به گزارش بلاغ؛ روزنامه اصلاح‌طلب شرق در شماره دیروز خود مصاحبه‌ای را با محمد عطریانفر از کنشگران اصلاح‌طلب منتشر کرده که نکات قابل تاملی دارد.
در این مصاحبه عطریانفر گفته است: «عملکرد دولت آقای روحانی در دولت اول کاملا قابل‌دفاع است[!!] و نه‌تنها دوستان آقای روحانی بلکه رقبای ایشان هم داوری مثبتی نسبت به دستاوردهای سال 92 تا 96 دارند؛ به معنای دقیق‌تر به دور از گرایش‌های جناحی و حمایت شفاف اصلاح‌طلبان [از حسن روحانی]، ناظران سیاسی و نیروهای ملی، عملکرد مثبت دولت اول روحانی را انکار نمی‌کنند[!!]. در این دوره شاهد بودیم قدرت خرید مردم افزایش یافت، ایران در حوزه سیاست خارجی به ثبات رسید و با توافق‌نامه برجام ایران داشت به نقطه قابل‌قبولی در عرصه جهانی می‌رسید، ثبات در سیاست داخلی به وجود آمده بود و تحقق پروژه‌های متعدد زیرساختی را شاهد بودیم[!!] اما در دولت دوم شرایط قدری فرق کرد؛ به‌نحوی‌که دولت با چالش‌های متعددی همراه شد که بسیاری از آنها خارج از اراده دولت قرار داشت.»
در این باره لازم به ذکر است آنچه این فرد اصلاح‌طلب مبنی بر اذعان همه بر عملکرد مثبت دولت اول روحانی می‌گوید، سخنی نادرست است چرا که بخشی از مشکلاتی که در چهارسال دوم بر سر کشور آمد ناشی از سیاست‌های غلط دولت در چهار سال اول بود.
عطریانفر مانند دولتمردان تدبیر و امید برای فرافکنی در موضوع سوءمدیریت‌ها در ادامه گفته: «عمده مشکلات معیشتی طبقات اجتماعی به‌خصوص اقشار محروم ناشی از خروج آمریکا از برجام و اِعمال تحریم‌های حداکثری به وجود آمد.» در این باره باید پرسید آیا موارد بسیاری مانند فاسد شدن پرتقال‌هایی که برای تنظیم بازار شب عید خریداری شده بود یا فاسد شدن نهاده‌های دامی در گمرکات نیز به آمریکا مربوط است؟!
در ادامه این مصاحبه به وضوح می‌توان نوع نگاه اصلاح‌طلبان را درباره راه‌حل‌های مشکلات کشور دید که این جماعت جز نگاه به دستان غربی‌ها و امید داشتن به لطف و مساعدت آنها راهی دیگر نمی‌شناسند: «اگر وضعیت به همین منوال باقی بماند و اتفاق مثبتی در عرصه جهانی و در ارتباط با کشورهای قدرتمند رخ ندهد، بعد از گذشت شش‌ماه از کار دولت جدید، همین منتقدان به ستایش عملکرد دولت آقای روحانی خواهند پرداخت. نقدهایی که امروز علیه دولت آقای روحانی می‌شنویم یا ناشی از عدم اطلاع منتقدان از شیوه حکمرانی و کشورداری یا عاری از انصاف است.»
اما حیرت‌انگیزترین بخش این گفت‌وگو آنجاست که عطریانفر به دولت تدبیر و امید ادای دین کرده و مدعی می‌شود: «در مجموع تصور می‌کنم دولت دوم آقای روحانی هم با عطف توجه به محدودیت‌ها و محرومیت‌ها، کارنامه منفی در حوزه اقتصاد ندارد...»
وی در ادامه می‌گوید: «وقتی دولت شبکه ارتباط بانکی برای مناسبات اقتصادی با جامعه بین‌الملل ندارد و هرجا قرار است فعالیتی شود، با مانع تحریم روبه‌رو می‌شود، انتظاری نیست که کشور در شرایط عادی به سر ببرد و اصلا چنین امری ممکن نیست.»
