رئیسی گُل کاشت

به گزارش بلاغ، روزگاری در کتاب های درسی تصویری از  شهید رجایی در صحن مجمع عمومی سازمان ملل چنان جذبه ای برایم داشت که بار ها و بارها نظاره کردن آن تصویر برایم ملال آور نبود، و باز هم به دنبال ابتهاج درونی ام آن تصویر را می‌نگریستم، هرچند تحلیل و درک کاملی از آن رخداد نداشتم، اما همین‌که می‌خواندم و نگاه می‌کردم یک مقام عالی دولت ایران عزیز در میان بیگانگان مدعی حقوق بشر، آثار شکنجه که بعد سال ها همچنان در قاب کف پایش رسوب کرده است را به عنوان سند رسوایی مستکبرین چنان به نمایش گذاشت که فریادهای ظالمانه اما در پوشش اعتراض را در گلوی متعفن آن ها زمین گیرکرد، دلشاد می‌شدم.

این تصویر غرور آفرین دوران کودکی وتحصیل اما پاک شدنی نبود تا اینکه چند روز گذشته اخبار پی در پی کنش های انقلابی رئیس جمهور ایران اسلامی، غبارهای ناشی از مشغله را از روی آن قاب کهنه آویخته بر دیوار ذهنم زدود، به طوری که آن قاب را دیگر لقب یکتایی نبود.

هنگامی که دیدم تصویر قرآنی در دست رئیس جمهور اسلامی ایران در واکنش به اهانت های هدفمند سیاسی عروسک های خیمه شب بازی اربابان مثلا نظم نوین جهانی، بر خود بالیدم.
هنگامی که شنیدم با همان قرآن که بردستانش بالا برده بود در پرتو ایمان و امید، قاطعانه می‌گفت:این قرآن نمی‌سوزد و تحریف، حریف حقیقت نخواهد شد، بر رئیس‌حمهور کشورم درود فرستادم.
از بوسیدن و برسرگذاشتن قرآن که دیگر نمی‌توان گفت که چه احساس غروری داشتم. نه من که هر پیرو و دلداده این کتاب الهی، همانگونه که در اخبار و صفحات اجتماعی دیدیم غرق در سربلندی شدیم.
آنجا که محکم و استوار از بایکوت رسانه ای حماسه اربعین گفت و چه هنرمندانه این تابلوی رنگارنگ از عشق، شور و شعور حسینی شیعیان را به رخ جهانیان کشید.

از اینکه آنقدر حواس خودش و دستگاه دیپلماسی جمع بود که وقتی آن صهیونیست با یک اقدام ناشیانه پوپولیستی قصد به حاشیه بردن اقتدار سید ابراهیم مارا داشت، اما فکرش را نمی‌کرد آنگونه خفت بار دستگیر و اخراج شود، و خودش می‌شود سوژه تحقیر رژیم کودک کش اسراییل با هم پیمانانش.

از اقدام هوشمندانه اش که در کمترین زمان دست آمریکایی‌ها را خواند، چون می‌خواستند با برنامه ای از پیش تعیین شده، او و بایدن را مثلاً اتفاقی رو در رو کنند و به بهانه قرنطینه امنیتی اجازه تردد خودروهای تشریفات تیم ایرانی را ندادند، سید ابراهیم ما اما با گام هایی استوار و مقتدرانه، پباده مسیر فرعی را انتخاب کرد تا با قاتلان شهید سلیمانی عزیز حتی رو به رو نشود.

از نشست خبری او با اصحاب رسانه آمریکا که در نهایت ذکاوت سیاسی آن ها را منکوب پاسخ های کوبنده خود ساخت.

از لغو مصاحبه با آن زن خبرنگار که نپذیرفت در مقابل یک روحانی شیعه حجاب برسر بگیرد و البته خواندن سناریوی بعدش که آنقدرها سخت نبود، تا سوژه ای برای شیپور چیان زن، زندگی، آزادی درست نکند.

از بازگرداندن الواح هخامنشی آن هم نه یکی و دوتا بلکه بیش از ۳۵۰۰تا بعد از ۸۴سال به کشور، الواحی که به بهانه امانت ۳ساله به عبارتی مسروقه شد تا اینکه میدان دولت قوی، دیپلماسی حاکم را از آن خود کرد و البته بازگشت میراث ملی، فرهنگی ما با قول رییس جمهور ادامه خواهدداشت.

از آزاد کردن پول های به گرو کشیده شده ملت ایران،، که خیلی ها با دادن باج اف ای تی اف و اجراء سند ۲۰۳۰ می‌خواستند قسمت کوچکی از آن را با بوق و کرنا برایمان بیاورند.
از توافقی مقتدرانه با دبیر کل فیفا که سال ها حتی فکر کردن به آن هم با القائات جماعت لیبرال مسلک داخلی امکان پذیر نبود.

خلاصه بعد از سال های دراز که شهید رجایی ومقام معظم رهبری دام عزه مجمع عمومی سازمان ملل را شخم زده بودند،امسال سید ابراهیم رئیسی گل کاشت برای انقلاب اسلامی تا ایران قوی را به رخ بکشاند.

و من در هفته دفاع مقدس باید به این کهنه سرباز وفادار انقلاب تعظیم کنم، چرا که جگرمان را خنک کرد و یاد خط شکنان معبرهای سخت جبهه‌ها را زنده نمود و به همه نشان داد صداقت کلام مولایمان را که فرمود:نزدیک قله ایم.
محسن قبادیان قادی