اما بعضی چون شیخ طوسی و شیخ مفید و ابن نما، روز و شب پنجم شعبان را نقل نمودهاند، و اقوال دیگری هم ذکر شده است، اما روزه سوم شعبان سال چهارم هجری در بین علما معروف است.[۲]
در دامان رحمة للعالمین
هنگامی که خبر ولادت آن حضرت به پیامبر صلی الله علیه و آله رسید، به خانه امیرالمومنین علیه السلام آمدند و به اسماء فرمودند تا مولود را بیاورد. اسماء حضرت را در پارچه ای سفید پیچید و خدمت آن حضرت آورد. پیامبر در گوش راست اباعبدالله الحسین علیه السلام اذان و در گوش چپ اقامه فرمودند. سپس طفل را در دامن گذاشته و گریستند.
خبر شهادت سید الشهدا
اسماء می گوید چون گریه پیامبر صلیالله علیه وآله را دیدم عرض کردم: «پدر و مادرم به فدایت علت گریه شما چیست؟» پیامبر اکرم صلیالله علیه وآله فرمودند: «برای این فرزندم میگریم» عرض کردم: «این کودک که اکنون به دنیا آمده است» فرمود: «بعد از من گروهی از ستمکاران او را خواهند کشت، خداوند شفاعت مرا به آنها نرساند» آنگاه فرمودند: «دخترم فاطمه را از این جریان با خبر نکن، چون به تازگی این فرزند برایش متولد شده است»
نام گذاری آن حضرت
نام مبارک امام حسین علیهالسلام، در تورات شبیر و در انجیل طاب است. کنیه آن حضرت ابوعبدالله و ابوعلی است. نام گذاری امام حسین علیه السلام، مانند دیگر فرزندان حضرت زهرا سلام الله علیها از طرف خداوند متعال بوده است.
کتب روایی ماجرای نام گذاری آن حضرت را با اختلافاتی بیان کردهاند که در اینجا آنچه در کتاب تقویم شعیه مطرح شده است را نقل میکنیم:
«در روز اول یا هفتم ولادت امام حسین علیهالسلام، امین وحی الهی جبرئیل فرود آمد و عرض کرد که سلام خداوند بر تو باد ای پیامبر، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون شبیر نام بگذار، که به عربی حسین گفته می شود. چون علی علیه السلام برای شما همچون هارون برای موسی بن عمران است، جز آنکه شما خاتم پیامبران هستی.»[۳]