به گزارش بلاغ، روزنامه حامی دولت اعتماد روز پنجشنبه در گزارش اقتصادی خود با عنوان « گسترده‌ترين خروج جمعيت فعال از سال 95» نوشت: «براساس تازه‌ترين گزارش مركز پژوهش‌هاي مجلس، 22.3 درصد از بيكاران و 8.9 درصد از جمعيت شاغلان تابستان سال 98 به جمعيت غيرفعال تابستان سال جاري اضافه شدند كه اگر به جمعيت جوياي كار افزوده شوند، نرخ بيكاري در تابستان سال جاري و حدود 7 ماه پس از شيوع كرونا در كشور به 18.5 درصد افزايش خواهد يافت. پيش‌تر اين مركز در گزارشي كه فاصله زيادي با داده‌هاي مركز آمار داشت، نرخ بيكاري بهار سال جاري را 24 درصد تخمين زده بود در حالي كه گزارش مركز آمار حاكي از نرخ بيكاري 9.8 درصدي بود... گزارش «تحليل شاخص‌هاي بازار كار در تابستان 99» نشان مي‌دهد كه بيش از يك ميليون و 626 هزار نفر از جمعيت فعال در تابستان سال جاري نسبت به تابستان 98 از بازار كار كم شدند كه سهم زنان از اين كاهش حدود يك ميليون و 10 هزار نفر و سهم مردان نيز 615 هزار و 651 نفر بوده است. با وجود اينكه در فصل مورد بررسي نرخ مشاركت زنان نيز كاهش 3.5 درصدي داشته و به 14.1 درصد رسيده »
اذعان این روزنامه حامی دولت به رکوردشکنی آمار بیکاری در کشور در حالی است که همین جریان رسانه‌ای با ماموریت بزک خسارت محض برجام، روزانه وعده‌هایی دروغین گشایش اقتصادی و رونق در اقتصاد پس از توافق با آمریکا را تیتر می‌زدند. اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور که در جریان انتخابات 96 تحت عنوان کاندیدای پوششی به دفاع از عملکرد دولت و برجام می‌پرداخت در یکی از گفت‌و‌گوهای تلویزیونی خود گفته بود: «ما ملت عزیز مشکلات زیادی را حل کردیم. ثبات را به اقتصاد ایران برگرداندیم. مگر یادتان رفت لحظه‌ای نرخ ارز عوض می‌شد. لحظه‌ای قیمت کالاها عوض می‌شد. اصلا مگر سرمایه‌گذار می‌توانست برای تولید و سرمایه‌گذاری فکری بکند... کاری شد کارستان. رئیس‌جمهور خودش وقت گذاشت. هفته‌ای دو جلسه اقتصادی گذاشت. رونق شروع شده است. رشد اقتصادی در سال جاری بالا رفته است. فضای بین‌المللی مثبت شده. ما به همه اهدافمان در برجام رسیدیم. دنیا عاشق کار کردن با ایران شده است. هجوم کشورهای شرقی و غرب برای کار کردن با ایران آغاز شده است.»
نکته قابل تامل اینکه به نظر می‌رسید پس از خروج آمریکا از برجام و بازگشت تحریم‌های بانکی و نفتی و پس از تعلل کشورهای اروپایی در عمل به تعهدات برجامی خود و پس از نمودار شدن یک‌به‌یک اشکالات حقوقی برجام همچون مکانیزم ماشه، مدافعان برجام از حمایت‌های کور از این توافق دست بردارند اما هنوز هم بازوهای رسانه‌ای جریان سیاسی غربگرا، تلاش می‌کنند جنازه برجام را هم بزک کنند!
اگر 6 سال رشد اقتصادی داشته باشیم تازه می‌رسیم به سال 91!
