بلاغ - شبکه یورو نیوز اعلام کرد جامعه فرانسه با اینکه بر روی اقوام و نژاد های مختلف باز است ، هرگز در این کشور نامزدی رنگین پوست یا عرب تبار در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکرده است.
به گزارش این شبکه تلویزیونی ،در سال دو هزار و هشت ، هشتاد درصد از مردم فرانسه می گفتند آماده اند به نامزدی سیاهپوست رای دهند.
انتخابات دو هفته دیگر ریاست جمهوری در فرانسه نخستین انتخاباتی است که پس از روی کار آمدن یک رنگین پوست در امریکا برگزار می شود. راهیابی باراک اوباما به کاخ سفید در سال دو هزار و هشت مسئله غیبت اقلیت های بزرگ فرانسوی را در ساختارهای قدرت این کشور برجسته کرد. آیا روزی خواهد رسید که احزاب بزرگ فرانسوی یکی از رنگین پوستان عرب یا آسیایی تبار را به عنوان نامزد ریاست جمهوری معرفی کنند. چرا در تبلیغات انتخاباتی سال دوهزار و دوازده شاهد چنین چیزی نبودیم؟
بعید به نظر می رسد که در آینده ای نزدیک چنین رخدادی در فرانسه صورت گیرد.
یکی از رای دهندگان فرانسوی گفت به نظر من به قدرت رسیدن یک رنگین پوست امری مثبت تلقی می شود. چنین اتفاقی نشانگر تغییر نگرش ها است.
یکی دیگر از فرانسویها درباره اوباما گفت من در آن خوشحال بودم. فکر می کنم اوباما دوباره هم رای بیاورد.
از همین فرد سئوال شد درفرانسه چطور؟ و او در پاسخ گفت اصلا ممکن نیست. در فرانسه مسئله فرق می کند. وقتی به آمار شخصیتهای محبوب توجه می کنید می بیند که سیاهپوستان یا اعراب پرطرفدارند اما چنین افرادی هرگز به قدرت نمی رسند.
یکی دیگر گفت رنگ یا نژاد نامزد اهمیتی ندارد. مسئله این است که افراد سیاه یا آسیایی یا هند در انتخابات حضور ندارند و نمی خواهند حضور داشته باشند.
پاتریک لوزس بنیانگذار سیاهپوست یکی از احزاب کوچک فرانسوی نتوانست پانصد امضای شهرداران را برای نامزدی در انتخابات جمع آوری کند. تنها استثنا در فرانسه به سال دوهزار و دو مربوط می شودکه طی آن کریستیان توبیرا نماینده منطقه گویان تنها نامزد رنگین پوست که توانست در انتخابات شرکت کند. او از حزب کوچک چپ رادیکال در این انتخابات حضور داشت.
توبیرا گفت از انجا که این مسئله دغدغه هیچ یک از احزاب بزرگ نیست و این احزاب می خواهند طرفدارانی در بین اقلیتها داشته باشند سعی می کند ما را به حضور در شورای محلی دلخوش کنند اما کاری برای به قدرت رسیدن واقعی سیاسی نمی کنند. اقلیتها باید ابتدا به فکر حضور در رهبری احزاب باشند و در مرحله بعد قدرت عالی سیاسی را طلب کنند.
پاتریک لوزس نیز گفت اقلیتی از پاریس و محدود بر فرانسه حکم می راند که با اقلیتها کاملا بیگانه است. به علاوه باید متوجه باشیم که حتی هم وطنانمان که از شهرستان ها می آیند یا زنان و افرادی که لهجه دارند هیچگاه نمی توانند جایگاه واقعی خود را بیابند.
توبیرا در ادامه گفت فکر می کنم که تاثیر پیروزی اوباما واقعا موقتی بود و فقط جوی کوتاه در دوره ای کوتاه در بین سیاستمداران ایجاد شد و همه هیجانزده شدند و تحت تاثیر قرار گرفتند اما چندی بعد دیگر صحبتی در این باره نمی شد هیچ تاملی نیز نشد که آیا به اقلیت ها جایگاهی داد یا خیر؟.
امیروش العیدی معاون الجزایری تبار شهردار یکی از محلات پاریس رسانه های جمعی را به ارائه تصویری یک رنگ از جامعه فرانسه متهم کرد. وی مدیر باشگاه ابن رشد فرانسه نیز هست که با هدف گسترش تنوع قومی در رسانه ها فعالیت می کند.
