دارنده منحصرترین صفت خداوند

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بلاغ؛ وقتی پس از چهل سال خودسازی و تجربه همه ارزش‌های عالی انسانی، به نبوت و هدایت جامعه آنهم جامعه‌ای در اوج جاهلیت برگزیده شد، چنان در نجات انسان‌ها از عفریت جهل و خرافات کوشید که شدیدترین اقدامات ایذایی سران کفر و شرک را برانگیخت بگونه‌ای که رکورد تحمل صبورانه و پرشکیب پیامبران را شکست و پر تعب ترین راه را پیمود و هیچگاه از ابلاغ ماموریت هدایت گرایانه خود کوتاه نیامد و برای رساندن آحاد جامعه به سعادت و رستگاری، لحظه‌ای نیاسود.

  آنچنان در راه رسالت خود و الهی سازی جامعه شبانه روزی می‌کوشید که حتی خداوند مکرر ابلاغ می‌فرمود که ای پیامبر من؛ تو تنها مامور به ابلاغ و دعوت به نیکی‌ها هستی و در این راه خود را به چنین سختی‌ها نیانداز، که هدایت دست خداست. با وجود آگاهی نسبت به نهان و درون افراد، هیچگاه فرصت هدایت را از آنان دریغ نورزید و درصدد آشکار کردن نهان نفاق آمیزشان بر نیامد و دائم آنان را به مسیر خداوند دلالت می‌فرمود تا جائیکه خداوند از عدم ایمان آوردن آن‌ها فرمود و از ماهیت عنادآمیزشان خبر داد.

در روایت است که فردای قیامت همه حتی پیامبران و سفیران الهی برای نجات خود، از خداوند استعانت می جویند، تنها پیامبر خاتم(ص) است که از خداوند تقاضای نجات امت را طلب می‌کند. حضرت محمد مصطفی(ص)، بواسطه تزکیه و تعالی روح به جایگاهی نائل آمد که دست هیچ تنابنده و مخلوقی بدانجا نمی‌رسد.

او دارای عالی‌ترین منزلت نزد خداوند است و توسل و تمسک به اوست که مشکلات و بحران‌ها را حل می‌کند. وجود مقدسش بهانه همه نعمات و عنایات الهی است و هیچ معضلی نیست که در ساحت مقدس این تاج مرصع خلقت به هنجار ننشیند. او و دین اسلام تا قیام قیامت زنده و عالمگیر خواهند بود چراکه؛ خداوند اراده فرمود او و خاندان مطهرش صاحب همه فضائل در این دنیا و جهان عقبی باشند.

خداوند آن چنان به نبی مکرم اسلام(ص) عنایت دارد که صفت مختص خود، یعنی: «رحمت للعالمین» را تنها و تنها به حضرت محمد ابن عبدالله(ص) مرحمت فرمود. شهادت آن یگانه خلقت، بزرگترین مصیبت برای پهنه هستی است و هیچ قلب رحمانی نبود و نیست که در این ثلمه عظما اندوهگین و مصیبت زده نشده باشد. تنها چیزی که فراق آن پیامبر رحمه للعالمین را توجیه خواهد کرد، تامین و تحقق وصیت آن سفیر بی نظیر خداوند است که فرمود: " انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابداً: کتاب الله فیه‌الهدی والنور حبل ممدود من السماء الی الارض وعترتی اهل بیتی وان اللطیف الخبیر قد اخبرنی‌انهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض وانظروا کیف تخلفونی فیهما.
«من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها می‌گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترتم را. تا وقتی که از این دو تمسک جویید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ‌گاه از هم جدا نمی‌شوند. تا کنار چشمه کوثر بر من وارد شوند.»

و امروز انتظار آن پیامبر معزز از ما، چیزی جز تمسک به دو میراث گرانقدری است که عامل سعادت و سرافرازی دو جهان امت واحده اسلامی و همه آزادگان جهان است. چیزی که اگر محقق می‌شد، هرگز قضایای جانکاهی همچون غزه رخ نمی‌داد و باطل‌السحر کنونی نابودی کامل صهیونیسم و ظلم و جنایات شیطان بزرگ، التجاء امت اسلامی به دو ثقل اکبر است.
محمداسماعیل امام‌زاده