روزنامه ابتکار در سرمقاله شماره اخیر خود به انتقاد از «بودجه 1400» پرداخت و نوشت: هنوز که هنوز است بودجه کشور صرفاً یک سند حسابداریست و رویکردی عملیاتی و البته اقتصادی را دنبال نمی‌کند. مهم‌ترین مشکل بودجه در این سال‌ها و البته سال ۱۴۰۰، عدم توازن درآمدها و هزینه‌های دولت و به‌عبارت‌دیگر عدم تمکین دولت‌ها به بهره‌ورتر کردن سیستم و تطابق درآمد و هزینه است و این خود را در کسری بودجه‌های بالا نشان می‌دهد.
در ادامه این مطلب آمده است: اقتصاد ایران اگر بتواند کاری غیرممکن را انجام دهد و رشد اقتصادی ۸ درصد در ۶ سال پیاپی را داشته باشد تازه به سال ۱۳۹۱ می‌رسد و با ۴۰۰ میلیارد دلار فاصله با ترکیه و عربستان با فرض عدم حرکت امارات در رتبه سوم خاورمیانه خواهد بود!
ابتکار نوشت: در این بودجه هیچ جا اشاره‌ای به تأثیر نحوه تأمین درآمدها بر پایه پولی کشور نشده است و سنجه قابل بررسی وجود ندارد... در بودجه ۱۴۰۰ همانند بودجه‌های دهه‌های قبل صحبتی از تأثیر این بودجه بر نقدینگی نشده است... بودجه ۱۴۰۰ با رویکرد خوشبینانه و البته با درآمدهای سیال نگاشته شده است که تحقق برخی درآمدها به منزله فشار بر روی سایر درآمدها خواهد بود... به عبارت ساده‌تر اقتصاد ایران نمی‌خواهد زیر بار نظم و دیسیپلین برود! بودجه مشکل اصلی نیست، مشکل اساسی عدم علاقه به انضباط مالی است!
مدعیان اصلاحات هنوز نمی‌خواهد پاسخ بدهند که چه کسانی جزو بانیان و مقصران اصلی وضعیت کنونی کشور هستند چراکه خود طی 7 سال و چند ماه گذشته، از حامیان اصلی دولت تدبیر و امید بوده‌اند!
اصابت پیکان انتقاد ارگان دولت به دست‌اندرکاران برجام
روزنامه دولتی ایران در شماره روز پنج شنبه طی یادداشتی آورده است: «اگر کشور را در فاز امنیتی- سیاسی نگه داریم، هیچ گاه این ظرفیت ایجاد نخواهد شد. تمرکز روی محور امنیتی- سیاسی اولویت امروز ایران نیست. ما باید وارد فاز بعدی یعنی اقتصاد شویم و اجازه ندهیم که اقتصاد کشور به این شدت تحت تاثیر امنیت و سیاست باشد. ما نمی‌توانیم هر روز اقتصاد را ضعیف‌تر کنیم و انتظار موفقیت در سیاست و امنیت را داشته باشیم. شرایط اقتصاد کشور را باید در نظر گرفت. ایران از یک اقتصاد ۲۰۰ میلیارد دلاری امروز به یک اقتصاد ۹۰ میلیارد دلاری سقوط کرده و این سقوط نتیجه همین نگاه امنیتی- سیاسی است.»
لازم به یادآوری و تصریح است که مصداق سطرهای فوق در داشتن نگاه امنیتی، دولت و دست‌اندرکاران برجام هستند که برخلاف شعارهای پرطمطراق خود مبنی بر رفع تحریم و گشایش اقتصادی با توافق هسته‌ای، ماهیت برجام را نه اقتصادی که امنیتی خواندند.
ظریف در مصاحبه‌ای گفته بود؛ «در اینکه غربی‌ها در انجام تعهدات خود کوتاهی کردند شکی نیست، اما این واقعیت به این معنی نیست که هدف از برجام اقتصادی بود. اصلا این طور نیست. مذاکرات ما درباره برجام تا فروردین 94 (یعنی سه ماه قبل از توافق نهایی برجام) صرفا هسته‌ای و امنیتی بود... بحث‌های هسته‌ای، امنیتی و خارج شدن از شورای امنیت بحث‌های اصلی ما بود و اینکه کسی بگوید هدف برجام اقتصادی بود با واقعیات و خطوط قرمزی که برای ما ترسیم شده بود، نمی‌سازد. بنابراین، این دو موضوع را باید از هم جدا کنیم.»
