به گزارش
بلاغ؛ اینک صدای پای عید فطر می آید؛ دل بر سر دو راهی آمدن عید رمضان و رفتن ماه مبارک رمضان بلاتکلیف است، نمی داند از آمدن این شاد باشد یا از رفتن آن محزون؟ این جاست که باید گفت صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت. عید فطر پاک ترین و عیدترین عیدهاست چرا که پاداش یک ماه عبادت و شست و شوی جان در نهر پاک رمضان است.
امیرمؤمنان(ع) در خطبهای تکاندهنده، عید فطر را به قیامت تشبیه میکند و میفرماید: «أیُّها النّاسُ إنَّ یَومَکُم هذا یَومٌ یُثابُ فیهِ المُحسِنونَ و یَخسَرُ فیهِ المُبطِلونَ و هُوَ أشبَهُ بیَومِ قِیامِکُم، فَاذکُروا بخُروجِکُم مِن مَنازلِکُم إلی مُصَلاّکُم خُروجَکُم مِنَ الأجداثِ إلی رَبِّکُم»(تنبیه الخواطر، ج2، ص 157)ای مردم! امروز روزی است که نیکوکاران پاداش اعمال خودشان را دریافت میکنند و آنان که روزگار را به بطالت گذراندهاند، شاهد زیانکاری خود خواهند بود. امروز شباهت بسیاری به رستاخیز دارد، هنگامی که از خانههای خود بیرون میشوید و به سوی محل نماز حرکت میکنید، روزی را به یاد آورید که از گور برمیخیزید و به سوی پروردگارتان حرکت میکنید. برخی فطر را به معنای فطرت گرفتهاند و عید فطر را، زمان بازگشت به فطرت پاکی که پروردگار در نهاد بشر به ودیعه نهاده است؛ زمانی برای شروع دوباره، دوباره زندگی کردن و اینبار، از ساحت پاکی دل، با جسم و جان پاسداری کردن؛ فردا عید فطر است، عید بندگی و خوشا به حال بندگان راستین خدا.
عید فطر، عید بندگی ایستادهایم؛ عید پاداش و جایزه است، هنگامه دریافت آنچه به مؤمنان وعده داده شده که رسولخدا(ص) فرمود: «فَإِذَا کَانَتْ لَیلَةُ الْفِطْرِ وَ هِی تُسَمَّی لَیلَةَ الْجَوَائِز أَعْطَی اللَّهُ الْعَامِلینَ أَجْرَهُمْ بغَیرِ حِسَابٍ»(امالی مفید؛ ص 232) و چون شب قدر که شب جوایز و پاداشها نام دارد، فرا رسد، پروردگار پاداش عملکنندگان [به نیکی] را بیحساب به ایشان میبخشد. عید فطر برای روزهدارانی که یک ماه را در تهذیب نفس گذراندهاند، برای آنان که از فرصت مهمانی خدا، برای خود توشه برداشتهاند، وقت سعادت و پیروزی است، زمان امید به الطاف الهی و دلبستن به وعدههای پرشکوه آسمانی. در عید فطر، وقتی بانگ تکبیر سر میدهی و چون دلدادهای به میعادگاه نماز میروی، یادت باشد که این لحظات، لحظات نزول ملائک است برای تبریک و شادباش به مؤمنانی که از جهاد با نفس، پیروز بیرون آمدند که رسول حق، حضرت محمدمصطفی(ص) فرمود: «فَإِذَا کَانَتْ غَدَاةُ یوْمِ الْفِطْرِ بَعَثَ اللَّهُ الْمَلَائِکَةَ فِی کُلِّ الْبلَاد فَیهْبطُونَ إِلَی الْأَرْضِ وَ یقِفُونَ عَلَی أَفْوَاهِ السِّکَکِ فَیقُولُونَ یا أُمَّةَ مُحَمَّدٍ اخْرُجُوا إِلَی رَبٍّ کَرِیمٍ یعْطِی الْجَزیلَ وَ یغْفِرُ الْعَظِیمَ» (امالی مفید؛ همانجا) و چون روز عید فرا رسد، خداوند فرشتگان را به هر شهر و دیاری بفرستد؛ پس آنها بر زمین فرود آیند و بر گذرها و محل عبور مردم بایستند و بگویند:ای امّت محمد! برای اقامه نماز عید و به سوی پروردگارتان بیرون آیید که او فراوان پاداش میدهد و گناهان را، هر چند بزرگ باشند، میبخشاید.
محمدعلی شیخ