العیدی گفت باید تنوع فرهنگی و نژادی موجود را چنان که هست نشان داد مثل مسئله ای معمول و روزمره. این تنوع در رسانه ها به ویژه تلویزیون آنچان که باید نشان داده نمی شود و همین مسئله بر سیاست و رای مردم نیز تاثیر می گذارد.
فرانسه میلیون ها شهروند متعلق به اقلیتهای گوناگون را در خود جای داده است. این اقلیتها ساکنان مناطقی هستند که در دوره استعمار ساکنان ماوراء بحار خوانده می شدند. افرادی که داغ برده داری و سیاستهای استعمار و سیاستهای سختگیرانه مهاجرت را برچهره دارند.
اریک کسلاسی جامعه شناس فرانسوی گفت در پارلمان فرانسه کمتر از یک درصد از نمایندگان از اقلیتهای بزرگ هستند بنابراین باشکافی بزرگ میان واقعیتهای اجتماعی و چینش نمایندگان در خانه ملت مواجهیم امری که برای پارلمان چندان مهم نیست هرچند برای ارزشهای دموکراتیک حیاتی قلمداد می شود. مردم فرانسه باید درک کنند که فرانسوی بودن لزوما به معنای سفید پوست بودن نیست. پس از درک آن باید قبول کنیم که باید به جنگ پیش داوریهای منفی برویم تا برابری حقوق همه تضمین شود.
در پاریس نمایشگاهی با عنوان «اختراع خشونت» ، منشاء کلیشه ها و پیش داوریها را روشنتر می کند. این نمایشگاه با تصاویری از گوشه نقاط جهان عکسهایی را در معرض دید عموم قرار داده که روایت انسان هایی است که همانند حیوانات در باغ وحش ها و سیرک ها به نمایش در می آمدند.
پاسکال بلانشار مورخ فرانسوی می گوید نمایشگاه اختراع خشونت به ما اجازه می دهد تا بدانیم سرچشمه نگاه امروزمان از کجا است. که بفهمیم این نوع نگرش محصول فرهنگی است که طی سالها پدید آمده و اینکه در جامعه رنگین کمانی فرانسه بسیاری از نگاهها و کلیشه ها به دیگری مانند رنگ پوست در برخی مناطق اتفاقی نیست و تاریخی پشت خود دارد.
اقلیتهای قابل مشاهده، تنوع قومی یا فرزند مهاجرت، اینها عباراتی هستند که سیاستمداران یا رسانه ها برای به تصویر کشیدن فرانسویهای غیرسفید پوست به کار می برند. واژگانی سرد و مبهم که نارضایی را پشت خود پنهان کرده اند.
پاتریک لوزس افزود فکر می کنم شناخت بد ما مجبورمان می کند که کلمات را نادیده بگیریم و مدام به دور واژگان بچرخیم.
پاسکال بلانشار نیز ادامه داد در امریکا می توانیم کلمه نژاد را به راحتی به کار ببریم. در فرانسه صحبتی از واژه quotation mark نژاد quotation mark بکنید، بلافاصله مورد حمله قرار می گیرید فرقی نمی کند این واژه را چگونه و چرا به کار برده باشید. به تصویر کشیدن دیگری همیشه دشوار است.
امیروش العیدی افزود اقلیتهای امریکایی همیشه شجاعت بیان همه چیز را داشته اند. این امر موجب می شود آنها در جامعه مطرح شوند اما در فرانسه چنین جایگاهی وجود ندارد.
بیانات بریس اورتوفو وزیر کشور سابق سارکوزی درباره اعراب حاد بودن این مشکل را به خوبی نشان می دهد.
اورتوفو در سپتامبر دو هزار و نه با نشان دادن یکی از اعراب حاضر درون حزب او ام پ به کنار دستی اش گفته بود وقتی یک نفرند مشکلی نیست وقتی که تعدادشان زیاد می شود دردسرها شروع می شود. ژان پل گرلن رئیس سابق شرکت گرلن در برنامه ای تلویزیونی در سال دوهزار و ده گفت بود یک بار به اندازه کاکاسیاهها کار کردم، هیچ وقت فکرش را نمی کردم که کاکا سیاه ها این طور کار می کنند.گرلن به اتهام اهانت های نژاد پرستانه محکوم شد.