آرامستان، ویترین عبرت‌ها یا مرده آرایی‌ها

به گزارش بلاغ؛ همواره، آرامستان‌ها محل تأمل و درنگ و درس‌آموزی بی‌وفایی دنیا و بی‌اعتباری لذائذ مادی و دنیایی بوده و بزرگان دین‌مان نیز ما را دلالت می‌کردند که در اوج خوشحالی و غم، به آرامگاه برویم و دربیابیم که نه سرور و خوشحالی دنیا باقی است و نه غم و ماتم آن.

اگر در دنیا، شاهانه و گناه‌کارانه زندگی کنیم، باید دست از همه چیز بشوئیم و دنیا را ترک گوئیم و اگر در چرخ دنده‌های مشکلات تحت شدیدترین فشارها هم قرار گیریم، باز هم باید این دار فانی را وداع گوییم و به سرای باقی بشتابیم.
سرانجام همه انسان‌ها، اعم از فاسد و صالح، در گورستان و بعبارت امروزی، در آرامستان است؛ البته آنچه که ما در تصویر ظاهری آرامگاه‌ها می‌بینیم، آرام است، اما در درون قبرها، اوضاع خفتگان در آن چگونه است، الله اعلم و ما از درک آن عاجزیم الا اینکه می‌دانیم افراد مرحوم، با اعمال خود دوران برزخ را سپری می‌کنند و اوضاع‌شان بستگی به نوع اعمال‌شان دارد.

در هرصورت، آنچه که مسلم و روشن است، اصالت معنا و محتوای زندگی دنیایی افراد برای سرای قبر و آخرت آنها تاثیرگزار و سرنوشت ساز است و البته آنچه که از این مرحومان تحت عنوان "باقیات الصالحات"، بجا می‌ماند، نیز در سرنوشت قبر و قیامت مرحومان تاثیرگذار است.

این اصل، که دنیا، مزرعه و یا مسافرخانه‌ای بیش نیست که انسان‌ها در چند سال عمرشان هرچه از اعمال صالح و فاسد اندوخته‌اند، با خود همراه می‌کنند و چیزی از این دنیا از ثروت گرفته تا فرزند و زن و زندگی و یا زیبایی چهره و اندام را با خود نمی‌برند و ناچارند در کمال حسرت، همه تعلقات را ترک گویند و با دستان خالی به سرای باقی بروند که بنابراعتقادمان، تنها اعمال و نتائج معنوی زندگی با او همراه و همدم خواهد بود.

با این مقدمه، نصب عکس بانوان در سنگ قبر آنها، که بعضاً دارای حجاب درست و درمان نیز نیستند و حتی آرایش کرده نیز هستند، حرکتی نازیبا و حتی آسیب‌رسان به آن مرحومه می‌باشد که نباید اجازه داد تا این حرکت موجب ناخشنودی و حتی درد و عذاب برای آن فرد مرحومه شود.

مدتی است که در برخی از آرامگاه‌های مازندران، اقدام به نصب عکس و حتی قرار دادن عکس‌های رنگی بانوان مرحومه در میان سنگ قبر آنها می‌کنند که بنابردلائل فراوان باید هیئت مدیره آرامستان‌ها و یا مسئولان شهرداری‌ها از این حرکت ناصواب جلوگیری بعمل آورند تا اگر آن مرحومه در زمان حیاتش نسبت به حجاب و یا آرایش در منظر عمومی کم توجهی کرد، حال پس از فوت، دیگر در آن عالم روحش در عذاب نباشد. رعابت مسائل شرعی بر همه‌مان واجب است و اگر این بی‌توجهی آنهم در جای مقدسی همچون آرامگاه، موجب عادی‌سازی گناه بدحجابی و آرایش در منظر نمایش نامحرم شود، مسئولان موظف به جلوگیری از آن هستند. 

از سوی دیگر، چه ضرورتی دارد که عکس بانوان در کنار قبرشان نصب شود و در این ارتباط نیز برخی بخواهند این را حق زن بدانند و برخورد فمنیستی با بانوان درگذشته بکنند؟!.

محمدعلی شیخ