لاکچری یا همان واژهی لوکس خودمان، به حزباللهی واقعی که باید الگویش ائمه باشند نمیچسبد. مگر میشود ظواهر زندگی را به طور لوکس چید و توقع توجه به درون داشت؟ مگر میشود از جوانی که اوج دغدغههایش در خریدن ساعت چند میلیونی و کفش فلان برند خلاصه میشود توقع جهاد داشت؟!
البته جهاد، آشکارترین وجهه آن است، و اگرنه جهاد اکبر مبارزه با نفسی است که چنین چیزهایی را طلب میکند...! به قول امام راحل (ره) «کاخ نشینی خوی کاخ نشینی میآورد...» در اینجا هم میتوان گفت به دنبال لوکس دنیا گشتن، خوی لوکس پسندی در انسان ایجاد میکند.
حال خوی لوکس پسندی کجا و نشستن پای صحبت امیرالمؤمنین(ع) سادہ زیست کجا؟... شاید وقتی این مطلب را میخوانید خود را مستثنا از موج لوکس پسندی بپندارید، ولی با طرح نمونهای ساده میشود تقسیم بندی بهتری در این زمینه داشت: یکی از این نمونهها مسئله ازدواج است، امر پسندیدهای که اکنون تبدیل به مشکل و معضل بزرگی شده است، اما چرا؟ مگر امام ما حضرت علی(ع) تنها با یک زره و شمشیر به خواستگاری برترین زنان عالم، حضرت فاطمه(س) نرفت؟ مگر پیامبر(ص) تنها دخترش را به خانه کوچک اما پر از ایمان حضرت علی(ع) روانه نکرد؟ کجای الگوی اسلامی این مراسمات پر زرق و برق پر اسراف را تایید کرده است؟
به واقع آیا دینی که ما داعیه دارانش هستیم همان اسلام حقیقی است؟ که اگر بود نباید این مسائل برای مذهبیها هم تبدیل به مانع راه میشد! و واقعا جای تعجب دارد که چرا حزباللهیها به جای مبارزه با چنین تشریفات نادرستی، خود به سیل تجملگرایان پیوستند و یا حداقل مخالفتی با آن ندارند! گویی سیرہ پیامبر(ص) فراموش گشته و سادهزیستی از محالات شده است.
این تجمل پردازیها تا جایی در میان ما عادی جلوه کرد تا به بخشی از فرهنگمان تبدیل شد و امروز حتی کسانی که وسع مالیشان نمیرسد، حاضر میشوند زیر بار قرض بروند تا این توقع نابجای ایجاد شده را به هر زحمتی که هست برآورده کنند تا نکند بعدها کمبودی در این اشرافیگریها حس شود!!!!
کاش کمی هم به باطن امور توجه کنیم، البته اگر ظواهر پر زرق و برق اجازه بدهند و این نکته را یادآور شویم که هرچقدر برای تجملات این دنیا تلاش کنیم جز زیان نخواهیم دید و از آن دنیا بیشتر غافل خواهیم شد.
دیگر سفرههایی به نام ائمه و بر ضد سیره آنها، با اشرافیگری و اسرافهای آنچنانی نیازی به تشریح و تفصیل ندارد...
کم کم کار به جایی میرسد که همین حزب اللهی امروز که رگههایی از لوکسگرایی - و به عبارت دیگر اشرافیگری- در او میبینیم، از «حزب اللهی اشرافی» تبدیل شود به «اشرافی»ای که دیگر مذهب و دین در کردار و رفتارش دیده نمیشود. و وای بر آن روزی که بالای فرود آمده بر سر کفار اشراف، به سر حزب اللهی پندارهای اشرافی نازل گردد...!!