آی بازیگرا؛ شهرت دلیل محبوبیت نیست، فیلم تعرض هم شهرت آور است

به گزارش بلاغ، اصل ۲۴ قانون اساسی: نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آن که مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد. تفصیل آن را قانون معین می کند.

اصل ۲۴ قانون اساسی: «نشریات و مطبوعات» را به عنوان ابزارهای تحقق آزادی بیان معرفی کرده است.

روزگار غریبی است، بد اخلاقی و بد رفتاری دارد خودش را کم کم بالا می کشد، زمانی این فحش و ناسزا گفتن و یقه این و آن را گرفتن را فقط به اراذل و اوباش نسبت می دادند این روزها ظاهراً اقشار گوناگونی از این روش استفاده می کنند.

نگارنده به عنوان عضو کوچکی از جامعه مطبوعاتی و روزنامه نگاران کشور با سابقه 15 ساله فردی و 50 ساله خانوادگی هر چه خواستم چشمم را ببندم به حواشی اخیر نشست خبری مجموعه تلویزیونی " زیر پای مادر " نشد و خداوند را گواه میگیرم که جزء از سر دلسوزی و دفاع از شرف روزنامه نگار قصدی مبنی بر تخریب شخصی ندارم.

اما بیان چند نکته بسیار مهم است، نخست اینکه در هر جامعه ای و در هر کشوری نشان فرهیختگی و آزادی و دموکراسی آن در آزادی و پویایی مطبوعاتش و رفتار هنرمندانش منعکس می گردد.

اینکه امروزه ما شاهد بد رفتاری ها و بی ادبی ها به خبرنگاران و روزنامه نگاران هستیم چه چیزی را منعکس می کند؟ دوم اینکه شاید باید اول انتقادی به یکی از وزرا داشته باشیم که با پرت کردن میکروفن خبرنگار سعی در مماشات وی داشت.

فارغ از اینکه خبرنگار چه شکلی است، چه پوششی دارد، از چه رسانه ای آمده می بایست در جایگاه وزیر، وکیل، بازیگر ، خواننده و ... که ادعای فرهنگی بودن داریم به جایگاه خبرنگاری احترام بگذاریم و چنانچه جواب سوال را نمیدانیم، پاسخ سوال را نمیخواهیم بدهیم و یا از سوال خوشمان نیامد با جمله ی: لطفاً سوال بعدی رفتاری فرهیخته تر از خودمان به نمایش بگذاریم. چرا که خبرنگار طبق قانون نماینده افکار عمومی است و قانون به وی اجازه سوال پرسیدن داده است و ما چه کاره هستیم که روبروی آن بایستیم؟

سوم، آتش این بی ادبی برخی بازیگران ( عمداً از واژه هنرمند استفاده نکرده ام چرا که هنرپیشگی حال و هوای لطیف تر، منطقی تر، با سوادتر و با شعور تری در اطراف خود دارد ) از برنامه هفت رسانه ملی آغاز شد، گستاخی های بی حد و مرز یک منتقد سینما در چنین تریبونی شاید خود علت عصبی بودن برخی از بازیگران در مقابل خبرنگاران باشد، تیر خلاص زمانی زده شد که لیلا اوتادی با بی تجربگی کنترل واژگانش را از دست داد و مجری برنامه نیز به آن مهر تایید زد که ای کاش ناظر پخش برنامه نسبت به این موضوع تذکری می داد که نداد، برخی از خبرنگاران واکنش نشان دادند اما فراموش نمی کنیم که بسیاری از دوستان ایشان با تماس های بعدی سعی بر دلجویی نمودند داستان به پایان رسید و حالا خانم بهناز جعفری که با تاخیر یک ساعته اش اول به خودش دوم به عوامل فیلم اش و بعد به خبرنگاران بی احترامی کرده است.

