به گزارش بلاغ، روزنامه آفتاب یزد در سرمقاله شماره دیروز خود نوشت: «با توجه به وضعیت امروز کشور و وجود چالش‌های مختلف در عرصه‌های مختلف و به ویژه در بخش اقتصادی که منجر به تحمل دشواری‌های معیشتی از سوی مردم شده است یکی از گزینه‌هایی که برای برون رفت از این شرایط مطرح می‌شود حرکت به سمت معرفی و انتخاب یک رئیس جمهور تکنوکرات در 1400 است. به طور کلی تکنوکراسی یا فن‌سالاری که استفاده از مدیران کاربلد و کاردان را مدنظر قرار می‌دهد تا در راستای حل مشکلات و توسعه اقداماتی انجام شود بدون تردید می‌تواند برای کشور مفید باشد.»
این نوشتار سپس برخلاف رویه منفعل اصلاح‌طلبان به مدیران کاربلد و با برنامه برای حل مشکلات کشور اشاره کرده و افزوده: «در واقع حضور افرادی کاردان و فن سالار که براساس یک رویه منسجم به دنبال ارائه برنامه‌ای دقیق و کارآمد برای مواجهه با چالش‌های مختلف کشور به ویژه در حوزه اقتصادی باشند.»
اما بلافاصله باز همان روحیه اصلاح‌طلبان آشکار می‌شود که باید به طریقی نگاهشان به دست‌های دیگران باشد و به خود و به جوانان ایران چندان امید ندارند: «اما پازل دستیابی به راهکار برای برون رفت از وضعیت کنونی تنها به مدیران فن سالار نیاز ندارد بلکه به برخی تحولات سیاسی و اقتصادی نیز در این زمینه نیاز است. به عبارتی وقتی کشور ذیل تحریم‌هایی بسیار شدید قرار دارد توان مدیریتی بخشی از راه حل است بخش دیگر تلاش برای تعامل بهتر[!!] با جهان به منظور رفع تحریم‌های سنگین فعلی است. در واقع مدیر بدون امکانات همچون سرباز بدون فشنگ است. سربازی که فشنگ ندارد به هر میزان نیز سرباز ماهری باشد، نمی‌تواند کاری از پیش ببرد.»
نخست آنکه از دهه‌های قبل همواره گفته شده که مدیران کاربلد و جهادی چاره مشکلات کشور هستند اما نکته آنجاست که این طیف چرا همواره نیازمند چشم داشتن به بیگانگان است؟!
دوم آنکه عدم چشم داشتن به بیگانه به معنای تقابل با دیگران نیست بلکه به این معناست که مدیران کشور نباید منتظر باشند که از طریق تغییر و تحول در نقاط دیگر دنیا مشکلات کشور حل شود.
سومین و مهم‌ترین نکته آن است که منظور اصلاح‌طلبان از «تعامل بهتر» با جهان چیست؟! مگر اصلاح‌طلبان و دولت محبوب آنها (دولت تدبیر و امید) به تعامل و مذاکره با اروپا و آمریکا نپرداختند و مگر این همه امتیاز نقد را در قبال امتیازهای نسیه غرب ندادند؟ آیا مقصود این روزنامه از تعامل بهتر دادن امتیازهای بیشتر به اروپا و آمریکا است؟! باید دانست که دادن امتیازهای بیشتر به بدعهدان آنها را تبدیل به عناصری متعهد نخواهد کرد بلکه آنها را جسورتر و عهدشکن‌تر از قبل خواهد کرد. چه تضمینی وجود دارد که اگر عهدشکنان دوباره وعده نسیه دهند، به آن عمل کنند؟ امید به مذاکره در چنین شرایطی از سر حماقت است یا خیانت؟
اصلاح‌طلبان شانس زيادي براي پيروزي در انتخابات ندارند
محمدعلی وکیلی، عضو فراکسیون امید مجلس دهم و کاندیدای ناکام انتخابات مجلس یازدهم در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «اصلاح‌طلبان با توجه به شرايط اقتصادي کشور شانس زيادي براي پيروزي در انتخابات ندارند.»
وکیلی در ادامه گفت: «اصلاحات جريان ريشه‌داري در کشور است و علاقه دارد به حل مشکلات کشور کمک کند و در بهبود اوضاع مردم نقش ايفا کند، اما بايد ديد فضاي سياسي چطور پيش مي‌رود... دوباره همه مسائل بستگي به آينده انتخابات آمريکا دارد و اينکه چه کانديداهايي توسط شوراي نگهبان تاييد مي‌شوند، البته اصلاح‌طلبان بايد با کانديداهاي واقعي در انتخابات حضور پيدا کنند که در انتخابات مورد حمايت مردم قرار بگيرند.»
