امام به این مظلومیت، تاریخ ندیده است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بلاغ؛ از لحظه نخست شهادت مظلومانه و جانگداز امام حسن عسگری(ع) در سال 260 هجری، که امام پس از او دامن عزا در غبیت به آغوش کشید، تاکنون همچنان در انتظار ظهور است که شرط ظهور نیز آمادگی پیروان آن حضرت و رسیدن ظلم و جور به لبه پایانی تحمل محرومان می‌باشد.
در تاریخ انبیاء می‌خوانیم که حضرت نوح علیه السلام، اولین پیامبر اولوالعزم است و مطابق با آیات قرآن کریم، خداوند او را با کتاب و شریعت فرستاد. نام حضرت نوح، ۴۳ بار در قرآن آمده و یک سوره به نام او اختصاص یافته است. آن حضرت ۹۵۰ سال مشغول دعوت قوم خود به توحید و ترک بت پرستی بود، اما قومش به او ایمان نیاوردند؛ تا آن که مأمور به ساختن کشتی شد و پس از اتمام، امر خداى تعالى مبنى بر نزول عذاب و طوفان سهمگین صادر گردید و به جز افرادى که همراه او سوار بر کشتی بودند، همگی هلاک شدند.
برای‌مان صبر و شکیبایی پیامبر خدا بسیار تعجب‌برانگیز بود که چگونه مردم حرف حق را از سفیر خداوند می‌شنوند، و اطاعت نمی‌کنند و در جهت اصلاح خود و اطرافیان و خانواده خود بر نمی‌آیند. وقتی تاریخ بعثت پیامبران خدا را که برای هدایت و سعادت انسان‌ها از سوی خداوند مأمور می‌شدند را بسرعت از نظر می‌گذرانیم و مراتب عدم اطاعت انسان‌ها و غرق شدن در شهوات و لذات زودگذر و فناپذیر دنیا را می‌بینیم، باز هم دچار شگفتی می‌شدیم تا آنکه به عصر پیامبر اسلام می‌رسیم، در عصر پیامبر خاتم(ص)، که انسان‌ها بسوی علم و دانش می‌بایست طی طریق کنند، معجزه این خاتم پیامبران، قرآن است که سمبل تفکر، اندیشه و تعالی عقلانیت و بصیرت است، قرار گرفت چراکه، بشریت با عقل و دانش و تفکر است که از سایر مخلوقات خداوند برتر معرفی شده و ویژگی او نیز آزادی در انتخاب است.
انتخاب، زمانی ثمربخش و مترقی است که بر مبنای ارزش‌ها و ملاک‌های الهی انجام شود. بارها باید با خود فکر کرد که چرا با وجود حجت خداوند در میان ما، همچنان در مسیر زندگی، از گزینه‌های غیرالهی استفاده می‌شود و با در اختیار داشتن امام معصوم، از راه‌های دیگر، که به بیراهه بودن آن کاملاً واقفیم، می‌رویم و لحظه به لحظه فاصله‌مان را از امام زمان(عج) بیشتر می‌کنیم.
می‌دانیم که امام زمان(عج)، فرستاده خداوند است و با هر نافرمانی و گناه در ستیزند؛ بنابراین، چرا با ارتکاب به گناه، خود را از شعاع رحمت و هدایت آن امام حاضر محروم می‌کنیم. اعتقاد داریم که هر روز جمعه، نامه اعمال‌مان را خدمت امام زمان(عج) عرضه می‌کنند و چقدر آن بزرگوار از سیاهی نامه اعمال، که ناشی از گناهان است، مکدر و ناراحت می‌شوند. در خلوت خود، به این پرسش پاسخ دهیم که چقدر برای تامین رضایت و خشنودی امام زمان(عج) روزانه تلاش کرده‌ایم و چقدر از اعمال و رفتار ما موجب ناراحتی و نارضایی آن حضرت می‌شود.
آیا سبک زندگی ما و خانواده ما، دختران و پسران ما با خواسته امام زمان(عج) تطابق دارند و یا...؟.
امامی که هر لحظه برای ما دعا می‌کند و مراحم او همواره پشتوانه زندگی ما است، چقدر قلب مبارکش از رفتار و کردار ما خوشحال می‌شود؟. آیا این امام مظلوم، بین ما، که مدعی محب و شیعه‌ی او هستیم، غریب نیست؟ و نباید به غربتش گریست و برای آن فکر جدی در تغییر مسیر زندگی‌مان وفق خواست و اراده او بعمل آوریم؟.
هیچ از یاد نبریم که دعا و تلاش برای تعجیل در ظهور امام زمان(عج)، بزرگ‌ترین خدمت به خود و جوامع بشری است که ظهورش موجب برداشتن موانع تعالی و تکامل انسان‌ها و رسیدن به قله فضیلت‌ها خواهد شد.
محمد فاطمی