جالب است که این افراد ابدا احساس نمی‌کردند که واقعا چند سال دارند و در پرسشنامه خود می‌گفتند که حداقل گمان می‌کنند که سه سال از سنشان کوچیکتر به نظر برسند. از سوی دیگر، تنها ۴/۸ درصد از شرکت کنندگان گمان می‌کردند که ممکن است یک سال از سنشان بزرگتر باشند.
پس از گذشت هشت سال محققین دانشگاه کالج لندن با بررسی زندگی افراد شرکت کننده در این پرسشنامه دریافتند که از میان کسانی که به زندگی امیدوار بودند و سن خود را کوچکتر از سن واقعی خود می‌دانستند، تنها ۱۴ درصد فوت کرده‌اند. این نتایج با آن دسته از کسانی که احساس می‌کردند بزرگتر از سنشان به نظر می‌آیند و یا فکر می‌کردند عمر زیادی نمی‌کنند مقایسه شد. درصد کسانی که در همین زمان مشابه از گروه دوم فوت کرده بودند ۱۸ درصد بود.
چرا رضایتمندی همان سلامتی است؟
دانشمندان می‌گویند قصد دارند بهتر دریابند که چه چیزی موجب این تفاوت در نتایج و طول عمر بیشتر گروهی از افراد شده است؟
آن‌ها با مطالعه بیشتر دریافتند داشتن یک مجموعه‌ی وسیع از رفتار‌ها و عادات صحیح پزشکی (نظیر حفظ وزن مناسب یا مشاوره مداوم پزشکی)، انعطاف پذیری بیشتر در برابر مشکلات، تسلط در حل آن‌ها و همچنین زندگی در میان کسانی که احساس جوانی و سرزندگی می‌کنند، از عواملی است که موجب شده است که این افراد سن بیشتری داشته باشند.
نحوه نگرش به زندگی و سنی که هر فرد احساس می‌کند دارد (نه سن واقعی) همواره قابل تغییر است؛ بنابراین ممکن است عوامل مختلفی در آن موثر باشند؛ یاد آوری نکات پزشکی و ترویج رضایتمندی در میان اشخاصی که به زندگی بد بین‌اند و یا فکر می‌کنند بزرگتر از سنشان به نظر می‌رسند موجب تغییر نگرش آن‌ها به زندگی می‌شود.
تحقیقات جدید در زمینه شخصیت افراد و سن پیری نشان می‌دهد که احتمالا وجود دو رفتار در زندگی، برای طول عمر بیشتر موثر خواهد بود: وظیفه شناسی (دقت عمل) و خوش بینی
افرادی که هر دوی این صفات را دارند، بیشتر موفق به داشتن یک زندگی سالم می‌شوند که همین امر موجب می‌شود تا رسیدن به کهنسالی سالم بمانند.
انسان می‌تواند به به خوبی به پیشگویی خود در باره‌ی مدت عمر خود برسد.