در این باره نیز باید گفت که حرف منتقدان عدم اعتمادپذیر بودن غربی‌ها بود که متاسفانه طیف اصلاح‌طلب که دولتمردان دولت قبل را تشکیل می‌دادند، به بیماری «اعتماد مفرط و نگاه ساده انگار به غرب» مبتلا هستند به هیچ عنوان گوش به سخن منتقدان ندادند و به قول سعدی: «نشنید و عاقبتش شنیدیم.»
مصاحبه شونده مدعی است که دلیل بیش‌تر مشکلات معیشتی خروج آمریکا از برجام و تحریم است که باید گفت؛ وقتی ظریف و حمید ابوطالبی با برجام تحریم بنزینی و ویزایی شدند، چه انتظاری بود که مردم ایران از برجام متنفع شوند؟ افزون بر اینها، به تعطیلی کشاندن بخش مسکن برای 5-6 سال و تحمیل رکود سنگین از این طریق که موجب بیکاری میلیونی مهندسان و کارگران و فعالان 250 شاخه صنعتی مرتبط با بخش مسکن شد، چه ربطی به بودن یا نبودن برجام داشت؟ واگذاری‌های پر از فشار برخی شرکت‌های دولتی توسط سازمان خصوصی‌‌سازی که- رئیس‌آن اتفاقاً عضو ستاد انتخاباتی آقای روحانی بود- موجب رکود در تولید و بیکاری هزاران کارگر به قیمت برخورداری برخی عناصر اهل زد و بند می‌شد. آیا این هم به برجام ربط داشت؟ حقوق‌های نجومی و حراج 18 میلیارد دلار ارز دولتی در خدمت رانت‌خواران که تبعات آن، محدودیت منابع ارزی و تحمیل فشار تورمی به بازار بود چطور؟
ادعای وضعیت خوب اقتصادی در سال‌های نخست دولت روحانی در شرایطی است که شهریور ۹۴ وزرای اقتصاد، صنعت، کار و دفاع در نامه‌ای مشترک به رئیس‌جمهور با انتقاد از برخی تصمیمات و سیاست‌های ناهماهنگ دستگاه‌ها، هشدار دادند «اگر تصمیم ضرب‌الاجل اقتصادی گرفته نشود، بیم آن می‌رود که این رکود تبدیل به بحران و آنگاه بی‌اعتمادی شود که برای زدودن آثار آن شاید مدت‌ها وقت لازم باشد.» تورم در آن مقطع به اذعان حامیان دولت، به قیمت رکود مطلق کاهش یافت. افزایش فروش موقت نفت در آن مقطع درآمد را افزایش داد و در محاسبات خام رشد اقتصادی به چشم آمد اما این رشد به تعبیر کارشناسان حامی دولت (مومنی، راغفر و...) «رشد بی‌کیفیت و بی‌خاصیت» بود که اقتصاد ما را معتاد‌تر و بی‌رمق‌تر می‌کرد و اتفاقا تأثیر ویرانگر بر تولید داشت که در معرض واردات بی‌رویه قرار گرفته بود. آمریکا همزمان، سرمایه‌گذاران را تهدید به تحریم می‌کرد و بر خریداران نفت فشار می‌آورد تا در فواصل سه تا شش ماهه، خرید نفت ایران را کاهش دهند. علت مجال موقت فروش نفت، اثرگذاری بر انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری و نیز شرطی‌‌سازی و فریب ایران، در جهت احساس نیاز بیش‌تر به مذاکره بود.