خانم بهناز جعفری خبرنگاران کار نداشتند که دیر بیایند؟ خبرنگاران بیکار هستند که سر وقت آمدند؟ آن ها فقط به شما احترام گذاشتند، خانم بهناز جعفری کنترلتان را از دست داده اید، فحاشی کرده اید، بی احترامی و بی ادبی کرده اید، به یکی از شریف تریت همکاران ما تهمت خماری زدید، به چه حقی؟ شاید باید کمی چشمانمان را بازتر کنیم تا ببینیم آمار خماری در قشر خبرنگار بیشتر است یا در میان دوستان شما؟

مسلم است که اگر خبرنگاران نبودند شما نبودید و اگرم بودید این بهناز جعفری نبودید، خیلی دلم میخواهد بیشتر به این موضوع بپردازم اما حیا میکنم، حرمت قائلم نه برای بهناز جعفری نشست خبری زیر پای مادر، برای جایگاه هنرمندی و بازیگری حرمت قائلم، برای بهناز جعفری که سالیان سال زحمت کشید و خاک صحنه خورد حرمت قائلم، برای بهناز جعفری که همین خبرنگاران خبر بیماری اش را منتشر کردند نه از سر دلسوزی برایتان از این جهت که چقدر قوی و استوار به کارش ادامه می دهد و در خور تشویق است، خانم بهناز جعفری برخورد شما با خبرنگاران برخورد با شخص نیست برخورد با جایگاه دموکراسی است، آرام باشید و دلجویی کنید، مطمئنم این قشر شریف شما را می بخشد و بیشتر از پیش کنارتان خواهند بود.

جمشید مشایخی، عزت الله انتظامی، مرحوم داوود رشیدی، محمد علی کشاورز، مرحوم علی حاتمی، شهاب حسینی و خیلی های دیگر شاید 90 درصد جامعه بازیگران هیچگاه چنین رفتاری نکردند، اما آقای رامبد جوان سخنی با شما دارم! فکر نکنید پدر دلسوز ملت شده اید، برنامه ی جالب ساخته اید، مرحبا ! در حد توانتان کار خیرخواهانه در برنامه کرده اید، مرحبا! با مزه و خنده رو هستید، مرحبا! از سر ناچاری کل ایران شما را تماشا می کنند چون هیچ برنامه ی دیگری نیست که مردم در آن بخندند، مرحبا! اما چه کسی در خصوص توهین به خبرنگاران از شما نظر خواست که با بی احترامی مجدد به خبرنگاران کار خانم بهناز جعفری را تایید می کنید، پارادوکس در متن شما بسیار است، در جایی از متن گفتید نگویید خبرنگاران با زبان روزه آن جا نشسته اند و ننه من غریبم بازی در نیارید در جایی می گویید بهناز جعفری ام اس دارد و ... ترحم طلبی می کنید! بگذریم! گاهی سکوت زیبنده تر و راهگشاتر است، دوستی خاله خرسه نکنیم برای هم!

در آخر بیان نکته ای را لازم میدانم و درخواستی از وزارت فرهنگ و ارشاد دارم، روزگاری وقتی خبرنگاری به برنامه خبری دعوت میشد، بهترین لباس های رسمی اش را می پوشید، زیر و بم موضوع را استخراج میکرد و با سوالات فنی مصاحبه شونده را به چالش می کشید، سوال ها نه از حب بود نه از بغض، مبنای علمی و منطقی و ژورنالیستی داشت، موضوعی که امروزه کمتر شاهد آن هستیم، خبرنگاران غالبا جوان با لباس های نامتعارف و بی توچهی در برنامه های خبری باعث نزول شان خبرنگاران شدند، خبرنگاری که تمام فکر و ذکرش این است که یک خبر را در چند خروجی قرار دهد نتیجه اش بهتر از این نمی شود، کمی به شرافت و رسالت کاریمان بیشتر فکر کنیم، خودمان را جدی تر بگیریم و ای کاش وزارت ارشاد همانطور که برای دادن مجوز مراحل قانونی را سپری می کند در این خصوص نیز ساز و کاری ویژه در نظر بگیرد وگرنه که این راه به ترکستان است./ر