اصرار مدعیان اصلاحات برای شرطی‌‌سازی اقتصاد کشور!
روزنامه آرمان روز پنجشنبه در مطلبی نوشت:«در علم سياست کشور آمريکا حزب دموکرات را کبوترها و جمهوريخواهان را بازها يا همان لاشخورها مي‌نامند و البته که کنارآمدن با لاشخور و کبوتر متفاوت است. سخنان اخیر رئيس‌جمهور که خواسته عموم مردم است و با پشتوانه 24 ميليون راي مردمي بيان مي‌شود، نشان‌دهنده اين است که جو‌بايدن به تعهد انتخاباتي خود عمل مي‌کند و به برجام برمي‌گردد و با اولين قدم همه تحريم‌ها شکسته مي‌شود و مجددا سرمايه‌گذاران خارجي به ايران سرازير مي‌شوند و سرمايه‌گذاران داخلي هم کم‌کم اميدوار مي‌شوند و رونق به کشور برمي‌گردد».
جو‌بایدن پیش از این معاون اول دولت اوباما بوده است. اوباما در پسابرجام آن‌قدر نقض تعهدات را ادامه داد که مقامات ارشد دولت روحانی صراحتا اذعان کردند که دولت اوباما برجام را به صورت فاحش نقض کرده است.
با این‌حال مدعیان اصلاحات همچنان با دوگانه‌‌سازی دروغین «دموکرات‌های خوب- جمهوری خواهان بد» در پی بزک آمریکا و شرطی سازی اقتصاد کشور هستند.
شرط اساسی گشایش اقتصادی، بهره مندی از ظرفیت‌های عظیم داخلی، اهتمام جدی به اقتصاد مقاومتی و توجه به استعدادهای جوانان متخصص، مومن و انقلابی است. اما متاسفانه رسانه‌های زنجیره‌ای و مدعیان اصلاحات که خسارت محض برجام را به کشور تحمیل کرده‌اند، همچنان در پی استمرار و تعمیم این خسارت بزرگ هستند.
طرح مجلس قطعا به سود کشور خواهد بود
روزنامه شرق در سرمقاله شماره روز پنجشنبه خود به قلم زیبا کلام از فعالین سیاسی اصلاح‌طلب نوشت: «مجلس طرحی را با قید دو‌فوریت به تصویب رساند که خلاصه آن توقف همکاری با برجام، خروج از پروتکل الحاقی، قطع احتمالی رابطه با آژانس و بالاخره احتمال گرفتارشدن ایران ذیل بند ۷ منشور است...»
نویسنده که سابقه قابل توجهی در پیشگویی‌های برجامی دارد در ادامه آورده است: «یعنی شورای امنیت می‌تواند مجوز حمله نظامی به ایران را صادر کند. همان بلایی که «کاغذ‌پاره‌های» دوران رئیس‌دولت مهرورز در سال‌های ۸۴ تا ۹۲ برسر کشور آورده بود. البته مجلس انقلابی انگیزه‌اش از این اقدام را پایان‌بخشیدن به تحریم‌ها و رفاه حال مردم توصیف کرده است. دولت اما آن را خطای محض دانسته و معتقد است با توجه به نزدیکی آغاز ریاست‌جمهوری جو‌بایدن و احتمال کاهش تنش با دولت جدید آمریکا، آن چشم‌انداز را نباید ویران کرد. شورای عالی امنیت ملی که علی‌القاعده باید در ورای مناقشات سیاسی جناحی بوده و در عوض دغدغه‌اش منافع ملی کلان کل نظام باشد هم احتمالا بنا به مصالحی، ترجیح داده در ماجرای میان دولت- مجلس مصلحت‌اندیشی را از دست نداده و جانب مجلس را بگیرد. به‌راستی حق با کدام است؛ دولت، یا مجلس و شعام[شورای عالی امنیت ملی]؟»
صادق زیباکلام در ادامه آورده: «انقلابیون می‌گویند مماشات با غربی‌ها، پاسخ نداده؛ زمان آن رسیده که با زبان تهدید و ارعاب با آنها سخن گفته شود. ایران از پروتکل الحاقی خارج شود یا دست‌کم تهدید به خروج کند... واقعیت آن است که رویکرد اصولگرا‌ها اگرچه ظاهرش جسارت‌آمیز است اما در چهار دهه گذشته حتی یک مورد جدی وجود ندارد که ارعاب و تهدید غربی‌ها نتیجه‌بخش بوده باشد.»