دولت روحانی در اقتصاد نمره مردودی گرفت
اما روزنامه ابتکار دیروز در گزارشی با تیتر «نمره «مردودی» دولت روحانی در اقتصاد» نوشت: «کار دولت دوازدهم به پایان رسیده و حالا دولت سیزدهم، سکان اداره کشور را در حالی به دست می‌گیرد... به گزارش فرارو، با این همه، محمد نهاوندیان، معاون اقتصادی حسن روحانی در دولت دوازدهم، به تازگی با انتشار گزارشی از شاخص‌های کلان اقتصادی دولت روحانی، عملاً جمع‌بندی عملکرد اقتصادی دو دولت موسوم به «تدبیر و امید» را منتشر کرده است. این در حالی است که بر اساس داده‌های این گزارش، بخش دیگری از تصویر نگران‌کننده اقتصاد ایران که دست کم به طور رسمی رسانه‌ای نشده بود، در دسترس قرار گرفته است.»
نصف شدن درآمد‌های ارزی در سال ۱۳۹۹
در ادامه این مطلب آمده است: «اما این گزارش چه نکاتی دارد؟ مهم‌ترین نکته این گزارش شاید مربوط به نصف شدن درآمد‌های ارزی کشور در سال ۱۳۹۹ باشد که تا پیش از این، تنها به صورت جسته و‌گریخته و غیررسمی اعلام شده بود. در واقع، از سال ۱۳۹۷ به این سو، دولت و سایر نهاد‌ها (همچون بانک مرکزی) گزارشی رسمی و دقیق از درآمد‌های ارزی کشور را منتشر نکرده و این موضوع را محرمانه تلقی کرده‌اند. گزارش معاون اقتصادی حسن روحانی نشان می‌دهد که در سال ۱۳۹۹، کل درآمد‌های ارزی کشور (صادرات نفت، محصولات نفتی، گاز، برق، کالا‌های غیرنفتی و خدمات) ۴۸ میلیارد و ۶۱۴ میلیون دلار بوده که نسبت به سال ۱۳۹۸، معادل ۳۰ درصد کاهش داشته، اما نسبت به سال ۱۳۹۷ کمتر از نصف شده است.»
ابتکار افزود: «علاوه‌بر این، با در نظر گرفتن صادرات نفت، ایران در سال ۱۳۹۹ موفق شده ۱۸.۳ میلیارد دلار نفت صادر کند و این در حالی است که این میزان صادرات، نسبت به سال ۱۳۹۸ با افت ۳۷ درصدی مواجه بوده است. نکته اینجا است که پیش از این، صادرات نفت ایران در سال ۱۳۹۹ به طور دقیق اعلام نشده بود و ارقامی از ۱.۲ تا ۵ میلیارد دلار توسط این یا آن چهره اقتصادی در مجموعه حاکمیت رسانه‌ای شده بود. (ایران درآمد نفتی سالانه ۱۲۰ میلیارد دلاری را هم در زمان احمدی‌نژاد تجربه کرده است.) همزمان، صادرات کالا‌های غیرنفتی هم در سال ۱۳۹۹ نسبت به سال ۱۳۹۸ حدود ۱۱ درصد افت داشته است.»
نمره دولت روحانی در حوزه اجتماعی کمتر از 5 است
روزنامه اعتماد روز گذشته در گفت‌و‌گویی به نقد بی‌توجهی‌های گسترده دولت تدبیر و امید در حوزه اجتماعی پرداخت و نوشت: «رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، در گفت وگو با «اعتماد» ضمن مروری بر آنچه در طول ۸ سال فعالیت دولت‌های یازدهم و دوازدهم در حوزه اجتماعی گذشت، با نقد گستردگی بی‌توجهی‌های دولت وقت به حوزه اجتماعی، ضرورت توجه به این حوزه را ضرورتی برای استحکام و دوام سرمایه‌های اجتماعی کشور می‌داند و از نادیده گرفتن این ضرورت در دولت‌های یازدهم و دوازدهم ابراز تاسف می‌کند.»
