ششم بهمن سالروز حماسه آفرینی مردم آمل است، انقلابیونی كه برای دفاع از نظام و میهن خویش با همبستگی و وحدت به مبارزه با دشمنان این مرز و بوم پرداختند و توانستند خالق حماسه ای بزرگ شوند.

به گزارش بلاغ، پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن 1357 هجری خورشیدی بسیاری از معادله های سودجویان را به هم ریخت، گروه های ضدنظام كه اعضای آن اندك بودند به دلیل نرسیدن به اهداف و منافع خود به مخالفت با مردم و نظام جمهوری اسلامی پرداختند.

اتحادیه كمونیست های ایران یكی از گروه هایی به شمار می رود كه روش مبارزه ی مخفی و مسلحانه را در پیش گرفت و جنگل های شهر آمل در شمال كشور را برای فعالیت های خود انتخاب كرد. آنها در 20 كیلومتری آمل در منطقه ای به نام منگُل دره مستقر بودند. پنهان شدن در جنگل و فاصله ی زیاد كوه های جنگلی تا دریا امكان مناسبی را برای جنگ و گریز فراهم می كرد كه از دلیل های انتخاب آنها برای مبارزه در این منطقه محسوب می شود.

این گروهك خود را سربداران جنگل نامیدند و با تصور اینكه با حمله به شهر آمل می توانند از آنجا به تهران یورش برند، حمله خود را آغاز كردند اما هرگز ظرفیت های دینی مردم منطقه و همراهی آنان را با نظام جمهوری اسلامی به حساب نیاورده بودند.

سران این گروهك به دلیل اهمیت شهر آمل در استان مازندران به عنوان ورودی شهر و وجود جاده ی هراز، مهم ترین راه ارتباطی پایتخت به شمال كشور و همچنین نزدیكی این شهر به تهران این منطقه را برای استقرار و حمله انتخاب كرده بودند.

اهداف این گروه تروریستی در حمله را می توان به مطرح كردن خود در سطح كشور، دستیابی به حمایت و كمك های خارجی و ایجاد ترس و وحشت در منطقه برشمرد.

سرانجام اتحادیه كمونیست های ایران در نخستین ساعت های بامداد 6 بهمن 1360 هجری خورشیدی به شهر آمل حمله كردند. آنها تصمیم داشتند ابتدا مركزهای مهم مانند سپاه، كمیته انقلاب اسلامی، فرمانداری و... را تا روشن شدن هوا به كنترل خود درآورند.

مردم آمل با آگاهی یافتن از تهاجم این گروه از خانه ها بیرون آمدند و نبرد مسلحانه و غیر مسلحانه را با این گروه منافق آغاز كردند. نخستین اشتباه این گروه در همراهی نكردن مردم با آنها آشكار شد. مردمی كه با جان و دل در دفاع از شهر و كشور خود به مبارزه برخاستند.

درگیری های نخستین مردم با این گروه تا ساعت چهار صبح روز بعد به طول انجامید به طوری كه حتی نتوانستند پایگاه بسیج را به تصرف خود درآورند.

پس از نخستین هسته ی مقاومت به تدریج نیروهای نظامی و مردمی از شهرهای اطراف مانند بابلسر، محمودآباد، قائم شهر، بابل و... خود را به شهر آمل رساندند و سنگرسازی و رساندن مهمات و آذوقه را آغاز كردند.

مردان و زنان شهر آمل مانند روزهای انقلاب به میدان نبرد آمدند. برخی كیسه های شن جابجا می كردند، عده ای سنگر می ساختند و گروهی كمك های امدادی را انجام می دادند.

اتحادیه كمونیست های ایران با مقاومت نیروهای مردمی و نظامی در كمتر از 48 ساعت شكست خوردند، اغلب اعضای این گروه كشته و اسیر شدند و برخی كه فرار كرده بودند، پس از مدتی دستگیر و مجازات شدند.

آمل به دلیل تعداد زیاد سنگرهای مقاومت مردمی به شهر هزار سنگر مشهور شد. اكنون 33 سال از حماسه و فداكاری مردم آمل می گذرد و به دلیل ایثار و رشادت شهیدانی چون حسن اسماعیلی، محمدنقی گرایلی، محمد تورانی، نصرت‌الله تفاوت، رحمت‌الله محمدیان و ... ایران امروز نه تنها از وجود گروه های منافق پاكسازی شده بلكه كشورهای حامی آنها نیز اجازه تعرض به این كشور را به خود نمی دهند. دفاع و جانفشانی مردم آمل از شهر و كشور خود هرگز از حافظه تاریخ پاك نخواهد شد.

امام خمینی(ره) در وصیت‌ نامه سیاسی و الهی خود درباره ی این حماسه تاریخی فرمودند: «ما باید از شهر آمل و مردم فداكار آن تشكر كنیم.»

آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری درباره ی رخداد ششم بهمن می‌فرمایند: « نباید اجازه داد كه این خاطره‌هاي پرشكوه، این حوادث بي‌نظیر و تعیین كننده تاریخ انقلاب، در ذهن‌ها كمرنگ شود. نسل جوان ما باید این خاطره‌ها را درست بشناسد، بتواند آنها را تحلیل كند و آنها را چراغ راه آینده پرماجراي خود و هدف بلند خود قرار بدهد. «شهر هزار سنگر» این تعبیر كمي است؟ حرف كوچكي است؟ قضیه‌ ششم بهمن آنقدر اهمیت داشت كه امام بزرگوار ما آن را در وصیتنامه تاریخي خود هم مندرج كردند، آن را یادگار گذاشتند؛ یعني فراموش نشود. حالا چرا فراموش نشود؟ براي اینكه حوادث تاریخي، هم درس است، هم عبرت است. قضایاي جاري بر یك ملت، قضایایي است كه در برهه‌هاي مختلف اغلب تكرار می‌شود».

انتهای پیام/