتضیات هر دوره متفاوت بود، ولی باز هم ردپای کمدی در آثار جشنواره دیده می‌شد. چه بسا آثار کمدی که در اکران عمومی نیز گوی سبقت را از سایر فیلم‌های ربوده‌اند و لقب پرفروش‌ترین‌های سال را به خود اختصاص داده اند، اولین نمایش خود را در جشنواره فیلم فجر پشت سرگذاشته‌اند.
با این حال جشنواره فیلم فجر در تمام این دوره‌ها سعی در گلچین آثار از لحاظ کیفیت و ساختار محتوایی داشته و درصدد گردآوری تولیداتی بوده است که دست کم از لحاظ مباحث فنی حرفی برای گفتن داشته باشند. امسال نیز همانند سال‌های گذشته برگزاری جشنواره فیلم فجر، در لیست نهایی اسامی فیلم‌های رقابت کننده در بخش سودای سیمرغ، آثاری چون «مصادره» ساخته مهران احمدی و «خجالت نکش» ساخته رضا مقصودی به چشم می‌خورد که باید منتظر ماند و دید که آیا می‌توانند نظر هیأت داوران را جلب کنند یا خیر.