در این گفت‌وگو آمده است: «امروز، كارنامه‌اي كه توسط دولت‌هاي مرئوس حسن روحاني براي دولت سيزدهم رونمايي مي‌شود، در حوزه اجتماعي، قابل دفاع نيست. ميراثي كه از وزراي اجتماعي و متوليان حوزه اجتماعي و رفاه ايرانيان به مسئولان جديد مي‌رسد، نياز به صبر فراوان دارد چون جمعيت هدف اين حوزه در اين 8 سال، به جاي آنكه اميدوارانه و دلخوش به آينده‌اي روشن، درصدد ساختن چشم‌اندازي خوشرنگ بربيايند، به دليل انباشت مشكلات بر سقف آرزوهاي‌شان، منزوي‌تر، فقيرتر، بي‌انگيزه‌تر و آسيب‌ديده‌تر از 8 سال قبل شده‌اند.»
اعتماد همچنین به نقل از وی نوشت: «به نظر من، دولت‌هاي يازدهم و دوازدهم، در حوزه اجتماعي، نمره كمتر از 5 مي‌گيرند. در طول 8 سال گذشته، آسيب‌هاي اجتماعي در ايران وضعيت بدتري پيدا كرد آن هم در حالي كه بهمن 1395، شوراي اجتماعي كشور با رهبري ديدار كردند و طي دو سال پس از آن هم در فاصله هر 6 ماه، اين جلسات تمديد مي‌شد و برگزاري اين جلسات، فرصت خوبي بود كه دولت، كنترل و كاهش آسيب‌هاي اجتماعي را جدي‌تر مورد توجه قرار بدهد.»
فرار از کارنامه با پیش‌گویی درباره آینده
روزنامه آرمان دیروز در مطلبی نوشت: «آینده قاضی خوبی برای کشور خواهد بود و قطعا زمان خیلی از مسائل کشور را روشن خواهد کرد و در آینده نه چندان دور مردم خواهند فهمید که روحانی تمام تلاشش را برای حل مشکلات کشور کرد.»
این روزنامه زنجیره‌ای در ادامه نوشت: «به نظر می‌آید که رئیس‌جمهور منتخب مردم خیلی طالب مذاکرات نیست. شواهد نشان می‌دهد که ابراهیم رئیسی، به‌خصوص با توجه به اینکه غرب به صورت یکجانبه به دنبال این است که از مذاکرات بهر‌ه‌مند شود، خیلی مشتاق به مذاکرات هسته‌ای نیست. فکر نمی‌کنم که مذاکرات هسته‌ای در دولت جدید مخصوصا در شش ماه آینده به نتیجه‌ای برسد و بعید است که با توجه به این رویکردی که در مذاکرات پیش رفته اصلا در دوران ابراهیم رئیسی مذاکرات هسته‌ای به نتیجه برسد.»
مدعیان اصلاحات به جای پاسخگویی درباره کارنامه دولت روحانی، با فرافکنی به پیش‌گویی درباره آینده پرداخته و اینگونه القاء می‌کنند که وضعیت کشور روز به روز بدتر خواهد شد.
اینها همان جماعتی هستند که در سال 96 مدعی بودند که اگر رقبای روحانی به ریاست جمهوری برسند، قیمت دلار 5 هزار تومان خواهد شد!
برای حل مشکلات اقتصادی راه علمی وجود دارد
اما برجام و مذاکره اثرگذارتر است!
روزنامه ایران دیروز طی یادداشتی آورده است: «برای آنکه اقتصاد از رکود خارج شود، راه‌های مناسب‌تر و علمی‌تری وجود دارد اما تاکید می‌کنم برای برون رفت از مشکلات اقتصادی، کاهش نرخ تورم و ارزش دادن به پول ملی، برگشت به برجام و مذاکره با سایر کشورها اثرگذارتر است.»
مدعیان اصلاحات می‌خواهند کشور را به باتلاق ببرند اما به‌گونه‌ای حرف می‌زنند که گویی مسیر صحیح همین است. آنها با بزک آمریکا، امیدواری به این رژیم و دشمن را دوست جا زدن، فرصت‌های طلایی رشد درون‌زای اقتصادی را هدر دادند و سوءمدیریت و ناکارآمدی‌شان پازل اثرگذاری تحریم را تکمیل کرد.