نخست اینکه نویسنده سطرهای فوق سابقه مشعشی در پیشگویی‌های برجامی دارد. برای نمونه وی در یادداشتی در همین روزنامه شرق و نیز در گفت‌وگویی با قاطعیت تمام تاکید کرده بود که ترامپ نه تنها از برجام خارج نمی‌شود بلکه با کمال احترام! نسبت به آن برجام پایبند خواهد بود. حالا در آخرین فقره او پیشگویی کرده که طرح مجلس به باعث می‌شود ایران دوباره ذیل بند 7 منشور سازمان ملل برود و جنگ خواهد شد!
البته این کارشناس طیف موسوم به اصلاح‌طلب توضیح نداده که چرا دفعه قبل که ایران ذیل بند 7قرار گرفت جنگی رخ نداد اما به هر روی زیباکلام نشان داده پیشگوی متبحری! است و از پیشگویی‌های او درباره برجام می‌توان به آینده پی برد فقط باید نظرات او را کاملا برعکس کنیم! یعنی احتمالا طرح مجلس به سود کشور خواهد بود و جنگی رخ نخواهد داد...
دوم آنکه وی در نوشتارش مدعی شده: «شورای عالی امنیت ملی که علی‌القاعده باید در ورای مناقشات سیاسی جناحی» باشد... اما همین فرد در مصاحبه‌ای با روزنامه اعتماد گفته بود: پایان برجام به زیان جریان اصلاح‌طلب است. فردی که خود چنین از دریچه حزب و جناح به برجام نگاه می‌کند دیگران را متهم به نگاه جناحی کرده است!
سومین نکته اینکه زیباکلام مدعی شده «در چهار دهه گذشته حتی یک مورد جدی وجود ندارد که ارعاب و تهدید غربی‌ها نتیجه‌بخش بوده باشد.» موضوع تهدید و ارعاب غرب نیست بلکه پس از گذشت 5سال ایران هم می‌خواهد قید تعهدات یک طرفه را بزند. نام این کار رفتار براساس عقل و منطق و عزت است. دیگر اینکه او به نخستین توافق هسته‌ای ایران در زمان اصلاحات رجوع کند که غرب غنی سازی را در کشورمان حتی به‌اندازه آزمایشگاهی نیز نمی‌پذیرفت. 2سال گذشت و اروپا به تعهداتش عمل نکرد تا اینکه ایران پلمب تاسیسات را شکست و تا غنی سازی 20درصد پیشرفت. غرب سراسیمه آمد و غنی سازی 3.5 درصد را در کشورمان پذیرفت.
نکته قابل تامل اینکه به نظر می‌رسید پس از خروج آمریکا از برجام و بازگشت تحریم‌های بانکی و نفتی و پس از تعلل کشورهای اروپایی در عمل به تعهدات برجامی خود و پس از نمودار شدن یک‌به‌یک اشکالات حقوقی برجام همچون مکانیزم ماشه، مدافعان برجام از حمایت‌های کور از این توافق دست بردارند اما هنوز هم بازوهای رسانه‌ای جریان سیاسی غربگرا، تلاش می‌کنند جنازه برجام را هم بزک کنند!
