باورسازی دولت در ناباوری ملت/ نقش گوبلز در تدوین راهبرد تبلیغی دولت

به گزارش بلاغ، دولت آقای روحانی طی ۷ سالی که ارکان قدرت را در کشور بدست گرفت، بواسطه تمرکز سیاست‌های خود به مذاکره با دشمنان و قراردادن همه توپ‌های امید خود در سبد مذاکره، ضمن آنکه نتوانست از نتائج این مذاکره سودی ببرد و به وعده‌های انتخاباتی خود عمل کند، اقتصاد ایران و سطح زندگی مردم را بواسطه اعمال رکود تورمی دچار خسارات شدید و جبران‌ناپذیر ساخت.

تورم برای اولین بار رکورد پس از انقلاب را پشت سر گذارد و نارضایی فراگیر را دامن زد، بگونه‌ای‌که در چند نوبت موجب بروز ناآرامی‌هایی در شهرهای مختلف کشور و بهانه و میدان دادن به ضدانقلاب در راه اندازی فتنه‌های خسارت بار برای کشور و منافع ملی شد.

تکنیک جدید دولت در مواجه با افکار عمومی
بررسی نتائج سیاست دولت آقای روحانی، که اصلاح طلبان از آن به عنوان رحم اجاره‌ای یاد می‌کردند و همه تمرکز خود را روی این دولت در سهم‌گیری از کشور و وزارتخانه‌ها و مناصب کشور اعمال کرده بودند، مورد نظر این نوشتار نیست و سرانجام برجام در مبحث دیگر باید مورد کنکاش و نقد ونظر قرار گیرد، اما سیاست تهاجمی این روزهای دولت روحانی و جریان اصلاحات در راه انداختن امواج روانی و بعبارتی عملیات روانی و تبلیغی، محل درنگ و تامل است، که به آن در این مختصر پرداخته می‌شود.
 
دفاع طلبکارانه از شکست سیاست‌هایی که مورد اذعان عموم مردم حتی طرفداران دولت می‌باشد، در طول سال‌های فعالیت این دولت همواره توسط رسانه‌های پرشمار دولت در فضای حقیقی و مجازی انجام می‌شد، اما دور جدید تبلیغات تهاجمی اصلاح‌طلبان از عملکرد دولت روحانی از ارسال نامه سرگشاده موسوی خوئینی‌ها و فرافکنی این جریان آغاز شد. نامه خجلت‌آوری‌که داد و اعتراض گسترده نخبگان جامعه را برانگیخت و حتی اشخاصی از اصلاحات هم برای دلربایی از مردم، نامه خوئینی‌ها را غلط و غیرقابل قبول توصیف ذکرکردند.

نامه‌ای‌که آغازگر اجرای سناریوی جدید روانی دولت است
این نامه سرآغاز دفاع زنجیره‌ای شخصیت‌هایی از دولت و اصلاح طلبان از عملکرد دولت آقای دوحانی شد.
فاضل میبدی، شخصیت مشابه خوئینی‌ها در میان اصلاح‌طلبان، ماموریت دفاع از دولت روحانی را پی گرفت و عملکرد این دولت را افتخارآمیز دانست. او بدون توجه به واقعیت‌های بازار و زندگی عسرت آمیز مردم، توصیف شرائط کنونی را سیاه‌نمایی سیاسی علیه دولت توسط رقبای انتخاباتی دانست و این کار را به مجلس تازه تاسیس یازدهم نسبت داد.

او که طی ۷ سال حاکمیت دولت همسوی با خود و همفکرانش هیچ‌گاه درد و رنج مردم ناشی از سوءعملکرد دولت مورد حمایت خود را پژواک نداد و از پیروی غیرمسئولانه مجلس قبلی از دولت، نکته‌ای به زبان نیاورد، قرائت روزانه یک یا دو صفحه قرآن کریم توسط نمایندگان را بهانه‌ای برای حمله به این مجلس قرار داد و این مجلس را مسبب مشکلات جامعه دانست.
 