ظرفیت‌های ملی و مجال خنثی سازی تحریم را پای وعده‌ها و نقشه عداوت بار غرب سوزاندند و مسبب تحریم چند برابری، سقوط ارزش پول، تعطیلی کارخانه‌ها، حراج ذخایر ارزی، حقوق‌های نجومی، افزایش ضریب جینی، کاهش شرکای تجاری ایران، گرانی‌های سرسام‌آور کالا و خدمات و رکود فراگیر شدند، هنوز هم آدرس مرداب اعتماد به غرب می‌دهند. ملت با اراده عمومی برای تحول، از روی نعش این طیف خسارت‌‌زا و فریبکار رد شد.
در این باره لازم به ذکر است آنچه این فرد اصلاح‌طلب مبنی بر اذعان همه بر عملکرد مثبت دولت اول روحانی می‌گوید، سخنی نادرست است چرا که بخشی از مشکلاتی که در چهارسال دوم بر سر کشور آمد ناشی از سیاست‌های غلط دولت در چهار سال اول بود.
عطریانفر مانند دولتمردان تدبیر و امید برای فرافکنی در موضوع سوءمدیریت‌ها در ادامه گفته: «عمده مشکلات معیشتی طبقات اجتماعی به‌خصوص اقشار محروم ناشی از خروج آمریکا از برجام و اِعمال تحریم‌های حداکثری به وجود آمد.» در این باره باید پرسید آیا موارد بسیاری مانند فاسد شدن پرتقال‌هایی که برای تنظیم بازار شب عید خریداری شده بود یا فاسد شدن نهاده‌های دامی در گمرکات نیز به آمریکا مربوط است؟!
در ادامه این مصاحبه به وضوح می‌توان نوع نگاه اصلاح‌طلبان را درباره راه‌حل‌های مشکلات کشور دید که این جماعت جز نگاه به دستان غربی‌ها و امید داشتن به لطف و مساعدت آنها راهی دیگر نمی‌شناسند: «اگر وضعیت به همین منوال باقی بماند و اتفاق مثبتی در عرصه جهانی و در ارتباط با کشورهای قدرتمند رخ ندهد، بعد از گذشت شش‌ماه از کار دولت جدید، همین منتقدان به ستایش عملکرد دولت آقای روحانی خواهند پرداخت. نقدهایی که امروز علیه دولت آقای روحانی می‌شنویم یا ناشی از عدم اطلاع منتقدان از شیوه حکمرانی و کشورداری یا عاری از انصاف است.»
اما حیرت‌انگیزترین بخش این گفت‌وگو آنجاست که عطریانفر به دولت تدبیر و امید ادای دین کرده و مدعی می‌شود: «در مجموع تصور می‌کنم دولت دوم آقای روحانی هم با عطف توجه به محدودیت‌ها و محرومیت‌ها، کارنامه منفی در حوزه اقتصاد ندارد...»
وی در ادامه می‌گوید: «وقتی دولت شبکه ارتباط بانکی برای مناسبات اقتصادی با جامعه بین‌الملل ندارد و هرجا قرار است فعالیتی شود، با مانع تحریم روبه‌رو می‌شود، انتظاری نیست که کشور در شرایط عادی به سر ببرد و اصلا چنین امری ممکن نیست.»
در این باره نیز باید گفت که حرف منتقدان عدم اعتمادپذیر بودن غربی‌ها بود که متاسفانه طیف اصلاح‌طلب که دولتمردان دولت قبل را تشکیل می‌دادند، به بیماری «اعتماد مفرط و نگاه ساده انگار به غرب» مبتلا هستند به هیچ عنوان گوش به سخن منتقدان ندادند و به قول سعدی: «نشنید و عاقبتش شنیدیم.»