اگر 6 سال رشد اقتصادی داشته باشیم تازه می‌رسیم به سال 91!
روزنامه ابتکار در سرمقاله شماره اخیر خود به انتقاد از «بودجه 1400» پرداخت و نوشت: هنوز که هنوز است بودجه کشور صرفاً یک سند حسابداریست و رویکردی عملیاتی و البته اقتصادی را دنبال نمی‌کند. مهم‌ترین مشکل بودجه در این سال‌ها و البته سال ۱۴۰۰، عدم توازن درآمدها و هزینه‌های دولت و به‌عبارت‌دیگر عدم تمکین دولت‌ها به بهره‌ورتر کردن سیستم و تطابق درآمد و هزینه است و این خود را در کسری بودجه‌های بالا نشان می‌دهد.
در ادامه این مطلب آمده است: اقتصاد ایران اگر بتواند کاری غیرممکن را انجام دهد و رشد اقتصادی ۸ درصد در ۶ سال پیاپی را داشته باشد تازه به سال ۱۳۹۱ می‌رسد و با ۴۰۰ میلیارد دلار فاصله با ترکیه و عربستان با فرض عدم حرکت امارات در رتبه سوم خاورمیانه خواهد بود!
ابتکار نوشت: در این بودجه هیچ جا اشاره‌ای به تأثیر نحوه تأمین درآمدها بر پایه پولی کشور نشده است و سنجه قابل بررسی وجود ندارد... در بودجه ۱۴۰۰ همانند بودجه‌های دهه‌های قبل صحبتی از تأثیر این بودجه بر نقدینگی نشده است... بودجه ۱۴۰۰ با رویکرد خوشبینانه و البته با درآمدهای سیال نگاشته شده است که تحقق برخی درآمدها به منزله فشار بر روی سایر درآمدها خواهد بود... به عبارت ساده‌تر اقتصاد ایران نمی‌خواهد زیر بار نظم و دیسیپلین برود! بودجه مشکل اصلی نیست، مشکل اساسی عدم علاقه به انضباط مالی است!
مدعیان اصلاحات هنوز نمی‌خواهد پاسخ بدهند که چه کسانی جزو بانیان و مقصران اصلی وضعیت کنونی کشور هستند چراکه خود طی 7 سال و چند ماه گذشته، از حامیان اصلی دولت تدبیر و امید بوده‌اند!
اصابت پیکان انتقاد ارگان دولت به دست‌اندرکاران برجام
روزنامه دولتی ایران در شماره روز پنج شنبه طی یادداشتی آورده است: «اگر کشور را در فاز امنیتی- سیاسی نگه داریم، هیچ گاه این ظرفیت ایجاد نخواهد شد. تمرکز روی محور امنیتی- سیاسی اولویت امروز ایران نیست. ما باید وارد فاز بعدی یعنی اقتصاد شویم و اجازه ندهیم که اقتصاد کشور به این شدت تحت تاثیر امنیت و سیاست باشد. ما نمی‌توانیم هر روز اقتصاد را ضعیف‌تر کنیم و انتظار موفقیت در سیاست و امنیت را داشته باشیم. شرایط اقتصاد کشور را باید در نظر گرفت. ایران از یک اقتصاد ۲۰۰ میلیارد دلاری امروز به یک اقتصاد ۹۰ میلیارد دلاری سقوط کرده و این سقوط نتیجه همین نگاه امنیتی- سیاسی است.»
لازم به یادآوری و تصریح است که مصداق سطرهای فوق در داشتن نگاه امنیتی، دولت و دست‌اندرکاران برجام هستند که برخلاف شعارهای پرطمطراق خود مبنی بر رفع تحریم و گشایش اقتصادی با توافق هسته‌ای، ماهیت برجام را نه اقتصادی که امنیتی خواندند.
