به گزارش پایگاه خبری تحلیلی
بلاغ؛
محمداسماعیل امامزاده/ امروزه که داد و فریادها معطوف به حضور زنان در مجامع و فعالیتهای اجتماعی، ژست روشنفکرانه به خود گرفته و بر حسب ظاهر، مدعی اند که حقوق اجتماعی زنان ایجاب میکند تا در فعالیتهای جامعه آنان نیز حضور داشته باشند.
این موضوع درستی است که بانوان در صورت انجام وظیفه اصلیشان در کانون حیاتی خانواده، به فعالیتهای دیگر متناسب با شرائط خود بپردازند که اگر مدعیان حضور با کلمه حق، اراده باطل نداشته باشند و درصدد کامجویی های نامشروع از حضور بانوان در جامعه برنیایند که شاهد مثال موجود در غرب و به تأسی از آنها در کشورهای دیگر بخصوص در کشورهای اسلامی، خلاف حسن نیت این مدعیان را به اثبات میرساند، باید گفت که عقل و منطق حکم میکند حضور دختران و زنان در جامعه باید بهگونهای باشد که خطری را متوجه شان نسازد و برای آنها مزاحمت و آزار بوجود نیاورد.
از اینکه وجود جاذبههای جنسی، خطرات و تهدیداتی از سوی آنانی که مراعات نوامیس مردم را نمیکنند، متوجه بانوان و دختران میکند، تردیدی وجود ندارد و به همین دلیل است که لزوم پوشاندن جاذبههای جنسی زنان و دختران مورد تائید و تاکید عقل و شرع است و معمولاً عرف جوامع نیز در تأسی از فطرت و ضرورت حفظ خانواده و بنیادهای اخلاقی و معنوی، حجاب را شرط بقاء نظم و انضباط اجتماعی و عاملی برای صیانت از اخلاق و عفاف میدانند.
قوانین کشورها و از جمله کشور ما نیز در این زمینه الزامات و منهیات را در نظر گرفته است. فراتر از همه، ادیان بویژه اسلام، به عنوان آخرین و کاملترین دین خداوند، بر رعایت موازین حجاب صراحتهایی دارد که بر عموم آشکار و در منابع فراوان برای همگان قابل دسترسی است.
کدام فرد عاقلی را میتوان سراغ آورد که در مقابل حکم صریح ، قاطع و موکد خداوند در مورد حجاب به مخالفت برخیزد و آن حکم را نقض نماید؟!
به جرأت باید گفت که اکثر قریب به اتفاق بدحجابان و بخصوص بی حجابها نسبت به امر خداوند راجع به حجاب و وجوب آن، همچنین اهمیت، تاثیر آن در سلامت و رشد همه جانبه فرد و جامعه، آشنایی و آگاهی ندارند چراکه؛ اگر میدانستند، بهیچوجه حاضر به چنین جفای بزرگ در حق این واجب خداوند نمیشدند، که بیش از هر کسی دود این بیتوجهیشان به چشم خودشان و سپس دیگران میرود.
موفقترین بانوی نمونه
مکرر در محافل و مجالس گفته شد که موفقترین بانو در انجام وظائف همسرداری، مادری و مسئولیتهای اجتماعی و سیاسی، حضرت زهرای اطهر سلامالله علیها، بود که خداوند او را به عنوان بهترین الگو به جهانیان بویژ ه به دختران و بانوان هدیه فرمود.
آن حضرت بهترین همسر برای اولین امام و بهترین مادر برای فرزندان با فضیلتش و بهترین کنشگر اجتماعی و سیاسی در مبارزه با تحریف و بدعت و حمایت از امام زمانش بود.
در علم و حکمت، بی همتا و در عبادت و اطاعت خداوند بی نظیر و در رعایت عفاف و حجاب در آن حدی بود که میفرمود: برای زن بهترین رفتار این است که هیچ نامحرمی او را نبیند و او هم نامحرمی را نبیند.
البته این فرموده صدیقه طاهره در مقام بیان این حکم شرعی نیست که به هیچ وجه زنان و مردان مجاز به گفت و گوی با هم نیستند و یا مجاز نیستند همدیگر را ببینند، بلکه در مقام بیان یکی از ارزشهای اخلاقی است، و آن این که تا جایی که امکان دارد، باید ارتباط و برخوردهای روز مره میان مردان و زنان نامحرم به حداقل ممکن برسد. دختر رسول خدا –در صورت صحت این انتساب
میخواهد به زنان مسلمان بگوید که بدون دلیل و برای کارهای جزئی و پیش پا افتاده و بدون جهت راهی مراکز عمومی نشوند، در کوچه و بازار و... در معرض دید نا محرم حضور پیدا نکنند که این در شأن و مقام زنان مسلمان نیست.
متأسفانه حتی در جمهوری اسلامی ایران، وقتی میخواهند از “زنان برتر” تقدیر کنند، از زنان شاغل، دارای مقامات یا مدیر و مخترع نام میبرند؛ آن هم بگونهای که گویی بانوان خانهدار، همسران مردان شاغل و مادران فرزندان؛ بانوانی بسیار عوام و عقبافتاده میباشند! و این در حالی است که حتی در فرهنگ غرب که ستیز جدی با کیان خانواده دارند، از خانواده به عنوان “اولین و مقدسترین کانون اجتماعی” یاد میشود که ستون و محورش "زن" است.
اولین، مهمترین، مقدسترین و مؤثرترین نقش زن در جامعۀ انسانی، در همان اولین کانون مقدس اجتماعی، یعنی خانواده تعریف شده است؛ نه در اداره، کارخانه، خیابان و بازار.
پس، هر چند که فعال بودن زنان در بیرون از خانواده (به شرط رعایت احکام)، اشکالی ندارد، اما "خیر زن"، در ایفای اصلیترین نقش خود و انجام ضروریترین تکالیف خود میباشد و مشاغل دیگر، که همه شغل هستند، را وقتی باید بپذیرد و بگونهای باید بانجام رساند که به اصلیترین نقش او در کارگاه خلقت و هدایت، آسیبی وارد نکنند.
انتهای خبر/