مصاحبه شونده مدعی است که دلیل بیش‌تر مشکلات معیشتی خروج آمریکا از برجام و تحریم است که باید گفت؛ وقتی ظریف و حمید ابوطالبی با برجام تحریم بنزینی و ویزایی شدند، چه انتظاری بود که مردم ایران از برجام متنفع شوند؟ افزون بر اینها، به تعطیلی کشاندن بخش مسکن برای 5-6 سال و تحمیل رکود سنگین از این طریق که موجب بیکاری میلیونی مهندسان و کارگران و فعالان 250 شاخه صنعتی مرتبط با بخش مسکن شد، چه ربطی به بودن یا نبودن برجام داشت؟ واگذاری‌های پر از فشار برخی شرکت‌های دولتی توسط سازمان خصوصی‌‌سازی که- رئیس‌آن اتفاقاً عضو ستاد انتخاباتی آقای روحانی بود- موجب رکود در تولید و بیکاری هزاران کارگر به قیمت برخورداری برخی عناصر اهل زد و بند می‌شد. آیا این هم به برجام ربط داشت؟ حقوق‌های نجومی و حراج 18 میلیارد دلار ارز دولتی در خدمت رانت‌خواران که تبعات آن، محدودیت منابع ارزی و تحمیل فشار تورمی به بازار بود چطور؟
ادعای وضعیت خوب اقتصادی در سال‌های نخست دولت روحانی در شرایطی است که شهریور ۹۴ وزرای اقتصاد، صنعت، کار و دفاع در نامه‌ای مشترک به رئیس‌جمهور با انتقاد از برخی تصمیمات و سیاست‌های ناهماهنگ دستگاه‌ها، هشدار دادند «اگر تصمیم ضرب‌الاجل اقتصادی گرفته نشود، بیم آن می‌رود که این رکود تبدیل به بحران و آنگاه بی‌اعتمادی شود که برای زدودن آثار آن شاید مدت‌ها وقت لازم باشد.» تورم در آن مقطع به اذعان حامیان دولت، به قیمت رکود مطلق کاهش یافت. افزایش فروش موقت نفت در آن مقطع درآمد را افزایش داد و در محاسبات خام رشد اقتصادی به چشم آمد اما این رشد به تعبیر کارشناسان حامی دولت (مومنی، راغفر و...) «رشد بی‌کیفیت و بی‌خاصیت» بود که اقتصاد ما را معتاد‌تر و بی‌رمق‌تر می‌کرد و اتفاقا تأثیر ویرانگر بر تولید داشت که در معرض واردات بی‌رویه قرار گرفته بود. آمریکا همزمان، سرمایه‌گذاران را تهدید به تحریم می‌کرد و بر خریداران نفت فشار می‌آورد تا در فواصل سه تا شش ماهه، خرید نفت ایران را کاهش دهند. علت مجال موقت فروش نفت، اثرگذاری بر انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری و نیز شرطی‌‌سازی و فریب ایران، در جهت احساس نیاز بیش‌تر به مذاکره بود.
دولت روحانی در اقتصاد نمره مردودی گرفت
اما روزنامه ابتکار دیروز در گزارشی با تیتر «نمره «مردودی» دولت روحانی در اقتصاد» نوشت: «کار دولت دوازدهم به پایان رسیده و حالا دولت سیزدهم، سکان اداره کشور را در حالی به دست می‌گیرد... به گزارش فرارو، با این همه، محمد نهاوندیان، معاون اقتصادی حسن روحانی در دولت دوازدهم، به تازگی با انتشار گزارشی از شاخص‌های کلان اقتصادی دولت روحانی، عملاً جمع‌بندی عملکرد اقتصادی دو دولت موسوم به «تدبیر و امید» را منتشر کرده است. این در حالی است که بر اساس داده‌های این گزارش، بخش دیگری از تصویر نگران‌کننده اقتصاد ایران که دست کم به طور رسمی رسانه‌ای نشده بود، در دسترس قرار گرفته است.»
