مشکلات را با استفاده از نیروهای تحول‎خواه حل کنید

«مدتی از آنچه رهبر انقلاب در دیدار با مردم قم اعلام کردند، می‌گذرد. در آن سخنرانی رهبر انقلاب با اشاره به «حادثه تحول‌آفرین» نوزدهم دی ۱۳۵۶، بشارت و انذاری که در وضعیت کنونی ما هست را آشکار و گام پیش‌روی جمهوری اسلامی را اعلام کردند.

بشارت به اینکه این دوران، دورانی حساس و مهم است و فرصتی خطیر مهیاست تا جمهوری اسلامی بتواند با جهشی خود را از «هاضمۀ غرب» بیرون بکشد؛ و انذار به اینکه اگر این فرصت را درنیابیم‌ای بسا مشمول نفرینی شویم که ما را از صورت انسانی‌مان ساقط کند. آن بشارت و این انذار را بسی جدی باید گرفت؛ خصوصاً بعد از بلوای چندماهه‌‌ای که از پایان تابستان امسال آغاز شد و اکنون ظاهراً فروکش کرده است. آن بلوا نمی‌توانست تهدیدی برای جمهوری اسلامی ایران باشد، اما گویای خطری بود. ‌ای بسا خطرها و فرصت‌ها که در پی هم‌اند. اگر فرصت را درنیابیم در مهلکۀ خطر فرو می‌غلتیم.

آن‌چنان که رهبر انقلاب تصریح کرده‌اند اراده‌ها آماده، نیروها موجود و آرایش سیاسی جهان در حال تغییر است؛ این فرصتِ مهیا، طالب تصمیمی است که باید از جانبی گرفته شود.

ریاست محترم جمهور! آن‌چه رهبر انقلاب از ما خواسته‌اند چیزی بیش از آن خط‌مشی‌ها و برنامه‌هایی است که در دولت محترم تدوین شده و در حال اجرا است که اگر چنین نبود ایشان از ضرورت تحول نمی‌گفتند و خطرِ از دست رفتن فرصت را گوشزد نمی‌‌ساختند. 

دولت محترم تلاشی را آغاز کرده که ناظران با امید و بیم بسیار به تماشای آن نشسته‌اند. اما هرچه می‌گذرد تصویر پر فروغ تحول کمرنگ‌تر شده و آنچه در سیاست‌ها برای عموم بازتاب می‌یابد جز اقدامات اصلاحی و تسکین‌دهنده نیست. آیا امروز وقت آن نشده که دریابیم نارضایتی عمومی و بی‌رمق شدن فضای سیاسی کشور ناشی از فقدان مردان مصمم و مسئول و هرگونه تصویر نشاط‌انگیز تحولی است؟ اگر دولت، و سایر قوای نظام، در سطوح سیاست‌گذاری، کارشناسی و اجرا، درکی از تصمیمی که باید در این فرصت گرفته شود و تصویری از آن خطری که پسِ از دست‌رفتن فرصت است ندارند، باید گفت در موقعیت سیاسی درستی قرار نگرفته‌اند و به رغم صداقت و شجاعت، ناتوان از مواجهه با وضعیت‌اند.

در این مدت، از سخنان رهبر انقلاب در نوزدهم دی ماه امسال بیشتر به ضرورت جهاد تبیین تعبیر شد و تاکید ایشان بر فرصت زودگذر، ضرورت اقدام بهنگام و شتاب در عزم به تحول، در هیاهوی خبرهای بسیار پنهان ماند. چنان تعبیری از سخنان رهبر انقلاب حاکی از نحوی موقعیت‌نشناسی گسترده در میان اهالی سیاست است؛ آنانی که حافظان فرسودگی سیاست کشورند و نیروی انقلابی مردم را به انحای مختلف کنترل می‌کنند. بنابراین شما نباید به برآیند طبیعی نیروهای سیاسی صحنه اکتفا کنید. «ابتکار عمل» از سوی جناب‌تان لازم است که از ویژگی‌های شخصی شما برمی‌خیزد.

نخستین گامی که باید به سرعت برداشته شود تجمیع آن نیروهای اراده‌مند، مسئولیت‌پذیر، چابک و مستعدی است که حساسیت لازم را نسبت به این فرصت دارند. این نیروها محدود به دستگاه‌های اجرایی نیستند بلکه بیرون از مرزهای آن آمادۀ حرکت‌اند. بسیج این نیروها باید بتواند بر رخوت و کندی و تحول‌گریزی نظام اداری غلبه کند و تکانه‌ای در میدان سیاست بیافریند.

دوم تجدیدنظر در سیاست منطقه‌ای و بین‌المللی و اتخاذ یک رویکرد شجاعانه. دولت جناب‌عالی به درستی نخواسته بود تا برای عمل و ایجاد تغییرات، منتظر توافقات شرقی و غربی بماند. اما پس از مدتی سیاست موازنه که عادت ذهنی دیپلماتیک دستگاه سیاست خارجی است بر آن خواست تحولی غلبه کرده است. هم‌چنان که در سیاست داخلی باید به سوی تجمیع و ائتلاف نقاط مولد حرکت کرد در سیاست خارجی نیز باید به استقبال پهنه‌های مولد و استقلال‌خواه خیز برداشت و خصوصاً از طریق تحرکات اقتصادی و سیاست‌های جامعه‌ساز این پهنه‌ها را به نقاط قدرت و اهرم آرایش سیاسی منطقه بدل کرد.

سوم تداوم سیاست‌های جسورانه اقتصادی همچون حذف ارز ترجیحی، اتخاذ سیاست‌های مالیاتی که مانع از گسترش بیشتر فاصله‌های طبقاتی شود خصوصاً سیاست مالیات بر مسکن، همچنین بهره بردن از ظرفیت انرژی کشور که مغفول واقع شده است و می‌توان آن را در قالب بازمعماری تجارت انرژی ایران احیا کرد، سیاست صنعتی با اتکا به صنایع پیشران و دارای مزیت و استقبال از تولید دانش‌بنیان از طریق شکل‌دهی به بازارهای ملی و منطقه‌ای، پیگیری مجدانۀ تاسیس و برقراری کریدورهای شرق به غرب و شمال به جنوب برای اتصال به بازارهای منطقه‌ای و بین‌المللی، لازمۀ تحرک دولت در حوزۀ اقتصاد است. آشکارا چنین تحرکی بدون پشتیبانی دو گام پیشین میسر نیست.

به نقل از فارس؛ نهایتاً با به پایان رسیدن دو سال از عمر دولت سیزدهم، اتخاذ یک رویکرد تهاجمی‌تر و تغییر آرایش دولت ضروری است. چنین رویکردی مستلزم تشخیص نیروهای صادق و تحول‌خواه درون دستگاه‌های اجرایی کشور و فراهم کردن میدان عمل برای ایشان است. 

باید بدانیم آنچه امروز ما را از پای درخواهد آورد، تعلل و پرهیز از تصمیم‌های بزرگ است. گناه این تعلل اما نه تنها‌ گریبان ایران که به فرمودۀ امام رحمت‌الله علیه،‌ گریبان اسلام و گفتار مقاومت را می‌گیرد و ما را در پیشگاه شهدای این راه شرمسار خواهد کرد.»