به گزارش بلاغ؛ بین ما مسلمانان بنابه توصیه پیامبر و امامان معصوم، صلوات الله علیهم اجمعین، رسم است که فرد مقابلمان هرچه باشد، هنگام رفتن وقتی بگوید "خداحافظ"، از او میگذریم و میگوئیم "خدانگهدار" و برای او صیانت از سوی خداوند را مسالت میداریم و این هنگامی است که طرف مقابلمان آخرین و حتی اولین صداقت خود را در بیان جمله کوتاه "خداحافظ" به نمایش بگذارد حتی اگر صادقانه هم نگفته باشد، و ما بدون توجه به نیت پنهانش، برای او از خداوند طلب صیانت میکنیم.
آقای روحانی غیر از صداقت در شعارهای انتخاباتی سالهای ۹۲ و ۹۶، در عمل حتی برای اندک موارد نیز صداقت را مبنای ارتباط خود با مردم قرار نداد و حتی در دقائق پایانی مطالب خلاف واقع را به زبان آورد و همچنان بر طبل صداقت شعارهای انتخاباتی نواخت.
از مذاکرات گفت و اینکه سقف موفقیت مذاکره هستهای، برداشتن کل تحریمها نبود و اگر قرار بود کل تحریمها برداشته شود، میبایست به ما اختیارات فراتر از برجام داده میشد نه فقط مذاکرات هستهای؛ این در شرائطی است که در چارچوب برجام وقتی جمهوری اسلامی به کل تعهدات خود عمل کرد و قرار شده بود طرفهای مقابل به تعهدات خود عمل کنند، در روز موعود، آقای روحانی جلوی دوربین دهها خبرنگار داخلی و خارجی گفته بود: از امروز کلیه تحریمها از تحریمهای نفتی، بانکی، بیمه ای و کلیه تحریمها لغو میشود و تاکید کرد:"لغو نه تعلیق". حال در دقایق پایانی عمر دولتش زیر میز اظهاراتش میزند و بی نتیجه بودن مذاکرات و بدعهدی آمریکا را به گردن این و آن میگذارد و نظام و مجلس را عامل میداند بدون اینکه از شیطان بزرگ و خبث ذاتی او و همپیمانان آمریکا بگوید که آقای روحانی و یک کشور را ۸ سال سرکار گذاردند و فرصتهای طلائی ملت بزرگ ایران را که به آقای روحانی اعتماد کرده بودند، سوزاندند!.
مردم ایران بخوبی میدانند که از دشمنان نباید انتظار خوش عهدی و وفای به عهد داشت، ضمن آنکه در دهها مورد قبل نیز این اعتقادشان به اثبات رسیده بود که آمریکا و اروپا در بزنگاهها خیانت میکنند و زیر تعهدات خود میزنند، اما از رئیسجمهور خود، که خود را حقوقدان میدانست، این حداقل انتظار را داشتند که با چشمانی باز و با استفاده از سه دهه تجربه امنیتی آنهم در بالاترین سطح (دبیر شورای عالی امنیت ملی و...)، کشور را قربانی اعتماد به دشمن و آنهم شیطان بزرگ نمیکرد و حالا که اعتماد کرد و ملت و مملکت را دچار هزاران مشکل و بحران نمود، لااقل این شهامت را داشته باشد مسئولیت این اعتماد به دشمن را به گردن بگیرد و در دقایق پایانی اینهمه لیت و اعل نکند و گناه خود را به گردن دیگران نیاندازد. این است نمونه عدم تنبه آقای روحانی!.
آقای روحانی در آخرین مصاحبه خود در شبکه یک سیما، از موفقیتهای اقتصادی دولت خود در چهار سال نخست و کنترل تورم و افزایش قدرت خرید مردم گفت و مصاحبهکننده هم هیچ از دروغ بودن آمارهای ارائه شده از سوی آقای روحانی نگفت که مردم بخوبی تلخیهای آن دوران را به یاد دارند. روحانی همه اشکالات را ناشی از انتخاب ترامپ در آمریکا دانست و گفت که اگر ترامپ انتخاب نمیشد، برجام با موفقیت راه خود را ادامه میداد، اما در دوران کنونی که ترامپ رفت و بازهم دموکراتها بازگشتند، چیزی نگفت که چرا شش دور مذاکره با تیم بایدن دموکرات، نتیجهای نداد و آمریکا همچنان از انجام حداقلهای تعهدات خود سرباز میزند؟. و این نیز نه از سر ناآگاهی آقای روحانی که از سر بیصداقتی با مردم نشات میگیرد.
آقای روحانی گفت که خود او و دولتش شبانهروز کار میکردند و در پاسخ مجری، که گفته بود مردم معتقدند شما خیلی شیک و کمکار بودهاید، گفت: من بطور متوسط روزی 10 تا 11 ساعت کار میکردم و حتی جمعه و غیر جمعه هم نداشت. این پاسخ روحانی ما را به یاد آن جمله ایشان میاندازد که گفته بود ما هم مثل مردم ساعت 10 صبح جمعه در خانه متوجه افزایش قیمت بنزین شدیم، و این میرساند که آقای روحانی حتی در دقائق پایانی هم با مردم صادقانه سخن نگفت تا مردم هم به او "خدانگهدار" بگویند.
در هر حال، دوران آقای روحانی و اصلاحطلبان هم با هر سختی و مشقت که بود، گذشت و آنچه ماند، قضاوت مردم براساس عملکرد این گروه و حال، فصل جدیدی از عملکرد و قضاوت عمومی آغاز شده تا در پایان یک یا دو دوره ریاستجمهوری آیتالله رئیسی، مردم برداشت خود از آثار فالیتهای رئیسجمهور منتخب را همچون این عریضه منعکس نمایند تا در سینه تاریخ ماندگار شود.
محمدعلی شیخ