نصف شدن درآمد‌های ارزی در سال ۱۳۹۹
در ادامه این مطلب آمده است: «اما این گزارش چه نکاتی دارد؟ مهم‌ترین نکته این گزارش شاید مربوط به نصف شدن درآمد‌های ارزی کشور در سال ۱۳۹۹ باشد که تا پیش از این، تنها به صورت جسته و‌گریخته و غیررسمی اعلام شده بود. در واقع، از سال ۱۳۹۷ به این سو، دولت و سایر نهاد‌ها (همچون بانک مرکزی) گزارشی رسمی و دقیق از درآمد‌های ارزی کشور را منتشر نکرده و این موضوع را محرمانه تلقی کرده‌اند. گزارش معاون اقتصادی حسن روحانی نشان می‌دهد که در سال ۱۳۹۹، کل درآمد‌های ارزی کشور (صادرات نفت، محصولات نفتی، گاز، برق، کالا‌های غیرنفتی و خدمات) ۴۸ میلیارد و ۶۱۴ میلیون دلار بوده که نسبت به سال ۱۳۹۸، معادل ۳۰ درصد کاهش داشته، اما نسبت به سال ۱۳۹۷ کمتر از نصف شده است.»
ابتکار افزود: «علاوه‌بر این، با در نظر گرفتن صادرات نفت، ایران در سال ۱۳۹۹ موفق شده ۱۸.۳ میلیارد دلار نفت صادر کند و این در حالی است که این میزان صادرات، نسبت به سال ۱۳۹۸ با افت ۳۷ درصدی مواجه بوده است. نکته اینجا است که پیش از این، صادرات نفت ایران در سال ۱۳۹۹ به طور دقیق اعلام نشده بود و ارقامی از ۱.۲ تا ۵ میلیارد دلار توسط این یا آن چهره اقتصادی در مجموعه حاکمیت رسانه‌ای شده بود. (ایران درآمد نفتی سالانه ۱۲۰ میلیارد دلاری را هم در زمان احمدی‌نژاد تجربه کرده است.) همزمان، صادرات کالا‌های غیرنفتی هم در سال ۱۳۹۹ نسبت به سال ۱۳۹۸ حدود ۱۱ درصد افت داشته است.»
نمره دولت روحانی در حوزه اجتماعی کمتر از 5 است
روزنامه اعتماد روز گذشته در گفت‌و‌گویی به نقد بی‌توجهی‌های گسترده دولت تدبیر و امید در حوزه اجتماعی پرداخت و نوشت: «رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، در گفت وگو با «اعتماد» ضمن مروری بر آنچه در طول ۸ سال فعالیت دولت‌های یازدهم و دوازدهم در حوزه اجتماعی گذشت، با نقد گستردگی بی‌توجهی‌های دولت وقت به حوزه اجتماعی، ضرورت توجه به این حوزه را ضرورتی برای استحکام و دوام سرمایه‌های اجتماعی کشور می‌داند و از نادیده گرفتن این ضرورت در دولت‌های یازدهم و دوازدهم ابراز تاسف می‌کند.»
در این گفت‌وگو آمده است: «امروز، كارنامه‌اي كه توسط دولت‌هاي مرئوس حسن روحاني براي دولت سيزدهم رونمايي مي‌شود، در حوزه اجتماعي، قابل دفاع نيست. ميراثي كه از وزراي اجتماعي و متوليان حوزه اجتماعي و رفاه ايرانيان به مسئولان جديد مي‌رسد، نياز به صبر فراوان دارد چون جمعيت هدف اين حوزه در اين 8 سال، به جاي آنكه اميدوارانه و دلخوش به آينده‌اي روشن، درصدد ساختن چشم‌اندازي خوشرنگ بربيايند، به دليل انباشت مشكلات بر سقف آرزوهاي‌شان، منزوي‌تر، فقيرتر، بي‌انگيزه‌تر و آسيب‌ديده‌تر از 8 سال قبل شده‌اند.»
