به گزارش بلاغ، نمادسازی و معرفی یک شهرستان به یک نماد، باید با ظرافتی انجام بپذیرد که بتواند مهم‌ترین شاخصه‌های برجسته مردم آن شهرستان را معرفی کند و معمولاً نیز از جنس خصائص انسانی و فرهنگی و تمدنی است که برگزیده می‌شود.

اخیراً در جایی خواندم و در نمایی دیدم که فریدونکنار به عنوان شهر یا پایتخت ماهی و برنج  و درنا مطرح شده و البته از آنجا که نگارنده‌ها و سازنده‌ها را می‌شناسم در نیت آن‌ها شکی ندارم.

متاسفانه مدتی است که برخی درحال تلاش هستند تا سه کلمه درنا، ماهی و برنج را به‌عنوان سمبل فریدونکنار مطرح کنند، که نمی‌توانند هیچ معرف امتیازات ویژه فرهنگی و سجایای اخلاقی و تمدنی شهرستان فریدونکنار باشند.

واضح است که به غیر از برنج، که دسترنج مردم زحمت‌کش فریدونکنار است و البته همان هم از نعمت‌های خداوندی است، نمادهای دیگر مانند درنا و ماهی و دریا و از این دست طبیعیات نیز از مواهب طبیعی و ذاتی و خدادادی شهر است.

در ساخت یا بازنمایی و معرفی سمبل‌های یک منطقه، اندیشه متعالی پیش‌نیاز انتخاب درست است و باید برای این امر به سراغ فرهیختگان و اندیشمندانی که فرهنگ، هنر، سیاست، اقتصاد، ورزش و علم را با همه ابعاد آن می‌بینند رفت.

نماد(سمبل)، برای یک شهر چه بسا مسیر آینده توسعه فیزیکی و فرهنگی و اجتماعی و غیره را مشخص می‌کند، بنابراین انتخاب این موضوع باید هوشمندانه باشد.

برای مثال تک درنای عزیز معلوم نیست چند بار دیگر پایش به شهر ما باز می‌شود و البته دعا می‌کنیم تشکیل خانواده دهد تا نسل خویش را بپروراند، اما فرض را بر این بگیریم دیر یا زود به هر علتی این پرنده دیگر به فریدونکنار نیاید، آنگاه آیا فریدونکنار کماکان می‌تواند پایتخت درنا باقی بماند؟.

این درحالی است که فریدونکنار دارای الگوهای بالفعل و ماندگاری مانند سردار شهید حاج حسین بصیر، علما، اندیشمندان، پهلوانان و حتی ورزشکاران و هنرمندانی است که هر کدامشان قابلیت سمبل شدن را دارند.

علاوه بر موارد بالا، واژه‌هایی همچون دلاوران فاو و اروند، صبر و استقامت، شجاعت، مهمان‌نوازی و مهربانی از جمله ویژگی‌هایی است که در این دیار وجود دارد و شایسته تبدیل شدن به سمبل و نماد شهرستان فریدونکنار هستند و همه نشان از برکت یا مبارکی این خطه دارند.

با این تفاسیر، تامل هوشمندانه‌تری برای برندسازی و بازآفرینی علامت انسجام بومی در این دیار نیاز است چراکه این موضوع از مسائل مهم حال و آینده این شهر خواهد بود.

ابوالقاسم سیفی