ظریف در مصاحبه‌ای گفته بود؛ «در اینکه غربی‌ها در انجام تعهدات خود کوتاهی کردند شکی نیست، اما این واقعیت به این معنی نیست که هدف از برجام اقتصادی بود. اصلا این طور نیست. مذاکرات ما درباره برجام تا فروردین 94 (یعنی سه ماه قبل از توافق نهایی برجام) صرفا هسته‌ای و امنیتی بود... بحث‌های هسته‌ای، امنیتی و خارج شدن از شورای امنیت بحث‌های اصلی ما بود و اینکه کسی بگوید هدف برجام اقتصادی بود با واقعیات و خطوط قرمزی که برای ما ترسیم شده بود، نمی‌سازد. بنابراین، این دو موضوع را باید از هم جدا کنیم.»
اصرار مدعیان اصلاحات برای شرطی‌‌سازی اقتصاد کشور!
روزنامه آرمان روز پنجشنبه در مطلبی نوشت:«در علم سياست کشور آمريکا حزب دموکرات را کبوترها و جمهوريخواهان را بازها يا همان لاشخورها مي‌نامند و البته که کنارآمدن با لاشخور و کبوتر متفاوت است. سخنان اخیر رئيس‌جمهور که خواسته عموم مردم است و با پشتوانه 24 ميليون راي مردمي بيان مي‌شود، نشان‌دهنده اين است که جو‌بايدن به تعهد انتخاباتي خود عمل مي‌کند و به برجام برمي‌گردد و با اولين قدم همه تحريم‌ها شکسته مي‌شود و مجددا سرمايه‌گذاران خارجي به ايران سرازير مي‌شوند و سرمايه‌گذاران داخلي هم کم‌کم اميدوار مي‌شوند و رونق به کشور برمي‌گردد».
جو‌بایدن پیش از این معاون اول دولت اوباما بوده است. اوباما در پسابرجام آن‌قدر نقض تعهدات را ادامه داد که مقامات ارشد دولت روحانی صراحتا اذعان کردند که دولت اوباما برجام را به صورت فاحش نقض کرده است.
با این‌حال مدعیان اصلاحات همچنان با دوگانه‌‌سازی دروغین «دموکرات‌های خوب- جمهوری خواهان بد» در پی بزک آمریکا و شرطی سازی اقتصاد کشور هستند.
شرط اساسی گشایش اقتصادی، بهره مندی از ظرفیت‌های عظیم داخلی، اهتمام جدی به اقتصاد مقاومتی و توجه به استعدادهای جوانان متخصص، مومن و انقلابی است. اما متاسفانه رسانه‌های زنجیره‌ای و مدعیان اصلاحات که خسارت محض برجام را به کشور تحمیل کرده‌اند، همچنان در پی استمرار و تعمیم این خسارت بزرگ هستند.
طرح مجلس قطعا به سود کشور خواهد بود
روزنامه شرق در سرمقاله شماره روز پنجشنبه خود به قلم زیبا کلام از فعالین سیاسی اصلاح‌طلب نوشت: «مجلس طرحی را با قید دو‌فوریت به تصویب رساند که خلاصه آن توقف همکاری با برجام، خروج از پروتکل الحاقی، قطع احتمالی رابطه با آژانس و بالاخره احتمال گرفتارشدن ایران ذیل بند ۷ منشور است...»