اعتماد همچنین به نقل از وی نوشت: «به نظر من، دولت‌هاي يازدهم و دوازدهم، در حوزه اجتماعي، نمره كمتر از 5 مي‌گيرند. در طول 8 سال گذشته، آسيب‌هاي اجتماعي در ايران وضعيت بدتري پيدا كرد آن هم در حالي كه بهمن 1395، شوراي اجتماعي كشور با رهبري ديدار كردند و طي دو سال پس از آن هم در فاصله هر 6 ماه، اين جلسات تمديد مي‌شد و برگزاري اين جلسات، فرصت خوبي بود كه دولت، كنترل و كاهش آسيب‌هاي اجتماعي را جدي‌تر مورد توجه قرار بدهد.»
فرار از کارنامه با پیش‌گویی درباره آینده
روزنامه آرمان دیروز در مطلبی نوشت: «آینده قاضی خوبی برای کشور خواهد بود و قطعا زمان خیلی از مسائل کشور را روشن خواهد کرد و در آینده نه چندان دور مردم خواهند فهمید که روحانی تمام تلاشش را برای حل مشکلات کشور کرد.»
این روزنامه زنجیره‌ای در ادامه نوشت: «به نظر می‌آید که رئیس‌جمهور منتخب مردم خیلی طالب مذاکرات نیست. شواهد نشان می‌دهد که ابراهیم رئیسی، به‌خصوص با توجه به اینکه غرب به صورت یکجانبه به دنبال این است که از مذاکرات بهر‌ه‌مند شود، خیلی مشتاق به مذاکرات هسته‌ای نیست. فکر نمی‌کنم که مذاکرات هسته‌ای در دولت جدید مخصوصا در شش ماه آینده به نتیجه‌ای برسد و بعید است که با توجه به این رویکردی که در مذاکرات پیش رفته اصلا در دوران ابراهیم رئیسی مذاکرات هسته‌ای به نتیجه برسد.»
مدعیان اصلاحات به جای پاسخگویی درباره کارنامه دولت روحانی، با فرافکنی به پیش‌گویی درباره آینده پرداخته و اینگونه القاء می‌کنند که وضعیت کشور روز به روز بدتر خواهد شد.
اینها همان جماعتی هستند که در سال 96 مدعی بودند که اگر رقبای روحانی به ریاست جمهوری برسند، قیمت دلار 5 هزار تومان خواهد شد!
برای حل مشکلات اقتصادی راه علمی وجود دارد
اما برجام و مذاکره اثرگذارتر است!
روزنامه ایران دیروز طی یادداشتی آورده است: «برای آنکه اقتصاد از رکود خارج شود، راه‌های مناسب‌تر و علمی‌تری وجود دارد اما تاکید می‌کنم برای برون رفت از مشکلات اقتصادی، کاهش نرخ تورم و ارزش دادن به پول ملی، برگشت به برجام و مذاکره با سایر کشورها اثرگذارتر است.»
مدعیان اصلاحات می‌خواهند کشور را به باتلاق ببرند اما به‌گونه‌ای حرف می‌زنند که گویی مسیر صحیح همین است. آنها با بزک آمریکا، امیدواری به این رژیم و دشمن را دوست جا زدن، فرصت‌های طلایی رشد درون‌زای اقتصادی را هدر دادند و سوءمدیریت و ناکارآمدی‌شان پازل اثرگذاری تحریم را تکمیل کرد.
ظرفیت‌های ملی و مجال خنثی سازی تحریم را پای وعده‌ها و نقشه عداوت بار غرب سوزاندند و مسبب تحریم چند برابری، سقوط ارزش پول، تعطیلی کارخانه‌ها، حراج ذخایر ارزی، حقوق‌های نجومی، افزایش ضریب جینی، کاهش شرکای تجاری ایران، گرانی‌های سرسام‌آور کالا و خدمات و رکود فراگیر شدند، هنوز هم آدرس مرداب اعتماد به غرب می‌دهند. ملت با اراده عمومی برای تحول، از روی نعش این طیف خسارت‌‌زا و فریبکار رد شد.