بازیگران قدیمی با نقش‌های جدید!
سعید لیلاز، از اقتصاددانان جریان اصلاحات و از منتقدان دوره اخیر دولت، که تندترین موضع علیه روحانی را رسانه‌ای می‌کرد و چندی قبل گفته بود که با اختیارات متوسع ریاست جمهوری و همراهی کامل مجلس با دولت، اگر چوب خشک دارای این اختیارات می‌بود، بهتر از دولت روحانی عمل می‌کرد، در چرخشی ۱۸۰درجه‌ای، دولت روحانی را از موفق‌ترین دولت‌ها توصیف کرد و برای اثبات این ادعا رطب و یابس بافت و به زمین و زمان چنگ انداخت تا موفق بودن دولت روحانی را به اثبات رساند.

موج جدید حمایت و دفاع از عملکرد ۷ ساله دولت روحانی در سطوح مختلف بویژه مطبوعات، سایت‌ها و گروه‌های متعدد در فضای مجازی و شبکه‌های مجازی روزانه ادامه دارد و سعی می‌شود با تابوکردن تحریم‌ها و القاء این نکته که تحریم‌های بی‌سابقه و درهم شکننده عامل اصلی وضعیت موجود است، این روند و سناریوی جدید در حال پیگیری است، غافل از آنکه در دوران دفاع مقدس سخت‌ترین تحریم‌ها و شدیدترین فشارهای نظامی، اقتصادی و فرهنگی به کشورمان نتوانست شرائط را از زمان کنونی وخیم‌تر کند چراکه گسترش فرهنگ مقاومت و ایستادگی مسئولان و دولتمردان در کنار مردم توانسه بود دشمنان تحد علیه ملت بزرگ ایران را به زانو در آورد.

سناریویی که قطعات بهم‌پیوسته آن مرحله به مرحله اجراء خواهد شد
 به نظر می‌رسد طی فازهای زمانی، این خط مشی به اشکال مختلف ادامه یابد و در کنار آن مقصر جلوه دادن رقیب و فرافکنی نیز در حد متهم‌سازی رهبری فرزانه انقلاب نیز از اجزا این فرآیند باشد، اما دفاع جانانه و مطلق معاون اول رئیس چمهور از کارنامه ۷ ساله دولت روحانی جای تامل دارد.
 
آنچه که قابل قبول و در حد انتظار است، نقد منصفانه و عالمانه دولت با احتساب همه شرائط، امکانات، محدودیت‌ها و جهت‌گیری‌های دولت متناسب با نقدکردن توانمندی‌ها و سرمایه‌های داخلی و حرکت در راستای مطالبات مردم می‌باشد، که این عمل نباید با نگاه جناحی و سیاسی انجام پذیرد همچنان‌که دفاع و حمایت از دولت نیز نباید از دریچه حزبی و جناحی و انتفاعی صورت پذیرد؛ ضمن آنکه نباید این نقد حتی منصفانه و مشفقانه آنچنان مورد تبلیغات قرار گیرد که مسایل اساسی کشور و در رآس آن خدمت رسانی به جامعه را تحت الشعاع خود قرار دهد و باز هم حاشیه برمتن فائق بیاید.

حاشیه‌سازی، عنصر اصلی سناریوی دولت اصلاحات
تجربه ثابت کرد آنانی که در تلاشند تا حاشیه‌ها را برجسته سازند، هدف خدمت به مردم و کشور ندارند و می‌خواهند از پاسخگویی در قبال مسئولیت خویش شانه خالی کنند. برجسته سازی حاشیه‌ها، فکر و ذهن مسئولان ارشد کشور را به خود مشغول می‌سازد و آنان را از پرداختن به وظائف اصلی‌شان باز می‌دارد و دست بر قضا، همین نکته نیز منظور نظر حاشیه پردازان است.
 
ورود آقای جهانگیری به حاشیه‌سازی و دفاع تمام قد از عملکرد دولت در شرائطی انجام می‌شود که حزب سازندگی با بنیانگذاری آقای جهانگیری و همفکرانش در عین حضور تعیین کننده در دولت، از منتقدان دولت بویژه در هنگامه‌های انتخابات هستند و در انتخابات مجلس یازدهم نیز برای کسب محبوبیت مردمی و بدون توجه به نقش خود در بخشی از شکست‌های دولت روحانی، در رسانه‌های خود از دولت روحانی و شخص وی به شدت انتقاد می‌کردند.