نویسنده که سابقه قابل توجهی در پیشگویی‌های برجامی دارد در ادامه آورده است: «یعنی شورای امنیت می‌تواند مجوز حمله نظامی به ایران را صادر کند. همان بلایی که «کاغذ‌پاره‌های» دوران رئیس‌دولت مهرورز در سال‌های ۸۴ تا ۹۲ برسر کشور آورده بود. البته مجلس انقلابی انگیزه‌اش از این اقدام را پایان‌بخشیدن به تحریم‌ها و رفاه حال مردم توصیف کرده است. دولت اما آن را خطای محض دانسته و معتقد است با توجه به نزدیکی آغاز ریاست‌جمهوری جو‌بایدن و احتمال کاهش تنش با دولت جدید آمریکا، آن چشم‌انداز را نباید ویران کرد. شورای عالی امنیت ملی که علی‌القاعده باید در ورای مناقشات سیاسی جناحی بوده و در عوض دغدغه‌اش منافع ملی کلان کل نظام باشد هم احتمالا بنا به مصالحی، ترجیح داده در ماجرای میان دولت- مجلس مصلحت‌اندیشی را از دست نداده و جانب مجلس را بگیرد. به‌راستی حق با کدام است؛ دولت، یا مجلس و شعام[شورای عالی امنیت ملی]؟»
صادق زیباکلام در ادامه آورده: «انقلابیون می‌گویند مماشات با غربی‌ها، پاسخ نداده؛ زمان آن رسیده که با زبان تهدید و ارعاب با آنها سخن گفته شود. ایران از پروتکل الحاقی خارج شود یا دست‌کم تهدید به خروج کند... واقعیت آن است که رویکرد اصولگرا‌ها اگرچه ظاهرش جسارت‌آمیز است اما در چهار دهه گذشته حتی یک مورد جدی وجود ندارد که ارعاب و تهدید غربی‌ها نتیجه‌بخش بوده باشد.»
نخست اینکه نویسنده سطرهای فوق سابقه مشعشی در پیشگویی‌های برجامی دارد. برای نمونه وی در یادداشتی در همین روزنامه شرق و نیز در گفت‌وگویی با قاطعیت تمام تاکید کرده بود که ترامپ نه تنها از برجام خارج نمی‌شود بلکه با کمال احترام! نسبت به آن برجام پایبند خواهد بود. حالا در آخرین فقره او پیشگویی کرده که طرح مجلس به باعث می‌شود ایران دوباره ذیل بند 7 منشور سازمان ملل برود و جنگ خواهد شد!
البته این کارشناس طیف موسوم به اصلاح‌طلب توضیح نداده که چرا دفعه قبل که ایران ذیل بند 7قرار گرفت جنگی رخ نداد اما به هر روی زیباکلام نشان داده پیشگوی متبحری! است و از پیشگویی‌های او درباره برجام می‌توان به آینده پی برد فقط باید نظرات او را کاملا برعکس کنیم! یعنی احتمالا طرح مجلس به سود کشور خواهد بود و جنگی رخ نخواهد داد...
دوم آنکه وی در نوشتارش مدعی شده: «شورای عالی امنیت ملی که علی‌القاعده باید در ورای مناقشات سیاسی جناحی» باشد... اما همین فرد در مصاحبه‌ای با روزنامه اعتماد گفته بود: پایان برجام به زیان جریان اصلاح‌طلب است. فردی که خود چنین از دریچه حزب و جناح به برجام نگاه می‌کند دیگران را متهم به نگاه جناحی کرده است!
سومین نکته اینکه زیباکلام مدعی شده «در چهار دهه گذشته حتی یک مورد جدی وجود ندارد که ارعاب و تهدید غربی‌ها نتیجه‌بخش بوده باشد.» موضوع تهدید و ارعاب غرب نیست بلکه پس از گذشت 5سال ایران هم می‌خواهد قید تعهدات یک طرفه را بزند. نام این کار رفتار براساس عقل و منطق و عزت است. دیگر اینکه او به نخستین توافق هسته‌ای ایران در زمان اصلاحات رجوع کند که غرب غنی سازی را در کشورمان حتی به‌اندازه آزمایشگاهی نیز نمی‌پذیرفت. 2سال گذشت و اروپا به تعهداتش عمل نکرد تا اینکه ایران پلمب تاسیسات را شکست و تا غنی سازی 20درصد پیشرفت. غرب سراسیمه آمد و غنی سازی 3.5 درصد را در کشورمان پذیرفت.