طیف مدعی اصلاحات اکثریت دولت روحانی را در اختیار گرفت اما به هیچ عنوان نتوانست کارنامه قابل قبولی ارائه کند.
مدعیان اصلاحات اینگونه القاء می‌کنند که روحانی کاندیدای واقعی آنان نبوده است. این ادعای مضحک در حقیقت ترفندی برای فاصله‌گذاری با دولت و حضور کم‌هزینه در انتخابات 1400 است.
اما بلافاصله باز همان روحیه اصلاح‌طلبان آشکار می‌شود که باید به طریقی نگاهشان به دست‌های دیگران باشد و به خود و به جوانان ایران چندان امید ندارند: «اما پازل دستیابی به راهکار برای برون رفت از وضعیت کنونی تنها به مدیران فن سالار نیاز ندارد بلکه به برخی تحولات سیاسی و اقتصادی نیز در این زمینه نیاز است. به عبارتی وقتی کشور ذیل تحریم‌هایی بسیار شدید قرار دارد توان مدیریتی بخشی از راه حل است بخش دیگر تلاش برای تعامل بهتر[!!] با جهان به منظور رفع تحریم‌های سنگین فعلی است. در واقع مدیر بدون امکانات همچون سرباز بدون فشنگ است. سربازی که فشنگ ندارد به هر میزان نیز سرباز ماهری باشد، نمی‌تواند کاری از پیش ببرد.»
نخست آنکه از دهه‌های قبل همواره گفته شده که مدیران کاربلد و جهادی چاره مشکلات کشور هستند اما نکته آنجاست که این طیف چرا همواره نیازمند چشم داشتن به بیگانگان است؟!
دوم آنکه عدم چشم داشتن به بیگانه به معنای تقابل با دیگران نیست بلکه به این معناست که مدیران کشور نباید منتظر باشند که از طریق تغییر و تحول در نقاط دیگر دنیا مشکلات کشور حل شود.
سومین و مهم‌ترین نکته آن است که منظور اصلاح‌طلبان از «تعامل بهتر» با جهان چیست؟! مگر اصلاح‌طلبان و دولت محبوب آنها (دولت تدبیر و امید) به تعامل و مذاکره با اروپا و آمریکا نپرداختند و مگر این همه امتیاز نقد را در قبال امتیازهای نسیه غرب ندادند؟ آیا مقصود این روزنامه از تعامل بهتر دادن امتیازهای بیشتر به اروپا و آمریکا است؟! باید دانست که دادن امتیازهای بیشتر به بدعهدان آنها را تبدیل به عناصری متعهد نخواهد کرد بلکه آنها را جسورتر و عهدشکن‌تر از قبل خواهد کرد. چه تضمینی وجود دارد که اگر عهدشکنان دوباره وعده نسیه دهند، به آن عمل کنند؟ امید به مذاکره در چنین شرایطی از سر حماقت است یا خیانت؟
اصلاح‌طلبان شانس زيادي براي پيروزي در انتخابات ندارند
محمدعلی وکیلی، عضو فراکسیون امید مجلس دهم و کاندیدای ناکام انتخابات مجلس یازدهم در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «اصلاح‌طلبان با توجه به شرايط اقتصادي کشور شانس زيادي براي پيروزي در انتخابات ندارند.»
وکیلی در ادامه گفت: «اصلاحات جريان ريشه‌داري در کشور است و علاقه دارد به حل مشکلات کشور کمک کند و در بهبود اوضاع مردم نقش ايفا کند، اما بايد ديد فضاي سياسي چطور پيش مي‌رود... دوباره همه مسائل بستگي به آينده انتخابات آمريکا دارد و اينکه چه کانديداهايي توسط شوراي نگهبان تاييد مي‌شوند، البته اصلاح‌طلبان بايد با کانديداهاي واقعي در انتخابات حضور پيدا کنند که در انتخابات مورد حمايت مردم قرار بگيرند.»
طیف مدعی اصلاحات اکثریت دولت روحانی را در اختیار گرفت اما به هیچ عنوان نتوانست کارنامه قابل قبولی ارائه کند.
مدعیان اصلاحات اینگونه القاء می‌کنند که روحانی کاندیدای واقعی آنان نبوده است. این ادعای مضحک در حقیقت ترفندی برای فاصله‌گذاری با دولت و حضور کم‌هزینه در انتخابات 1400 است.