علت رویکرد دولت اصلاحات به عملیات گسترده روانی
در یک جمعبندی علل موافق شدن منتقدان درون خانواده دولت، که همه شان از مدعیان اصلاح طلبی هستند و تا قبل از آغاز موفق مجلس یازدهم هم به نعل می‌زدند و هم به میخ  و حالا شدن از حامیان پروپاقرص دولت آقای روحانی، می‌توان به این علت اشاره داشت که مجموعه اصلاح طلبان، اعم از تند و کند و رادیکال‌شان، به این نتیجه رسیدند که نمی‌توان پروژه انتقاد از دولت و برائت جستن از عملکرد کاملاً ناموفق دولت روحانی بمنظور جلب مجدد اعتماد مردم به خود را به پیش برد، چراکه مردم ایران زرنگ‌تر از آنند که به این زودی شرکت سهامی بودن دولت روحانی از سوی اصلاح‌طلبان و سهم‌بری آنان از وزارتخانه‌ها و رانت‌های آن را فراموش کنند. مردمی که قدرت خریدشان در دو دوره این دولت به حد فاجعه باری کاهش یافت و بیکاری و رکود و تورم دمار از روزگارشان در آورده و در برخورد متین و برخاسته از فرهنگ و تمدن خویش در انتخابات مجلس یازدهم ۲۳۵ نماینده حامی دولت را به مجلس راه ندادند.


دروغ گوبلزی اصلاح‌طلبان
بنابراین، اصلاح‌طلبان حال که می‌بینند نمی‌توانند حساب خود را از حساب روحانی جدا کنند، تصمیم به اعمال عملیات روانی علیه ذهنیت و باور مردم در ارتباط با عملکرد دو دوره دولت آقای روحانی گرفته و دوباره تئوری گوبلز را می‌خواهند تجربه کنند که یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات هیتلر گفته بود: دروغ چنان عظیم باشد که هیچ‌کس باور نکند که "کسی آنقدر گستاخ باشد که چنین بی‌شرمانه حقیقت را تحریف کند". دروغ را آنچنان بزرگ و با قاطعیت و شجاعت بگوئید تا شنونده و مخاطب هرگز به خود اجازه تردید در درستی و صحت دروغ را ندهد.
 
حمایت و دفاع‌های این روزهای اصلاح‌طلبان از کارنامه دولت حتی اگر آقای ظریف هم در مجلس بی محابا از برجام مرده به عنوان افتخار بزرگ دولت روحانی یاد کند، در بسیاری از موارد نه از سر اعتقاد بلکه مصلحت و ماموریت جناحی انجام می‌پذیرد حتی اگر با واقعیت‌های سفره خانواده‌های ایرانی فاصله‌ای از زمین تا به ثریا داشته باشد.


رفتار تبلیغاتی دولت کنش است یا واکنش؟ 
و اما آیا نیروهای ارزشی و دلسوز انقلاب در شکل گیری و ادامه سناریوی دولت نقش محرک دارند یا خیر، برای پاسخ به این پرسش می‌توان رسانه‌های این نیروها را مورد مطالعه قرار داد، ضمن اینکه بطور منطقی نیروهای ارزشی براساس مشی مقام معظم رهبری خواهان فضایی آرام و بدون حاشیه برای دولت جهت کار و خدمت به مردم هستند و مجلس یازدهم هم با اتخاذ مواضع همراهانه با دولت، خواستار اتخاذ تدابیر موثر جهت کاهش آلام مردم و خدمت هرچه بیشتر به عموم بویژه محرومین از طریق رونق تولید، کاهش قیمت‌ها، افزایش توان خریدو... می‌باشند، اما باید پذیرفت که سرخوردگی مردم و رویگردانی جامعه از اصلاح‌طلبان، که در جریان انتخابات مجلس یازدهم خود را به خوبی نشان داد، برای اصلاح‌طلبان، که دولت روحانی را در اختیار دارند، این تحلیل را بوجود آورد تا به شیوه جدید در تهاجم به ناباوری مردم نسبت به این دولت برای باورسازی عملکرد موفق اصلاح طلبان روی آورند.

بدین جهت، دروغ گوبلزی، روش دولت در گذر از شرائط کنونی برای اغواء افکار عمومی و بدست آوردن مجدد اعتماد از دست رفته مردم است که باید دید تا چه حد شکست این سناریو خواهد توانست دولت و اصلاح‌طلبان را به اعتراف و عذرخواهی صادقانه از مردم و رهبری معظم انقلاب وا دارد که این همه خسارات جبران‌ناپذیر را متوجه انقلاب، کشور و مردم کرده‌اند.

انتهای پیام/