عشق شاگرد کوچک علی(ع) است

به گزارش بلاغ، یا علی گفتیم و عشق آغاز شد.
در جامعه امروز یکی از آن بزرگمردانی که دوستش داریم و کمتر او را می‌شناسیم، علی علیه‌السلام است.
او چون یک پیامبر ملکوتی، تمام عمر در لحظه‌های نورانی نبوت زیست؛ در آغوش پیامبر صلوات‌الله‌علیه و آله و سلم بزرگ شد و بر شانه او بت‌های کعبه را درهم شکست.

برادر و پسرعمو، داماد و جانشین پیامبر صلوات‌الله‌علیه و آله و سلم، کسی که گریه یا گرسنگی و یتیمی، خواب را از چشمانش می‌ربود و زانوانش را که هرگز در صحنه‌های پیکار نلرزیده بود، می‌لرزاند، بر روی خاک و در کنار خاک‌نشینان می‌نشست.

در ایام انزوا و سکوت که حقش را غصب نمودند، برای آباد کردن زمین و ترویج کشاورزی فعالیت‌ها کرد، قنات‌ها حفر و همه را در راه خدا وقف نمود.
علی علیه‌السلام کسی بود که اغلب اوقات به قرصی نان جوین و به پوششی ساده اکتفا می‌کرد. کوخ‌نشینی را بر کاخ‌نشینی ترجیح می‌داد. در زمان حکومت خود آن‌قدر لباسش را وصله زده بود که از وصل‌کننده‌ی آن یعنی فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام شرم داشت. او چون آهن سخت و چون نسیم مهربان بود. پس‌از آن که بیت‌المال را بین مردم تقسیم می‌کرد جای آن را جارو می‌زد و نماز شکر می‌خواند و خوابی کوتاه را تقدیم بیت‌المال می‌کرد و سپس با دستی خالی و شکمی گرسنه، راهی منزل می‌شد.

حزن عظیم او را تنها چاه‌های کوفه و مدینه به‌خاطر داشتند و بس!. او خوب می‌دانست که تنهایی، سرنوشت تمامی دریاها است و بر یتیمی انسان اشک می‌ریخت.

مردم زمانه قدر او را ندانستند و تنهایش گذاشتند و سپس در شعله‌های خشم و خودکامگی فرزندان ابوسفیان و دیگر امویان سوختند.

فرق منور خورشید، در سحرگاه در مسجد کوفه شکافته شد. کوفه این شهر هزار مرگ، در همان روزهای تنهایی علی علیه‌السلام ثابت کرد که در حق فرزندان پیامبر صلوات‌الله‌علیه و آله و سلم مهربان نخواهد بود و دیدیم که چنین کرد.

 هر مورخی هرچند هوشمند و نابغه و اسلام‌شناس باشد، محال است بتواند تصویری کامل از عظمتی مانند علی علیه‌السلام ارائه دهد هر چند در هزاران صفحه.

مگر پیامبر صلوات‌الله‌علیه و آله و سلم، که در روز خندق علی علیه‌السلام را به این جمله ستود که "یک ضربت علی علیه‌السلام برتر از عبادت جن و انس تا رستاخیز است". و یا چنان‌که جبرئیل ستود و در احد آوازش میان زمین و آسمان پیچید که "جوانمردی جز علی علیه‌السلام و شمشیری جز ذوالفقار نیست". چنین است سایر اوصاف برجسته و فضایل اخلاقی مولا علی علیه‌السلام که فقط وحی و بیان پیامبر صلوات‌الله‌علیه و آله و سلم از عهده ستایش آن‌ها برمی‌آید.

در پایان نظرتان را به وصیت آن یگانه تاریخ جلب می‌کنم. می‌فرماید: "به ۵ چیز توصیه‌تان می‌کنم که برای زودتر رسیدن به آن‌ها، سزاوار است اشتران را با سرعتی هر چه افزون‌تر برانید:
هیچ‌یکتان در هیچ صورتی، جز به پروردگارتان امید نبندید.
هیچ‌یک تان در هیچ صورتی، جز از گناه خویش نهراسید.
هیچ‌کسی آن‌جا که درمورد چیزی بیرون از قلمرو دانش وی مورد پرسش قرار می‌گیرد از گفتن نمی‌دانم شرم نکند.
و نیز هیچ‌کس وقتی چیزی را نمی‌داند، از آموختنش آزرم نکند.
به‌ویژه شمایان را به صبر توصیه می‌کنم، زیرا جایگاه صبر در ایمان، جایگاه سر است در بدن، که ایمان بی‌صبر را چونان تن بی‌سر ارزشی نیست.
مریم - ا