تاریخ انتشارشنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۰۰:۰۰
کد مطلب : ۴۵۰۷۰۲
پیامبر گران‌قدر در یکی از جنگ‌ها وقتی علی علیه‌السلام را به همراه نیروهای رزمنده بدرقه می‌کرد، دست‌ها را بسوی آسمان بلند کرد و این‌چنین در پیشگاه الهی تضرع نمود: "خدایا مرا زنده بدار تا دوباره علی را ببینم".
۰
plusresetminus
علی(ع)، ماه امامت در آفتاب نبوت
به گزارش بلاغ، مورخان اهل‌سنت می‌نویسند که علی علیه‌السلام در ۳ یا پنج‌سالگی تحت مسئولیت مستقیم حضرت محمد صلوات‌الله‌علیه و آله و سلم قرار گرفت. یکی از بهترین گزارش‌ها در خصوص وضعیت زندگی علی علیه‌السلام آن هنگامی‌که در خانه حضرت محمد (ص) قبل‌از بعثت آمده، در خطبه قاصعه نهج‌البلاغه انعکاس یافته‌است.
دراین‌باره خود می‌فرماید: "آنگاه که کودک بودم، مرا در کنار خود نهاد و بر سینه خویش جایم داد و مرا در بستر خود خوابانید چنان‌که تنم را به تن خویش می‌سود و بوی خوش خود را به من می‌بویاند. گاه بود که چیزی را می‌جوید، سپس آن را به من می‌خورانید. از من دروغی در گفتار و خطایی در کردار ندید. من در پی او بودم، در سفر و حضر، هر روز برای من از اخلاق خود نشانه‌ای برپا می‌داشت و مرا به پیروی آن می‌گماشت. هر سال در حرا خلوت می‌گزید. من او را می‌دیدم و جز من کسی وی را نمی‌دید."

هنگامی‌که رسول خدا(ص) پس‌از رسیدن به منصب پیامبری، اسلام را بر علی علیه‌السلام عرض کرد، بی‌درنگ آن را پذیرفت و تا آخرین لحظات حیات پیامبر، همچون مرید و برادری در راه رسالت نبوت فداکارانه و ایثارگرانه از هرچه که داشت خالصانه عبور کرد تا نهال اسلام به درختی تناور تبدیل شود.

یعقوبی می‌نویسد: "نخستین کسی که ایمان آورد از زنان، خدیجه، دختر خویلد و از مردان علی‌بن‌ابیطالب بودند که در نخستین نماز رسول خدا که نماز ظهر روز جمعه بود، با او همراه شدند.

علی علیه‌السلام علاوه‌بر خدمات فراوانی که به پیامبر در مکه نمود، در مدینه نیز همراه رسول‌الله بود و در تمام غزوات (به‌جز تبوک) و برخی سریه ها و سایر امور اجتماعی و سیاسی نقش فعالی ایفا کرد به‌حدی که می‌توان حضرت را برجسته‌ترین چهره نظامی در میان یاران رسول و یکی از فعال‌ترین حامیان سیاسی و مذهبی حضرت محمد(ص) در دوران رسالتش دانست.

 ابن‌سعد در جلد۳ طبقات الکبری می‌نویسد: "پیامبر قریب به ۵ یا ۶ ماه بعد از ورود به مدینه در جریان پیمان اخوت، علی علیه‌السلام را برادر خود خواند و به او گفت: "تو برادر منی که از من ارث می‌بری و من از تو".

چندی بعد از پیمان مؤاخات (برادری)، علی علیه‌السلام با دختر رسول‌الله(ص) ازدواج کرد. عمق خدمات و جان‌نثاری حضرت علی علیه‌السلام در مسیر اسلام به‌گونه‌ای بود که پیامبر اعظم می‌فرماید: "هر کس می‌خواهد علم حضرت آدم و فهم و درک و تقوای حضرت نوح و حلم و بردباری حضرت ابراهیم و مناجات و هیبت حضرت موسی و عبادت حضرت عیسی را ببیند، اگر به علی‌بن‌ابیطالب نگاه کند، همه این صفات انبیا را یکجا در علی علیه‌السلام می‌بیند".

پیامبر گران‌قدر در یکی از جنگ‌ها وقتی علی علیه‌السلام را به همراه نیروهای رزمنده بدرقه می‌کرد، دست‌ها را بسوی آسمان بلند کرد و این‌چنین در پیشگاه الهی تضرع نمود: "خدایا مرا زنده بدار تا دوباره علی را ببینم".

 در جلد ۲ کتاب مدینه المعاجز آمده، پیامبر اکرم(ص) فرمود: "در شب معراج وقتی به آسمان عروج کردم و به عرش الهی به‌اندازه‌ی دو کمان یا نزدیک‌تر رسیده بودم، خدای متعال به من خطاب فرمود: "ای محمد؛ سلام برتو، از طرف من به علی‌بن‌ابیطالب سلام برسان و به او بگو تو را دوست دارم و هم چنین هر کسی که تو را دوست بدارد."

 همه مورخان متفق‌القول اند که عدالت‌گستری و مبارزه با رانت و اشرافیگری علی علیه‌السلام، او را در معرض بدترین برخوردها و ناجوانمردانه‌ترین تهمت‌ها و افتراها قرار داد.
به‌شدت از جهل و بی‌ارادگی مردم کوفه گلایه‌مند بود و در خطبه ۱۸۰ نهج‌البلاغه می‌فرماید: "ای مردمی که هرگاه فرمان دادم، اطاعت نکردید و هر زمان دعوت کردم پاسخ ندادید و در هنگام جنگ سست و ناتوانید و اگر عده‌ای از مردم اطراف امام خود جمع شوند، طعنه و کنایه می‌زنید و اگر شما را برای حل مشکلی بخوانند سر باز زده و نافرمانی می‌کنید.
 ای دشمنانتان بی‌پدر؛ برای پیروزی منتظر چه چیزی هستید؟ آیا در انتظار مرگ یا ذلت هستید؟
شما زنده ماندن (زندگی با ذلت زیر سایه‌ی دشمن) را دوست دارید و من نمی‌توانم شما را به راهی که دوست ندارید (دفاع از حق و شهادت و لقاء خدا) اجبار کنم."

حاکمی بود که تاریخ مشابه او را به خود ندید. سبک حکمرانی و تلاش شبانه‌روزی برای امور مسلمین در برقراری امنیت و عدالت برای همه انسان‌ها و عدم مصالحه در قبال حکومت حقوق مردم حتی با نزدیکترین افراد و در عین حال ساده زیست ترین فرد زمان خود، از علی علیه‌السلام شخصیتی ساخت که الگوی عشق برای همه انسان‌های آزاده تاریخ شود و همه نسل‌ها در همه عصرها آرزوی برخورداری از حاکمی در مسیر منویات او شوند.

شهادت او ثابت کرد که معصومیت و اراده پاک خدمت به بشریت در همواره زمان با دشمنانی مواجه است که از دنیا چیزی جز شهوت قدرت، ثروت و لذات مادی را در ازاء ظلم و فساد و تجاوز به حقوق دیگران نصیبی ندارند و در این مسیر شیطانی حتی حاضر به ذبح شایسته‌ترین انسان‌های عصر خود هستند.
 شهادت آن مظهر جلوه‌های الهی بر پیروان و رهروان اسدالله الغالب تسلیت باد.
محمداسماعیل امام‌زاده
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما